Caging Fire (R-18 COLLECTION)

33. Imogen Aiko Perez [Part 4]

Hopefully malapit ng mag back to work. Kaya binibilisan ko na ang pag-UD. Please do motivate me :(

WARNING: THIS STORY IS "NOT EDITED" AND REPRODUCED EXPLICIT MATURE THEME! NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS!!!!

"READ AT YOUR OWN RISK!"

33. Imogen Aiko Perez [Part 4]

Just like that, ganoon kabilis nagpabago bago ang nararamdaman ko kay Agapius. I've never see him again after he visit me in Pampanga. Papa's operation is also successful, unti-unti na siyang gumagaling at nagpapalakas kagaya ng dati. Caerwyn also got a big offer in Australia, at first he doesn't want to leave papa. Pero dahil na din sa pagpupumilit namin ni kuya Lennan at ni mama. Finally, we convinced him.

It's been three years and I still continue my studying here in Pampanga. Kahit pa noong una ay pinipilit nila akong bumalik sa Cagayan. Papa talked to me if what's really I want? He said, kung saan ako masaya. Iyon ang piliin ko, kahit pa sa totoo lang ay hindi ako masaya na iwan sila. Naisip ko na mas marami akong opportunity na makatulong kung dito ako maghahanap ng trabaho. Sa kabutihang palad pagkatapos kong magtapos ay may isang agency kaagad na kumuha sa akin. Bilang isang tour guide ng mga foreigner, masaya naman ang trabaho ko dahil free lahat kami pagdating sa meal, allowance, at stay in kapag may mga tourist na gustong mag overnight sa isang lugar.

For months, nasanay na din ako at natutuwa din sa tuwing naririnig na maayos lang ang pamilya ko sa malayo. Kuya Lennan is been successful at plano na niyang magtayo ng sariling maliit na firm. Papa also went back to his work, kahit na sawayin namin ay matigas talaga ang ulo. Caerwyn already had a lot of travels due to his work, habang si Kalila naman ay nag-aaral at palaging top student. I used to be independent but sometimes, you really can't help but to miss those important person to you.

Palagi man siyang sumasagi sa isip ko, sa mga nagdaang taon sinubukan ko pa din na isaksak sa isip ko na kapatid dapat ang turing ko sa kanya. Hindi mahanap ang kasagutan, pero sa nagdaang taon sinusubukan ko. It was so hard and difficult, but I already learned a lot of things in this world. Noong nag-aaral pa ako ay paminsan minsan akong nagkakaroon ng manliligaw, kahit pa kailanman ay hindi ako nahulog isa man sa kanila. I tried what they said "date" pero wala eh. Every time I am trying so hard, parang doon ako mas lalong nahihirapan at hinihila pabalik. Thinking about what I felt on that new year's eve, I can't still feel it to anyone.

"Mukhang ang layo na ng narating natin ah." tinig ng katrabaho at kaibigan ko na si Mikhaella. Mabilis napahinto sa malalim na pag-iisip, nahihiya akong ngumiti sa kanya.

"Kanina ka pa ba?" tanong ko habang ang hawak na kape ay halos malamig na. Sinipat ang paligid, halos kami nalang dalawa ang nandito sa Q-Lounge. Pinakamataas na parte ng Quest Hotel kung saan naka-check in ang mga Korean at Japanese na client namin.

"Hindi naman, sa layo ba ng narating mo eh hindi mo na ata napapansin paligid mo." she said as she look outside to the beautiful view. Sa malayo ay tanaw namin ang Marriott Hotel na mas mataas pa kaysa sa kung nasaan kami ngayon.

"Pasensya na, medyo inaantok lang kasi." I lied, but we really woke up early this morning para ilibot ang mga kliyenteng turista sa loob ng Clark.

"Sabagay, mukhang ngang early birds kasi iyang mga hapones at koreanong yan. Tapos ang bagal pa kumilos." reklamo niya sabay inom sa juice na dala niya.

It's still three o'clock in the afternoon. Pero halos mahigit isang oras na mula ng bumalik kami dito sa hotel para sa pagligo at pagbihis nila. Until now, they aren't finish yet. Ani nila ay gusto nilang mamili ng kung ano sa SM Clark mamaya para bukas ng maaga ay hindi na daw nila kailangan mag-almusal sa Mequeni lounge, pinaka restaurant dito sa hotel. I don't know if they don't like the foods here or maybe they are saving money.