OYUNCULARA NOT: Bölüm oyun hakkında gerçeği yansıtmamaktadır. Sadece hayal gücüme bağlı olarak böyle bir bölüm yazdım. İyi okumalar.
Her zamanki normal ve sakin bir gündü. Savaşlar. Kupalar, öğlen arası falan filan. Öğleye doğru Youtube kanalından bir video yayınlanacağını öğrendik. heyecan içinde onu bekliyorduk. Son günlerde savaşlar azalmıştı. Oyuncular pek savaş yapmıyordu ve oyuncu sayısı düşmüştü.
Savaşlardan sonra eve gittim ve yayınladıkları videoyu açtım. Duyduğum haberler dehşet vericiydi. Topluluk yöneticisi:
Ryan: Oyuncularda ciddi bir azalma yaşadı ve artık bu oyunda bir gelecek umudu göremiyoruz. Mahalesef oyunu kapatma kararı aldık. Bu şirket içinde aldığımız en önemli kararlardan biri. Oyun bir hafta sonra kapatılacak ve son bir hafta için size sınırsız taş vereceğiz.
Telefonumdan mesajlar yayılıyordu. Herkes büyük bir güncelleme beklerken böyle bir karar almışlardı. Brawl Stars rafa kaldırılacaktı. Yorumlara baktım ve tüm oyuncular oyunun kapanmasını istemiyordu. Bu oyunu aşırı sevenler hala vardı ancak bu oyuncular sınırlıydı. Ama aklımda bir soru vardı: Biz ne olacaktık?
Öğrendiğime göre yaşadığımız yeri, evimizi, işimizi bırakıp buradan gidecektik. Lucas sinirliydi ve mutsuzdu.
L: Bu olamaz ! Buraya geleli yarım yıl bile olmadı ve kapanıyor. Olacak iş değil.
Mei: Bence de. Burayı. Evimi. Yaptığım işi. Sizinle eğlenmeyi bırakmak istemiyorum. Peki ya nerede yaşayacağız?
A: Elbette bir çaresi var Meiwo. Merak etme.
(1 Hafta Sonra)
Oyun kapanma aşamasına geldi ve biz burayı sonsuza kadar terk edecektik. Tüm bu olanlar imkansız geliyordu. Rush Wars'taki arkadaşlarımı düşünüyordum. Onlar da yaşadıklar yerden ayrılmaya zorunluydular.
Kapıdan çıkacakken kilitlendiğini fark ettik. Çıkamıyorduk. Sonra birden her şey karardı. Her yer zifiri karanlıktı. Sonra sallandığımızı hissettik. Görünüşe göre geri dönüşüme atılıyorduk. Bir süre sonra da yere düştük. Kapı kırıldı ve sonunda açıldı. Kimse yaralanmamıştı. Sadece bir kaç yarayla atlattık. Geri dönüşüm kutusu çok ürkütücüydü. Artık kimse Brawl Stars'a istese de giremiyordu. Bu, bir devrin kapanışıydı.
İlk gün çok yorulduğumuz için geri dönüşümde uyuduk. Düne kadar evimiz olan yere gittik. Hiçbir şey kalmamıştı. Yaşadığımız evler yıkılmıştı. İçerde in cin top oynuyordu. Biraz kötü oldum. Ben tüm hayatımı orada geçirmiştim. Ama şimdi buradaydık ve unutulmaya mahkum edilmiştik.
Kendimizi kaybetmeden kaçış planına başladık. Sonuçta burada olmamalıydık. Shelly hep yanında ip ve kancasını taşırdı. Kancayı eski evimize bağladık ve ipi de Shelly yukarı çıkıp bağladı. Sırayla hepimiz eski kare uygulamanın üzerine çıkıp yukarı çıktık. Shelly ise ipini ve kancasını belki lazım olur diye aldı.
Kafamız gördüğümüz manzara karşısında şaşırıp kaldı. İçeriden yaklaşık 10 tane uygulama vardı. Eğer kendi uygulamamızı telefona geri aktive etmeliydik. Bu sayede oyun tekrar çalışır. Oyuncu sevinir. Ve geri çalıştığını herkese anlatırdı.Herkes de oyunu özlediğinden geri yükler ve Supercell oyunu geri kapatmazdı.
İlk olarak Fruit Ninja diye bir oyun vardı. Oyunun tanıtımına baktım ve kılıçla meyve kesmeye dayalı bir oyunmuş. Eğlenceliye benziyordu. Hepimiz bir kılıç aldık. Melody ve Meiwo kendi kılıcını kullanıyordu. Arada aşağıdan bomba da fırlatılıyordu. Bombaları fazla patlatınca bölümü geçemedik. Her bölüme 3 kişi çıkmasına karar verdik. Böyle daha rahattı. İlk 3 bölüm hızlıca bitti. 4. Bölüme ben, Jessie ve Emz çıktık. Jessie elinde kılıç ile çok hoş duruyordu. Emz ise selfie çekmekle meşguldü. Biz ikimiz çok rahat bir şekilde bölümü bitirdi.
Son bölümü de geçtik ve sonunda bu oyundan çıktık. 30 kişi içerdeydi ve bizle değildi. Böyle daha iyi ilerliyorduk çünkü kalabalıktık ve çok rahat değildik.
Diğer oyuna giderken birden nasıl olduysa duvar kağıdı yarıldı ve uygulamamız içeri düştü.
-devam edecek-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Brawl Stars: Zogarigusitaki'nin Savaşçıları
Adventure~YENİDEN YAPIMDA~ Brawl Stars evreni. Capcanlı ve rengarenk bir dünya. Herkesin yaşamak isteyeceği bir yer. Şanslıyım ki ben ve arkadaşlarım bu muhteşem evrenin bir parçasıyız. Merhaba. Ben Alexander. Kısaca Alex. Çocukluğumda kendi ailem tarafından...
