The Art of Love

Prologue

“May i know what is love for you?” pasingit na tanong ni Miss Choi sa kalagitnaan ng pag sketch namin.

“Me!!!!”

“Yes, Julia?”

“Love is a fleeting emotion of care, affection and like.”

“Miss!”

“Mr. Ong?”

“Love is the sudden feeling of attraction and respect.”

“Oh, good answer.”

“Misssssss!!”

“Kwynaaaaa???” natawa ang lahat sa ginawang pag gaya ni miss kay wawa.

“Love is a willingness to prioritize another’s well-being or happiness above your own.” nakangiting sagpt nito.

“Noice..” bulong ko at tumingin siya habang nakangisi sakin.

‘wew, kala mo kinatalino e no??’

inismaran ko nalang siya hahaha!

“Lana?” banggit niya sa pangalan ko at nakasimangot na tumingin sakaniya kasabay ng pagtayo ko.

“Miss..” nakanguso pang tawag ko sakaniya dahil hindi ko malaman kung anong isasagot ko, bahagya pa akong napaisip... “Love is...”

“Love is what??”

“Love is blind, Miss.”

at nagtawanan ang lahat.

‘mga peste huhu’

“Onabs talaga hahahaha!” tatawa tawang sumulyap sakin si wawa, inismaran ko nalang ulit siya.

“Hahahahaha! What a wonderful answer.. Can you explain to us why do you think that love is blind?”

“Miss???? Ang daya..” sinimangutan ko pa siya lalo. Wala akong nagawa kundi ang magisip ng isasagot.

“Because, if you love that person you cannot see his imperfections. If you are in love, you won't bother look for his faults.. but, it is not good to completely close your eyes for him tho.” bahagya pa akong natawa sa naging sagot ko, dinilaan ko si wawa at saka umupo. Pero hindi ko alam kung saan nanggaling iyon dahil kahit kailan ay hindi ko pa naman naranasang pumasok sa isang relasyon.

‘eto na ba yung sign? andwaeee!’

Lumipas ang oras at uwian na. Tinapik ako ni wawa, hudyat na aalis na. Nag ayos pa ako ng gamit bago tuluyang tumayo.

Nang makarating sa bahay ay wala pang tao, baka hindi pa nakuwi si Luke.

Dumeretso ako sa kwarto ko at pabagsak na humiga sa kama ko. Ilang minuto lang ako nahiga doon, pumunta ako ng banyo para maghilamos at magbihis pero natigilan ako sa ginagawa dahil narinig ko ang malakas na pagsara ng pinto na nanggaling sa ibaba.

‘andyan na ang hari, tsk tsk tsk!’

Nagtuloy ako sa pag bihis, pagtapos ay pumunta ako sa kwarto niya para icheck siya at kita ko naman ang pagkainis sa mukha niya.

‘nyare dito?’

“First day na first day, stress na agad?” asar ko pa habang naupo sa sofa. Sinipa niya lang ako at nanlaki naman ang mga mata ko sa ginawa niya.

“Ya!! J-jugule?!?!?!” pasugod akong inambahan siya ng suntok at kita ko naman ang takot pero mukha niya na umiilag sakin.

[do you wanna die?]

“Wae wae wae?!?! Ya! Kumanhae!!!” tatawa tawa pa siyang tumakbo papuntang balcony.

[why?! stop it!!]

Kinuha ko ang isa kong tsinelas at binato sakaniya iyon, ngunit mabilis siyang nakaiwas kaya..

“Ah!!” nagkatinginan pa kami ni Luke at mabilis siyang tumingin sa baba. Yumuko ako pero sinilip ko ang lalaking iyon.

“Sorry, are you hurt?” rinig kong tanong ni Luke sa lalaki, pero parang nabingi ako nang titigan ko siya kasabay ng pag slow motion ng paligid.

‘hala te, ang gwapo’

“Not really.. cute slipper huh? Hahahaha..” hinagis niya pabalik ang tsinelas ko. Kita ko ang pag kinang ng mga mapuputing ngipin niya sa ginawa niya pag ngiti at alam kong pwede ng mapasukan ngayon ng langaw ang bibig ko sa pagka nganga non.

“Well, that's not mine tho.” bulong ni Luke at bumalik ako sa huwisyo nun magsimulang maglakad papalayo ang lalaking yon. “Woy, ginagawa mo dyan? Parang tanga, nakakita lang ng lalaki e mas gwapo naman ako hahahahaha!” sinamaan ko lang siya ng tingin at patalon talon na bumalik sa kwarto ko.

‘hehe wat a handsome creature.’

Umupo ako sa study table ko at hinugot ko ang drawer doon, kinuha ko ang sketch pad ko at ngingiti ngiting iginuhit ang itsura nung lalaking nakapag patigil ng tibok ng puso ko hihi!!!

‘sa ngayon dito muna kita sa sketch pad ko mapag papantasyahan.’

—

The Art of Love

by yours truly, strawvierry