Ama bu sefer gördüğüm şey işaret değil kıyametin başladığının habercisiydi....
🖤🖤🖤🖤
Hızla masanın önüne geçip çerçeveyi elime aldım jeongin sandalyeye bağlanmış, yüzü kan içindeydi. Dün kü zarfın aynısından vardı hemen açtım
SENİ UYARMIŞTIM BEBEĞİM BU DAHA BAŞLANGIÇ
BİRİCİK KOCAN
Dolan gözlerimi umursamadan çerçeveyle beraber çantama atıp koşarak odamdan çıktım felix'in seslenmelerini duysamda cevap vermeden arabama binip babamın barına sürdüm.
Arabayı park edip koşarak babamın odasına girdim babam dosyasından başını kaldıp şaşkınlıkla bana bakarken çantamdan fotoğrafı çıkarıp dolu gözlerimle "Jeongin tehlikede " dedim. Fotoğrafı eline alıp bakınca onunda benden eksik bir yanı kalmamıştı "bişey yapmamız lazım " diye devam edince bana bakıp başıyla onayladı.
"Ne yapıcaz peki baba? " diye sorunca alnını ovarak "düşünüyorum " sertçe söyledi, "polise söyleyelim" diye bir fikir ortaya attım "polis olmaz lee know piçinin işi belli olmaz bunu kendimiz hakketmeliyiz" ama bu da bir boka yaramadı. Biz düşünmeye devam ederken masanın üzerinde çalan telefonla ikimizinde dikkati oraya gitmişti.
Babam kimin aradığına bakıp saniyesinde açıp hoparlöre attı "Alo" babamın endişeli sesini duyan piç kıkırtıyla cevap verdi "hyuuung~ seni uyarmıştım, umarım şimdi beni anlıyorsundur " o konuştukça daha çok sinirleniyordum "ona zarar vermedin değil mi? " diye bağırınca tekrar o iğrenç kıkırtısını yine duydum "endişelenme bebeğim sadece küçük bir uyarı verdim, dili çok uzamıştı " diyince kendimi tutamadım "uyarını sikim senin, seni bir elime geçirim ammına koyucam oruspu çocuğu " daha devam edecektim ama babamın uyarısı yüzünden sustum "senin gibi tatlı bir sincap'a böyle sözler yakışmıyor bebeğim" ben sinirle solumaya devam ederken babam "Lee Know ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sorunca yine gülmeye başladı "çok açık değil mi? İstediğimi almaya çalışıyorum " diyince "öyle bir şey asla olmayacak kabul etmiyorum " bağırmamla kısa bir sessizlik oluşmuştu ama cevap çokta gecikmemişti "tamam o zaman cenaze işlemlerine başlasanız iyi olur " dedikten sonra cevap vermemize izin vermeden telefonu yüzümüze kapattı.
Babamla gözgöze geldiğimizdeikimizinde aklında aynı düşünce vardı, Jeongin'e ne yapıcak?
****
JEONGİN'DEN
Gözlerimi açtığımda yüzümdeki ve vücudumdaki yaraların acısından yüzümü ekşittim. Dün gece en son odama gitmiştim sonra kendimi biranda bu depo benzeri yerde buldum ve anlamadığım bir biçimde güzel bir dayak yedim şuan ise acı içinde kıvranıyorum.
Açılan kapıyla yarısını açabildiğim gözlerimle oraya baktım gayet yakışıklı bir adam elinde ilk yardım çantasıyla içeri girdi karşıma sandalye çekip oturdu "oruspu çocuğu bişey yapmicam dedi çocuğun anasını ağlatmış " elini çeneme koyup yaralarımı incelerken bende çatık kaşlarımla ona bakıyordum "sen kimsin? " diye sormamla beraber kafamı geriye çekip ellerinden kurtuldum.
Gülümseyerek "Ben Hyunjin, şimdi şu yaralardan kurtulalım güzelim " çantayı açıp içinden pansuman malzemelerini çıkarmaya başladı "Peki beni niye kaçırdınız ?" ikinci sorumu yönelttim. Elindeki pamukla yüzümdeki kanları temizlerken "Lee Know abini ikna ettmek için seni kaçırttı" cevabımı alınca kaşlarım daha çok çatılmıştı "abim asla böyle bir şeyi kabul etmez " diye bağırdım.
Umursamadan "orası beni ilgilendirmez, beni tek ilgilendiren sensin " dediğinde şaşkınlıkla ona bakmaya devam ettim "Beni mi seviyorsun? Tabi sende haklısın benim gibi eşsiz bir varlığı kim sevmez ki " egom yine kendini belli ederken gülümseyip "öyle denebilir " diyerek işine devam etti.
O yüzümü düzeltmeye çalışırken bende onu yakışıklı yüzünü inceliyordum başka şartlarda tanışsaydık direk yavşıyacağım bir tipti "Ne zamandır seviyorsun beni? " dikkatlice işine devam ederken "yaklaşık 2 yıldır " cevabını duyunca şaşkınlıkla ağzımdan "çüşşş aq " kelimesi çıkmıştı tepkime kıkırdayıp işine deva etti "sen beni nerden gördün ki? " diyerek yeni bir soru yönelttim "Lee Know bana jisung'u araştırırken görmüştüm seni " yüzündeki gülümsemesini hiç bozmadan cevap veriyordu.
Aldığı yara bandını da yapıştırdıktan sonra arkasın yaslanıp gözlerimin içine baktı "abim kabul ederse ne olucak? " diye sorduğumda saniyesinde "lee know seni serbest bırakıp sevdiği adamla evlenicek" cevabını aldım. "Peki kabul etmezse? " bu sefer istem dışı sesim daha kısık çıkmıştı. Yüzünü bana yaklaştıp elini yanağımın üstüne koyup baş parmağıyla yanağımı okşadı "Bilmiyorum, ama endişelenme sana bişey olmasına asla izin vermem " diyip o gülümsemesini tekrar sundu.
Benim aklımda ise tek bir düşünce vardı, hyung umarım aptalca bir karar verip bu saçma şeyi kabul etmezsin...
🖤🖤🖤🖤
Beğen+Yorum
💙💙💙💙💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
