HOOKED ON YOU - BOOK II People change. But memories dont.

55 - fixing the broken piece

"Kuya naman... hayaan na muna natin siyang makapag explain man lang..." pakiusap ni ace na kausapin na nito ang ama nilang si Al.

"Kausapin? my god! Saiyo pa talaga nang galing ace na kausapin ko? kausapin ang walang kwetang ama natin? Nagbibiro ka ba?"

"Ou nasaktan ako ng sobra ng iniwan tayo ng daddy. Pero kuya na realize ko lahat ng mga nangyari sa buhay ko. Life is to short and everybody deserves a second."

"Itanong mo yan kay mommy yang chance-chance na yan!"

"Malapit na akong ikasal i want daddy to be with me on my special day."

"Well its up to you naman if you want to invite him no one will stop you for that. But dont expect me to be in your wedding day!"

"Kuya wag mo naman akong papiliin pareho ko kayong mahal importanti kayong dalwa sa akin. I want both of you to be there in my most special day di ba pweding maging masaya muna ako that day? grabe naman yun kuya... mas matigas pa pala yang puso mo kesa sa akin akala ko ba ako lang ang super affected sa pag alis ni dad sa buhay natin. Akala ko ba okay kana? Pero sa pinapakita mo ngayon mas ikaw yong sobrang nasasaktan sa lahat!" tsaka umalis siya agad sa harapan ng kuya niya. Masakit ang damdamin niya dahil sa kuya niya gusto lang naman niyang maging kompleto ang pamilya niya sa pinaka espesyal na araw ng buhay niya. Ang Ikasal siya sa taong pinakamamahal niya.

"Why dont you talk to your dad..." wika ng asawa ni terrence na si gin. Kinasal sila three years ago. Matapos lahat ng pinag daanan nila gin at terrence sa kasal parin pala hahantong ang lahat.

A/N: On going na po ang story ni Gin at terrence gusto ko po na tapusin muna ang lahat sa kanila bago ko e publish ayaw ko na pong bitinin kayo ng paulit ulit hehe pasensya! So, may hint na kayo sa dalawa ngayon na happy family na pala sila. hehehehe.

"Para ano pa..." wika ni terrence.

"Papa mo parin yun kahit ano pang sabihin mo." Napabuntong hininga na lamang si terrence.

"Tama naman si ace eh... Everybody deserve a second chance right? Just like us..."

"Iba naman ang kaso natin..."

"But giving chances are the same..."

"It depends about the situation."

"Do god matters it? He forgive everyone of us ano pang klaseng kasalanan yan kung nagsisisi tayo at humihingi ng patawad..."

"Hindi naman ako si-"

"Dont you say that your not god! Kasi sa rami ng makasalanan sa mundong ito pwede niyang hindi gawin na patawarin ang bawat isa sa atin at hayaang mapunta nalang lahat sa imperno but he love his children.... Dont you love your dad? Did you get my point?" hindi makaimik si terrence.

"Answer me?"

"Matagal ko na siyang kinalimutan..."

"Really? So did you really forget him?"

"Of coarse..."

"So bakit may hinanakit ka pa?"

"Dahil nandito parin ang sakit ng iwan niya kami!"

"So it means you didnt forget him. The pain is still there so how will you overcome that pain? Kung hindi mo siya kakausapin sa mga himatok mo sa kanya sa haba ng panahon na iniwan niya kayo. Ngayon mo ibunton yon nang mahimasmasan kana at iyang sama ng loob mo sa diddib mo maluwagan na ng kaunti. Alam kong wala ako sa lugar para sabihan ka sakung anong dapat mong gawin. Dahil wala ako sa sitwasyun mo. Pero may ama rin ako at anak din ako hindi man masama ang ama ko tulad ng ama mo! Pero may karamdaman naman siya dati at masakit isipin na baka mawala nalang siya bigla sa amin. But you terrence have this so much time to reach out again to your dad. Wag mong sayangin ang pagkakataon na ito na buhay at masigla pa ang ama mo. Baka magaya ka kay havin na wala ng chansa pang ayusin ang relasyun sa ama na hanggang lapida nalang ang pagpapatawad. Gusto mo bang mangyari yon???" Lahat ng sinabi ng asawa ay na tamaan talaga siya nangilid ang luha niyang tinitigan ang asawa.

"Its okay to cry honey..." gin widely open her arms para yakapin ang asawa. Walang nagawa si terrence kundi ang tanggapin ang yakap ng asawa at tuluyan ng lumuha.

"Masakit parin pala ang lahat kahit matagal ng nabaon sa limot."

"Because we are still human alangan naman di ba! Let go that pain honey para makapagpatawad kana before everything will be so late. Dont let the time will fine a way for you to do it. Mahirap pag wala kanang oras pang gawin yun. So now is the best time for you to cope up."

Kinabukasan ihahatid ni terrence ang anak nila ni gin sa school. Loui is nine years old now at nasa ikaapat na baitang. Nasa kotse sila ngayon napansin ng anak ang pananahimik ng ama at pansin rin nito ang malalim na iniisip niya. Hindi sinasadya marinig ni loui ang pag uusap ng mga magulang kahapun nasa may kusina ang mga ito nag uusap pupunta sana siya doon upang kumuha ng pagkain sa ref pero nadatnan niyang seryosong nag uusap ang mga magulang niya patungkol sa lolo niya bahagya ring naawa si loui sa ama ng makitang umiiyak ito.

"Dad..." basag ni loui sa katahimikan.

"Yes baby..."

"Do you still remeber the first time you go on my first ever family day when i was four?"

"Yeah of coarse. Hindi ko makakalimutan ang araw na yon dahil yon ang unang araw na dumalo ako sa mga event mo sa school."

"And im so happy that time kasi napakita ko sa mga nan-bubully sa akin that i have a dad to call as well. Proving them wrong that im not doing such story about you. Remember that boy who bullied me dad? its the first time i feel protected because i have you my dad. Do you still remember what you said that time?" napailing ang ama.

"Pardon me baby your dad has a memory gap already what was that again?" nakatuon parin sa pagmamaneho ng kotse.

"They thought that i dont have a dad so they say sorry about what they did to me. And you said Go loui... accept and forgive. No one will harm you anymore because daddy's here already. He already said sorry... so you must learn how to forgive. Because a good boy knows to forgive and also says sorry. So, he is also a good boy because he say sorry."

"Do you really still remember that word..."

"Yeah because it means to me daddy... and i know your also a good boy that going to say sorry also. Narinig ko kayo kahapun ni mommy talking about with lolo al." bahagyang nagulat si terrence na napatingin sa anak.

"I want you guys to be okay daddy. Gusto ko na ring makita at makilala si lolo al. Just like what youve said to me before hindi man ganon kalaki ang problema ko but bullying is not simple. But i have forgiven those kids who bullied me. Siguro naman maaayos niyo pa ang problema niyu ni lolo because a good boy knows how to forgive and also says sorry di ba!" hindi siya makapaniwala sa sinabi ng anak. Hindi niya alam ang isasagot rito.

It made his heart torrid apart. Kung magsalita talaga ang batang ito ay parang matanda na. Imagine that he still remember my word of wisdom that he was just four that time. Your unbelievable loui!

"Can you give that chance to talk daddy? mommy is right you better guys talk seriously. Baka pagnag-usap kayo maliliwanagan na ang mga puso at isipan niyo." napangiti na lamang ang ama.

"You made me decide so easily young man thank you for your sort of advice simple yet full of wisdom. Thanks baby." My two angels are right! maybe its time. Its time to pack up all things about my dad as well.

To be continued....