NÜ

29. BÖLÜM

"Yani beni biliyordu."

     Ağzım açık bir şekilde onu dinliyordum. Nasıl biliyordu? Neden yalan söylemişti ki bana? Kafamda o kadar çok boşluk vardı ki konuşmadan  sadece onu dinliyordum. Daha fazla açıklama yapması gerekiyordu.

"Kazadan önce yanıma gelmişti. Doğal olarak bana kızdı. Seni seviyordu ve  en yakın arkadaşıyla sevdiği kızı öpüşürken görmüştü."

     Neden benden sakladığını anlamıyordum. O gün Jaxon beni görünce hemen Trevor'ı aramıştım. Sadece beni gördüğünü onu görmediğini söylemişti.  Benden saklamıştı niye yalan söylemişti. Eğer bilseydim ben de ona göre davranırdım.

Ayağa kalkıp öyle konuştu.

"Yapabileceğim bir açıklama bir savunmam bile yoktu. Sonrasında bu olayı görmemiş gibi yapacağını söyledi. Bu geceyi unutmak istediğini söyledi. Eğer hatırlarsa ikimizide kaybetmiş olacaktı."

"Nasıl böyle bir şeyi kabul edebildi? Benden neden sakladın söylemedin?"

"Seninle bundan sonra aramda hiçbir şey olmayacağına dair ona söz verdim. Hata yapmıştım ona karşı. Affetmesini söyledim falan filan bilirsin işte."

     Konuşmak ona tekrar hatırlatıyordu olanları.

"Sonra evden çıktı kaza yapmış ve işte hastane ..."dedi gözlerini kapatarak.

     Olayın üstünden ikimiz de kendimizi suçlu buluyorduk. Bana kolyeyi vermişti her şey bitmişti o zaman için. O an bile  içten içe onu suçluyordum.  Neden bitirdiki diye ama   bana anlatsaydı  daha iyi anlardım.

     "Çizim işini bilmiyor. O süre zarfında ki yaşadıklarımızı bilmiyor. Sadece o gece o kadarlık bir öpüşme olduğunu biliyor, sonrasında devam edip şu anki bu durumumuzu da bilmiyor. Büyük ihtimalle bir şeylerden şüphelenmiş olmalı ki sana hala o kişi ile konuşup konuşmadığını soruyor."

"Verdiği tepki sencede biraz tuhaf değil mi?"dedim.
"Herkesin yapısı farklı."

"Yani Ben Elisa'yı öğrendim ve onunla konuşmayı kestim. Belki onun gördüğü şey aynı değildi ama  sonuçta aynı kapıya çıkıyordu. O ise hiçbir şey olmamış gibi davranmayı tercih etti."

 " Kazadan sonra bir süre birbirimizden uzaklaşmıştık seninle o sürede onun güvenini kazandım. Verdiğim söze güveniyor." dedi üzgünce.

    Söz vermişti ve  tutmamıştı.  Bu yüzden suçluluk duyuyordu.
Jaxon bizim  hala devam ettiğimizi bilmiyordu. Bu yüzden hala saklıyorduk eğer zaten bilseydi saklama gereği duymadan her şeyi yaşardık. Ama o zaman da arkadaşlıkları biterdi.

     Bazen artık ne olacaksa olsun herkes öğrenecekse öğrensin diyorum ama sonra bencilce davrandığımı düşünerek vazgeçiyorum. Yakın arkadaşlardı ve bunun bozulmasını istemiyordu. Ben de buna saygı duymak zorundaydım. En başından beri durumumuzu biliyorduk, zaten böyle kabullenmiştik.

"Boş ver şimdi bunu, umursamıyorum artık."

     Önce Elisa şimdi de Jaxon. Yavaş yavaş her şey ortaya çıkmaya başlamıştı ve biz önüne geçemiyorduk.

"Resmi teslim ettin mi?"
"Evet açıklanır yakında. Eğer birinci olursam sergiye çıkacak. Belki birlikte gideriz."  dedi gülümseyerek.

      Resimin son halini görememiştim. Bu sayede hem de görmüş olurdum. İyi olurdu.

"Eve girmeden direk buraya geldim, artık gideyim."

"Niye, daha yeni gelmiştin.
"Artık çizim işleri de yok  buraya gelmem için bir nedenim kalmadı. "dedim imalı şekilde gülümseyerek.