<<Θεοφανία ξύπνα>> ένιωσα ένα σκουντημα και άρχισα να ανοίγω τα μάτια μου.
<<Στεφ, τι έγινε? Βρήκες κάτι?>> ρώτησα και πετάχτηκα από το κρεβάτι.
<<νομίζω πως ναι>> είπε και κάθισε πάλι στο γραφείο και έσκυψα από πάνω του.
<<αρχικά βρήκα τη διαδρομή που έκανε ο Αρης>> μου είπε και μου έδειξε τη διαδρομή μέσω των καμερών.
<<αυτό το αυτοκίνητο στη γωνία είναι δικό του έτσι?>> με ρώτησε και έδειξε με το δάχτυλο του ένα αμάξι
<<ναι αυτό είναι! >> απάντησα
<<όπως φαίνεται στην κάμερα υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο στο στενό αυτό. Το γκουγκλαρα και είδα τους χώρους. Τώρα εσύ δώσε μου το κινητό σου για να ξαναδώ το βίντεο για τυχόν ομοιότητες στα δωμάτια>> του έδωσα το κινητό και είδε το βίντεο έχοντας μπροστά του και τους χώρους του κτηρίου.<<όχι αυτό! Ούτε αυτο>> πέρασε αρκετά δωμάτια και εγώ εντόπισα ένα παρόμοιο με αυτό του βίντεο
<<Στεφ εκεινο>> είπα και το έδειξα
Άνοιξε την εικόνα σε full screen και κοιτάζαμε ομοιότητες
<<πολύ καλό μάτι γατάκι! Τον βρήκαμε τον καργιόλη>> είπε και ξάπλωσε στο κάθισμα
<<Στεφ ειλικρινά δεν ξέρω τι θα εκανα χωρίς εσένα. Σε υπέρ ευχαριστώ>> είπα και τον αγκάλιασα
<<τα πάντα για την ευτυχία σου ρε μικρούλι>> είπε και μου τσίμπησε τα μάγουλα
<<πήγαινε για ύπνο Στεφ γιατί έψαχνες όλο το βράδυ>> του είπα και αφού με καληνύχτισε ξάπλωσε.
Έβγαλα ένα στικακι και αφού σιγουρευτηκα ότι είχε από κοιμηθεί ο Στεφ πήρα τα αρχεία και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι μας.
Πήρα το λαπτοπ του Άρη και το άνοιξα.
ΦΤΟΥ έχει κωδικό!
Εμμμ τι σκατα μπορεί να έχει βάλει!
mpatsoulhs12?
Οχιarhspaparhs?
Οχιtheopharhs?
Ναι?Ναι!.. Αυτό είναι.
Ο γλυκούλης έχει βγάλει ship name.Έβαλα το στικακι και άρχισα να ζωγραφίζω το κτηριο σε ένα χαρτί και να γράφω τα απαραίτητα
Όλοι οι χώροι, όλα τα δωμάτια κάθε βάρδια από τα τσιράκια του.
Γιατι σιγά μην δεν είχε βάλει φύλακες ο μπάσταρδος.
YOU ARE READING
Ο δικός μου μπάτσος
Fantasy> άκουσα την φωνή της και πετάχτηκα όρθιος από την τρομάρα >ρώτησα με γουρλωμένα ματιά > απάντησε > είπα πανικοβλημενος και σηκώθηκα Πήγα να την αγγίξω αλλά εβγαλε το πιστόλι της και με σημάδεψε. >φώναζε πλέον έχοντας το όπλο της στο ύψος του λ...