VATAN UĞRUNA

6.BÖLÜM/BİZ

6.BÖLÜM/ BİZ

.......

Son yazdığı mesajla aradan bir iki dakika geçmesine rağmen hâlâ telefona aval aval bakıyordum.

- Bakmaya doyamadınmı mesaja.

Ben bir şey yazmayınca o yazmıştı.
Parmaklarımi kılevyeye götürerek;

Hemen mesaja cevap verdim.

- ne doyamamasi be! Ne yazsam diye düşünüyordum. Mâlum her cümlende bir şeyler îma ediyorsun.. Ben sana bana bir daha mesaj atma, benimle konuşma dedikçe daha çok yakınlaşıyorsun."

.

- Nehir bir gün seni kendime inandıracağım, o zaman çok mutlu olacağız. Ve o zamana kadarda seni asla bırakmayacağım. Beni kendinden böyle soğutamazsın. Hatta sen bana diklendikçe benim daha çok hoşuma gidiyor.

.

- yahu komutan momumutan demiyeceğim, alacağım ayağımın altına o olacak. Yahu sen belamısın.

.

-😁 ❤

-" Bitti"

Bestenin sesini duymamla ona baktığımda söylediğim şekilde kâğıda bir şeyler yazdığını gördüm.

Volkanın gönderdiği emojiye baktıktan sonra, mesaj yazmadan teli kapatıp hemen cebime attım.

Ardından besteden kağıdı alarak ayağa kalktım. Besteye elimi uzatarak tutmasını bekledim. Oda elimi tutmasıyla, ayağa kalktı.
Ardından Bestenin kurumuş gözlerine bakarak,

-" Hadi gel bunu şimdi gömelim, daha sonra yazdıklarını, bir dahaki gelişte o bütün biriktirdiklerini topluca gömeriz.
Sakince başıyla onayladı.

Ona bakarak ufak bir tebessüm ettikten sonra yürümeye başlayarak şehitligin kapısından içeri girdik.
Duraksayarak annemelerin nerede olduğuna baktım.

Zaten abimin kabride çok uzakta degildi. Annemler hâlâ kabirin başındaydı. Onların yanına gitmek için hareket ettigimde, beste beni kolumdan tutarak durdurdu. Ona baktığımda.

-" Onlar ordayken mektubumu veremem. Onlar gitsin, ondan sonra gideriz. Olurmu.

-" Tabi olur.

Annmelere bakarak baktıktan sonra, tekrar besteye döndüm.

-" Sanırım bayağa bir beklicez. Bunlar gidicek gibi durmuyorlar. İstersen gidelim orada bekleyelim, onlar gidince halledersin sen."

Yüz ifadesinden olumlu yanıt verdigini anlayarak, abimin yanina doğru yürüdük. Mezara vardığımızda kenralarda olan taşlara oturarak abimin bir mucize olupta şu mezardan çıkmasını bekledim.
Ama böyle bir şeyin olmayacagini biliyordum.

-" Hadi gidelim artık

Deniz abimin konuşmasıyla hepimiz ona dönmüştük.

-" Hadi ozaman, hadi nehir sizinde uçağınız yarın zaten. Biraz hasret giderelim.

Bu seferde anneme dönerek,
-" Biz besteyle biraz daha duracagız siz gidin biz peşinizden geliriz.

-" iyi hadi ozaman"
Annem konuşmasını bitirir bitirmez hemen ayaga kalkarak derya yengeminde kalkmasına yardım etti.

-" Sağ ol anne"
Derya yengemin konuşmasiyla annemden bir tebessüm kapmıştı bile. Sonuçta ilk torunuydu karnındaki bebek.
Onlar giderken arkalarından baka kaldım. Çok mutluyduk,çok mutluydukta işte o yoktu.