Kayıp Gülüşlerin Adresi ✓ Texting

on beş

Selâmün aleyküm iman edenler💪

Yıldızı okşayalım ve bölüme geçelim♡

◆ ◆ ◆

Yaptığım maskeyi yirmi dakika kadar yüzümde bekletirken telefona bakarak oyalandım. Yeteri kadar durduğunu fark edince ayağa kalktım ve lavaboya gittim.

Yüzümü soğuk suyla üç dört defa yıkadıktan sonra odamdan aldığım kağıt havluyla yüzümü kurularken salona, annemgilin yanına gittim.

İftara üç saat vardı ama annem hala oturuyordu. Normalde olsa iftara ne yapacağız diye telaşlanıp şimdiden yemekler hazır beklerdi ocağın üstünde. Fakat mutfakta da tencere görememiştim. Acaba dolapta falan mıydı yemekler?

Oh valla. Keyife bak. Oturmuşlar internetten bebek battaniyesi modellerine bakıyorlardı ve aynısını örmeye çalışıyorlardı fakat bir yandan da televizyonda Müge Anlı açıktı.

Benim gelip koltuğa oturduğumu fark etmemişlerdi bile. Annemin sağ tarafında duran kumandayı alsam da fark etmezlerdi heralde.

Hırsız gibi yavaşça ellerimi uzattım ve annemin yanındaki kumandayı aldım. Hem yavaş hem de hızlı bir şekilde kumandayı elime aldım. Tam televizyona doğru tutmuş kanalı değiştirecektim ki annem kafasını hızla kaldırıp bana baktı ve göz göze geldik.

Bismillahirrahmanirrahim.

Şirince gözlerine bakarak sırıttım ve sesimi tatlı tutmaya çalışarak konuştum.

"Kolay gelsiin." dedim başımla selam verirken.

"Niye değiştiriyorsun bakıyorduk biz? Birazdan Yeşim'in annesi gelecekti. Ben onu görmek için bekliyorum."

"Ya anne azıcık bakıyım yaa! Sabahtan beri bakmışsınızdır. Zaten akşamları da babamla abim izletmiyor bir şey. Napam ben ölem mi? Ayrıca yemek de göremedim mutfakta? İftara ne vaaar?"

Hızlı hızlı konuşurken yengem de gülerek bizi izliyordu. Annem cık cıklayarak başını salladı ve beni yanıtladı.

"Akşama bir yere davetliyiz."

"Kime?"

"Sen tanımazsın kızım ya. Heh dur dur, geçen gün camide babangilin konuştuğu adamla oğlu vardı ya onlar çağırdı iftara."

"Haa şimdi anlaşıldı. Ondan siz rahat rahat oturuyorsunuz. Ee benim hiç gidesim yok ya ama evde kalsam da tek başıma iftar olmaz. Sırf yemekler için geleceğim." dedim ve yengemle gülüştük.

"İftardan bir saat önce gidelim de biz de yardım edelim." diyen annemi başımızla onayladık. Konunun dağılmış olmasıyla birlikte onlar battaniyelerine dönerken ben de televizyonda adam akıllı bir şey var mı diye bakındım ama yoktu.

Saçma sapan yarışmalar ve diziler vardı.

Peeh! Dizi de neymiş diyip en sevdiğim çizgi film kanalını açtım ve bir süre koltukta yayılarak onu izledim.

Yarım saatlik süren keyfimin sonunda zilin çalmasıyla annem ve yengem üstünü başını düzeltirken ben de üstümdeki pijamalara göz attım ve saçlarımı hızlıca topladım. Kapı deliğinden gördüğüm tanıdık yüzlerle birlikte kapının arkasına saklanarak açtım.

Şimdi saçım başım açık kameralar görsün istemeyiz. Babam ve abim içeriye selam vererek girdiler ve annemgil de onları karşıladılar. Onların ayakkabılarını çıkarıp girmesiyle birlikte kapıyı kapattım ve ben de selam verdim.

"Selamün aleyküüm."

"Aleyküm selaam."

"Ne yaptınız, gidiyoruz değil mi davete?"