မီးေတြထိန္လင္း ႐ူပ္ေထြးလွတဲ့ကားလမ္းမႀကီးေပၚ
မွာ ေမာင္းႏွင္လိုက္ပါလာတဲ့သူႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူေျပာင္းလဲလာပါလားလို႔
ေတြးေနေပမယ့္ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ပတ္စက္
လွတဲ့အၾကံေတြနဲ႔အတူေစာင့္ေနေလရဲ႕ထိုသူဘက္ကမွစ၍ စကားလမ္းေၾကာင္းေဖာက္သည္
*မင္းဘာအစားအစာႀကိဳက္လဲ ဂ်ီမင္း
*ရပါတယ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ငါကစားတယ္ မင္းသာစား
တတ္ေအာင္လုပ္*ေအးပါကြာ..ငါက ခနေနက်ရင္ငါမွာလ္ိုက္ရင္မင္း
မႀကိဳက္မွာဆိုးလို႔*ငါကအစားဂ်ီးမမ်ားဘူး အကုန္စားတယ္စားတတ္
ေအာင္လဲ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကသင္ထားေပး
တာ*မင္းတို႔မိဘေတြကၾကည့္ရတာစည္းကမ္းႀကီးပံုဘဲ
*ေသခ်ာတာေပါ့
*အဲ့တာေၾကာင့္မင္းပံုက အဆင့္အတန္း ျမင္တဲ့လူ
ကုန္ထံအသိုင္းအဝိုင္းကလို႔ထင္ခ်င္စရာဘဲ*ဟ...ဟ..မင္းေျပာမွငါက ဆင္းရဲသားရက္ကြက္
ကေနလာသလိုဘဲ ငါေျပာမယ္ေဂ်ာင္ကုငါတို႔မိဘ
ေတြက ကမ႓ာ့ထိပ္တန္းခ်မ္းသာတဲ့ထဲမပါေပမယ့္
ဂုဏ္တစ္ခုနဲ႔ေနတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းပါ ယံုၾကည္မူကို
အေလးထားတယ္ တစ္ခါခြင့္လႊတ္ျပီးရင္ေနာက္တစ္
ခါခြင့္လြွတ္႐ိုးထံုးစံမ႐ွိဘူး အဲ့တာကငါ့ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္
ဘဲ ငါမွမဟုတ္ဘူး ငါတို႔အသိုင္းအဝိုင္းက လူေတြက
အဲ့လိုေတြႀကီးဘဲ ယံုၾကည္လိုက္တယ္ေနာ္ ေအအဲ့
ယံုၾကည္မူ ကိုအလႊဲသံုးစားလုပ္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ
ဆိုတာမ႐ွိေစရဘူးဂ်ီမင္းစကားမ်ားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုႀကက္သီးမိတာ
အမွန္ အခုသူလုပ္ေနတာေတြအားလံုးက လြဲမွားျခင္း
ေတြပဲမလား္ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေဂ်ာင္ကု ဂ႐ုမစိုက္ပါအ
အအဓိက ကသူ႔
အၾကံေအာင္ျမင္ဖို႔ဘဲမလား အဆ္္ိုးဆံုးဂ်ီမင္းသ္ိသြား
လို႔သူ႔ကိုမုန္းသြားရင္ေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ပါ အစကတည္းက သူနဲ႔ဂ်ီမင္းနဲ႔ကတည့္တာမွမဟုတ္
တာ