My Officer 1

κεφάλαιο 19ο

Η Marie με τον αδερφο μου περνανε εξισου και η δυο πολυ χρονο μαζι...τα εχουν φτιαξει και η ζωη τους παει απο το καλο στο καλύτερο...

Απο την αλλη ο Gianluca με την Anne κανουν προσπαθειες να προχωρησουν στην σχεση τους...

Εγω με τον Ignazio προσπαθουμε να κρυφτουμε και πλεον να μην νιωθουμε την ελευθερια μας... Φοβαμαι μη ξανα συμβει το ιδιο...φοβαμαι μη με σκοτωσει...μονο αν τον πιασουν θα υσηχασω...αισθανομαι εναν τρομο να περιγυριζει γύρω απο τον εαυτο μου... Απολαμβανα το κοκτειλ στην πισινα οταν αρχισα να κανω σεναρια επιστημονικης φαντασιας διαφορα παιχνιδια του μυαλου μου...
Γυριζε στο μυαλο μου η απαγωγη μου αυτον που είδα πλατη τον αναγνωριζω η πλουζα που φορουσε του την ειχα παρει εγω δωρο ειμαι σίγουρη για αυτο...
Χτυπαει το τηλέφωνο μου και το σηκωνω χωρίς δεύτερη σκεψη..

"Παρακαλω" απαντησα
"Γεια σας τηλεφωνω απο το αστυνομικο τμημα σε παιρνουμε για αναγνώριση"
"Ερχομαι αμεσως"ειπα και το εκλεισα...
Με πλησιασε ο Ignazio χαμογελαστος με φιλησε πεταχτα και με ειδε καπως σκεπτικη..
"Τι συμβαίνει;" ρωτησε
"Με πηραν για αναγνωριση πρεπει να παω αλλα το αλλο ειναι οτι έχω ενα σχεδιο ειναι επικινδυνο θα με βοηθησεις σε αυτο;" ανταποκρυνθηκα
"Τι σχέδιο δεν σε καταλαβαινω;" απορρησε
"Εγω θα παω για αναγνωριση και εσυ με τα αγορια θα πατε στο σπιτι του εχει ενα χρηματοκιβωτιο μου ειχες πει οτι εχεις σε φωτογραφίες τα λεφτα που εδωσες για την απαγωγη μου θελω να πας και να τσεκαρεις αν ειναι αυτα τα λεφτα το χρήματοκιβώτιο έχει κωδικο ο κωδικος ειναι 7619 το εχει επανω ατο δωματιο του μεσα στην ντουλάπα" ειπα γρηγορα και σταθερα
"Ειναι πολυ επικυνδυνο"ειπε
"Σε παρακαλω μόνο ετσι να λυσουμε τον γριφο"ειπα
"Ενταξει πες μου διεύθυνση"ειπα
Τον αγκαλιασα και ανεβηκα στο δωμάτιο να ετοιμαστω πηρα το αμαξι και κατευθυνθηκε προς το αστυνομικό τμημα μπηκα μεσα και με αναγνωρισαν αμεσως...μπηκα στο δωμάτιο και μπροστα μου βρισκοταν μια τζαμαρια που τους εβλεπα μόνο εγω και όχι αυτοι...

Οσο οδηγουσε ο Ignazio με προορισμο το σπιτι του Bruno τηλεφωνησε τα αγορια και τον περιμεναν στην διεύθυνση που τους εδωσα... δεν υπηρχε τιποτα ουτε ψυχη κοιταξαν δεξια και αριστερα και μπηκαν στο σπιτι με το δευτερο κλειδι που ειχα και ανεβηκαν επανω χωρις να κανουν χαμο και φασαρια βρέθηκαν εξω απο το υπνοδωματιο ανοιξαν την πορτα και πλησίασαν την ντουλαπα ανοιξαν το χρηματοκιβωτιο και τα λεφτα υπηρχαν και ηταν πολλα περισσοτερα απο οσα νομιζα..ανοιξε το tablet με την φωτογραφίες και τα κοιταξαν πολλες φορες υπηρχαν καποια νουμερα και σχεδια που μοιαζουν πραγματικα με τα λυτρα...
Ξαφνιαστηκε τα έχασε δεν ηξερε τι πιστεψει ποια...

Τα άφησε ολα μεσα και εφυγαν απο το σπιτι και εκεινη την στιγμη εμπαινε μια γυναικα κρυφτηκαν πισω απο ενα θαμνο μολις αυτη εισεβαλλε μεσα εφυγαν τρεχοντας σαν κυνηγημενοι ξεκινησε και προχωρησαν με προορισμο σε μενα...
Εμπαινε ενας ενας και οι μνημες με οδηγουσαν σε εκείνη την νυχτα...
"Αναγνωριζεις καποιους απο τους απαγωγεις;" ρωτησε η γυναικα που ηταν διπλα μου..
"ο ενας απο τους δυο ηταν το νούμερο 5" ειπα
"Το νούμερο πεντε να συλληφθεί"ειπε και εμενα πλεον με αφησαν να φυγω..
Βγηκα απο τον χώρο οπου ενιωθα δυσφορία και καταπιεση λογω της ανεσης που δεν ενιωθα σε εναν χωρο...μπηκα μεσα στο αμαξι και προχωρησαμε προς το σπιτι της Anne... χτυπησα την πορτα και μου άνοιξε την αγκαλιασα και καθησαμε εξω στην αυλη ειχε υπεροχη μερα..