Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Matt Maeson - Put İt On Me İndiana - Paper Cut
***
Aşağı inip apartmandan çıktık. Siyah araba, apartmanın bahçesinin dışındaydı. Aşkın'ın arabaya yaklaşıp kapıyı açtı. Bende hemen yanında ki koltuğa oturdum. "Evin nerede?"
"Mavi evleri biliyor musun?." diye sorduğumda Aşkın sessizce başını salladı.
Arabanın motorunu çalıştırıp yola koyulduğumuzda, onun yanında kendimi garip hissettmiştim. Aşkın'ın yüzünde çok soğuk ve düz bir ifade vardı. İzem'e karşı bugün çok ters ve şüpheci davranışlarının sebebi dünkü yaşadığımız olaydan ötürü müydü acaba? Çünkü o neler olduğunu biliyordu ve ama Ayhan bilmiyordu.
Aşkın ve İzem diğerlerine göre çok daha yakın olmalıydı. Ve Aşkın'ın yüzündeki bu soğuk ifadenin nedeni de ben olmalıydım. Çünkü sırrı açığa çıkmış bir insan gibi bir duruyordu karşımda.
Aslında dünkü olayı ona sormayı içimden geçirdim. Bana cevapları verebilirdi ama önce durmadan aklımı kurcalayan o soruyu sormam gerekiyordu. "Şey Aşkın..?"
"Ayhan'ı soracaksan söyleyeyim sana karşı baya kırgın." Gözleri dikkatlice yolu izliyordu. Direksiyonu tuttan elleri yavaşça ritim tutar gibi olduğu yere vuruyordu. "Senin için endişelenen bir insanı terslemek çok saçma olmadı mı sence?"
Sesinde ki soğuk bir alay vardı. Bana karşı garip tavırlar içinde olmasının sebebi Ayhan ise anlayabilirdim. Ayhan onun yakın arkadaşıydı ve ben onun kalbini kırmıştım resmen. Suçluluk duygusu kalbimin yeni misafiriydi. "Üzgünüm kafam bok gibiydi ve..."
"Gölge bunları anlatacağın kişi ben değilim." Sert sesi beni olduğum yerde vurdu.
"Ve sen zaten dün neler olduğunu biliyorsun. Onu arayıp başımıza gelen olayı anlatıp özür mü dilemeliydim Aşkın?" Diye sorgularcasına konuştuğumda Aşkın'ın yüzü kaskatı kesildi.
Ama bana bir cevap vermedi. Yüzünü uzunca bir an izlesem bile ne bana baktı ne de ağzını açtı.
"Pekala... Onunla konuşacağım." Sesimi sesli bir şekilde dışarı vererek kafamı cama çevirdim. Yoldan geçen arabaları izlerken, aklıma takılan düşünceler içimde derin bir boşluk açıyordu. Orayı kötü duygularla doldurmak benim için çok kolaydı.
"Bence hemen yapma bunu." Kaşlarım çatıldı. Aşkın'ın halleri canımı sıkmaya başlamıştı. Hem bana laf ediyordu hemde yapmam gereken şeyi engellemeye çalışıyordu.
