Het laatste jaar op Ilvermorny is aangebroken voor Amelia, maar dat ging niet zoals verwacht. Haar broer weet alles over hoop te gooien als hij zich voegt bij een nieuwe beweging genaamd de dooddoeners. Leugens, onwetendheid en angst vullen haar laa...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik opende mijn ogen en ik lag opnieuw weer in de ziekenzaal.
'Amelia, wat gebeurde er?' Stamelde Lily terwijl ze naast mij op mijn ziekenhuis bed kwam zitten.
'Het spijt ons zo, we hadden echt niet verwacht dat dit zou gebeuren, we wilde alleen dat je met Remus ging praten' zei James toen hij hij keek me angstig aan.
'Het lag niet aan jullie' zei ik toen en ik ging rechtop zitten en ik zag dat Sirius en Remus tegenover mijn bed stonden en Peter aan de andere kant.
Ik keek naar mijn handen en daarna naar Remus die mij met pijn in zijn ogen aankeek. Ik kon het niet langer meer voor mijzelf houden, ik kon niet langer meer liegen tegen de enigste mensen die op dit moment nog om mij gaven.
'Ik denk dat ik iets moet bekennen..' zei ik zachtjes
'maar niet hier'
Ik sloeg mijn benen over het ziekenhuisbed en ik ging staat.
'Amelia' piepte Lily geschrokken en ze liep naar mij toe
'zo dringend is het toch ook weer niet, je moet rusten' ik schudde mijn hoofd en ik keek haar.
'Dat is het wel'
'Mijn broer... hij is ook een weerwolf' stamelde ik terwijl mijn blik op Remus bleef hangen die mij met open ogen aan keek.
'Wat' zei Remus verbaasd en ik zuchtte
'maar dat is niet alles' ik keek naar Lily mijn blik gleed daarna naar mijn handen.
'Silas mijn broer heeft een vloek uitgesproken over mij, hij heeft mij gekoppeld aan hem of nouja aan een weerwolf.... hij gebruikt mijn krachten om zonder volle maan te veranderen naar een weerwolf'
'hoe dan?' Stamelde Lily en ik schudde met mijn hoofd
'ik weet niet hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, maar...'
ik stond op uit mijn bed en ik liep naar Remus toe en pakte zijn hand vast. Meteen voldoe ik al mijn krachten mijn lichaam verlaten.
'Niet alleen bij mijn broer blijkbaar' zei ik terwijl ik snel Remus zijn hand los liet.
'Dat was dus het gene dat ik voelde, elke keer als ik je aanraakte'
'Oke, wacht ik volg het niet helemaal' riep James en ik draaide mij om
'dus jij bent een soort van bron van magie voor weerwolven, als ze je aanraken nemen ze jou magie weg' ik knikte
'maar hoe kan jou broer dan jou magie aftappen? Het is niet alsof hij elke keer naar Hogwarts toe komt om het op te halen'
'Omdat ik aan hem gekoppeld ben, vroeger dacht ik dat hij de enige wolf was die mijn magie kon gebruiken totdat ik Remus aanraakte'
'Daarom nam je afstand van mij?' Stamelde Remus toen en ik knikte
'het spijt me zo, maar ik heb geen keus'
Remus bewoog maar voren met als beweging dat hij mij een knuffel wou geven maar stapte snel naar achteren
'sorry ik mag je niet aanraken' stamelde hij en ik glimlachte
'het spijt me dat ik zo boos tegen jullie deed, ik wist gewoon niet wat ik hiermee moest' zei ik en Lily knikte en pakte mijn hand vast.
'Maak je niet druk, ik ga meteen onderzoeken wat er precies met je aan de hand is'
ik glimlachte
'bedankt Lil'
Ik liep terug naar mijn bed en ik ging erop zitten.
'Kom dan laten we haar even met rust' zei Lily terwijl ze aan de arm van James trok en hem, Peter en Sirius achter zich aan mee nam.
Alleen Remus bleef.
'Er is meer' zuchtte ik en ik keek naar Remus
'mijn ouders, ze leven'
'wat' was het enige wat Remus uit kon brengen en ik knikte
'mijn broer heeft zich verwikkeld in iets slechts en mijn ouders zijn het aan het oplossen, maar ik moest verdwijnen voor iedereen die ik kende'
'waarom?' Stamelde Remus die naast mij kwam zitten, hij bewoog langzaam zodat hij mijn huid niet aanraakte.
'Ja dat zou ik ook wel willen weten, alles mijn ouders vertellen mij helemaal niks'
'fijn, ouders'
'vertel me wat' zuchtte ik terwijl ik ging liggen op mijn bed.
'Mijn leven is een grote rotzooi'
'pff mijn leven ook' zuchtte hij en ik glimlachte
'hebben we samen een rotleven'
Ik was eindelijk weer uit de ziekenzaal ontslagen en ik liep door de gangen heen van Hogwarts, het voelde vredig dat ik niet meer hoefde te liegen tegen de mensen die dicht bij mij stonden.
De kerker was volledig uitgestorven, omdat iedereen ondertussen al aan het avondmaal zat. Ik liep door de donkere gangen heen toen ik plotseling voetstappen hoorden,
ik ging stil staan en ik draaide mij om.
'Hallo?' Stamelde ik maar er kwam geen geluid terug. Ik haalde mijn schouders op en ik liep weer verder.
Ik moest alleen wat afgeven aan professor Slughorn en daarna ging ik meteen weer weg. Ik en Lily hadden een tijd geleden voor dit gedoe al jurken gehaald voor het Halloween bal, die was aankomend weekend.
Ik had nog steeds niet de ballen gehad om Remus te vragen, niet dat het een heel slim idee zou zijn om hem na wat er allemaal is gebeurd nog te vragen.
Toen ik opnieuw voetstappen hoorde bleef ik stil staan en ik draaide mij om, ik was niet gek... ik hoorde voetstappen.
Waarschijnlijk was het een Slytherin die grappig probeerde te zijn door mij te laten schrikken. Ik draaide mij om en ik deinsde meteen naar achteren van de schrik.
Voor mijn neus stond iemand die ik niet had verwacht ooit nog te zien.
Silas mijn broer kijk mij met een grijns op zijn gezicht aan.
