Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.08.15
O gün herkesin içinde bir şeyler yok oluyordu, her zaman köşesinde bekleyen yaşlı adamın umudu, çiçekçi kadının çiçekleri, işe geç kalan kadının pişmanlıkları, ve bu günün sonunda şuurunu yitiren Jennie Kim'in hayatı yok oluyordu.
Jennie Kim, majör depresyonda olan ama dış etkenlerden biri olarak bakılınca oldukça neşeli olan o kız bir gün bana, 'Romeo' olmamı söyledi.
Romeo ve Juliet kavuşamayan insanlardı, bunu istemedim fakat onun için yaptım. Çünkü onu, sadece ben anlıyordum.
Ve aslında, son günü olduğunu, sahneye çıkacak kadar vakti kalmadığını da.
Günlerdir sırf onun için piyeslere çalıştım, asla o sahneye çıkamayacağımı bile bile. Tiyatronun sergileneceği gün geç kaldı, onu defalarca kez aramadım.
Aksine sadece evinin önünde ki kaldırımda oturarak gün boyu tiyatroyu orada oynadım.
Ve o, bir kez bile olsa pencereden bana bakmadı.
İnsanlar deli olduğumu düşündü, bazıları önüme para bile koydu ama o bakmadı.
Bakmasını beklemiyordum zaten.
Daha sonra evinden çıkan o kocaman acı dolu çığlık ile köşeme sindim.
Sokakta uyuyan kediler bile o çığlık yüzünden uyanmıştı.
