Saved By His Death [ONE SHOT]

Saved By His Death

A/N:Heyli po ang basa. SKL!

Hailey's POV

My life sucks.

Lahat na lang ay tila mali.

Puro na lang problema

Mababa na naman ang nakuha kong grado at ang malala pa don ay bagsak ako. So I take summer class para makapasa at sobrang nakakadepress non'. Kasi imagine instead of having summer vacation, I have summer class. At sobrang hirap!

Ang mga tsismosa ko namang mga kapit bahay ay ako ang nakitang pagtsismisan. Na puro daw paglalandi ang inaatupag ko kaya ako hindi nakapasa.

I lost most of my friends and I don't know the reason. Bigla na lang silang nagalit sa akin at nang iwan ng walang dahilan.

My parents keep on comparing me to other people
because of my mistakes. Kesyo daw si ganito, ganiyan samantalang ako ganito lang. Hindi ko naman kasalanang wala akong talent ah.

What's worst is that my boyfriend broke up with me.

Ung kaisa-isang taong naging kakampi ko. Ung nag-iisang nakakaintindi sa akin. At ung nag-iisang taong nagmamahal sa akin iniwan pa ako.

Ang sakit sakit.

Hindi ko tuloy maiwasang magtanong kung bakit. Bakit ang daming problemang dumadating sa buhay ko? Bakit ako iniwan ng taong mahal ko? Hindi ko ba deserve na maging masaya? Bakit ako? Sa dinami rami ng tao, bakit ako?

Ang hirap.

Nakakapagod na.

Nakakapanghina na.

Wait---

-

-

-

I think I should commit suicide to end my sufferings.

Well, that's the only choice I have.

*TOK TOK TOK*

Napalingon ako sa pinto ng apartment ko ng may kumatok mula dito. Nasa ika apat na palapag ang apartment ko. Nakalock ito kaya naman tumayo ako upang pagbuksan kung sino man ang nasa pinto.

Pagbukas ko ay sumalubong sa akin ang mukha ng kaibigan ko. Ang nag-iisang kaibigang natira sa akin. Si Vryle.

A/N: Vrayli po ang basa. SKL!

"Pwede bang pumasok?" Sabi niya na may nag-aalalang mukha. Malamang dahil sa mugto nanamang mata ko dahil sa kakaiyak. Mas niluwangan ko ang pagkabukas ng pinto ng apartment ko upang makapasok siya.

Nang makapasok siya ay isinara ko na ang pinto. At pagkalingon ko sa kanya ay nililibot niya ng tingin ang kabuuan ng apartment ko. Kaya hinayaan ko siya at bumalik sa puwesto ko kanina habang nanonood ng tv. Hapon na at medyo madilim na at parang uulan pa. Pati ang mga ulap ay nakikiramay sa kalungkutan ko.

"Naalala ko," panimula ni Vrayle na tila nag-aalangan pa kung itutuloy ang sasabihin niya. Liningon ko siya upang ipakitang nakikinig ako. "Nung huling punta ko dito ay sobrang ayos nito pero ngayon parang nilindol sa sobrang gulo. Hehehe." Medyo ilang na biro niya. Hindi ko nalang pinansin pa ang sinasabi niya.

"Sabi sakin ni tita ilang araw ka na daw hindi umuuwi sa inyo at hindi pumapasok sa summer class mo. Noong subukan ka naman nilang puntahan dito ay hindi mo naman daw sila kinikibo. Kaya nakiusap si tita sa akin na baka raw ay makumbinsi kita." Kuwento niya. Kaya muli akong napalingon sa kanya "Alam mo kung ano man yang dinadala mo nandito ako bilang kaibigan mo." Ngumiti siya sa akin ng napakatamis.

"Pano mo pa nagagawang ngumiti?" Tanging nasabi ko nalang.

"Huh?" Nagtataka ngunit nakangiti pa ring tugon niya.