Caging Fire (R-18 COLLECTION)

35. Imogen Aiko Perez [Part 5]

Maraming salamat sa mga nag- message sa akin. I really really appreciated it, because even how hard to face a lot of problems. Nandyan pa din kayo para suportahan ako. Maraming maraming salamat :)

WARNING: THIS STORY IS "NOT EDITED" AND REPRODUCED EXPLICIT MATURE THEME! NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS!!!!

"READ AT YOUR OWN RISK!"

35. Imogen Aiko Perez [Part 5]

I didn't have a peaceful night after that conversation with Agapius. For damn three years! nagpakita siya para lang sabihan ako na lilipat siya sa kabilang apartment kung saan ako nangungupahan. Pero bakit? sa dinami dami ng tanong na gumugulo sa isip ko. Bakit sa tuwing nagpapakita siya ay dumudoble lahat ng iyon?

I never asked kuya Lennan and Caerwyn about him. Maging si Papa ay hindi ko tinanong, kahit pa noong gumaling na siya at umuuwi ako tuwing holiday season. Kailanman ay hindi ako nagkaroon ng lakas na magtanong tungkol sa totoong buhay niya o sa bagong pamilya niya. Kahit na deep inside, binagabag niya ang utak ko sa loob ng lumipas na mga taon. How can I even have a peaceful life? lalo na ngayon na balak pa niyang tumira sa kung nasaan ako ngayon.

Why do you keep on confusing me Agapius? I asked to myself as I look at the white ceiling wall. Na para bang makukuha ko ang sagot doon. Pero kahit anong gawin ko, ang musmos na Agapius ang lumilitaw sa utak ko. And that was the time when were still studying in high school. Kung saan laman ng balita ang tungkol sa babae ni Papa, habang ang puso ko ay nasasaktan para sa maaaring maramdaman ng magkakapatid.

I can't even think about myself of being hurt. Kasi mas lamang ang pag-aalala ko noon sa kanya, siya ang higit na pinakabata sa kanilang tatlo. Kaya buong akala ko, sa sobrang sakit na naramdaman niya ay naging ganoon siya kalamig sa pakikitungo kahit kanino. And then later on, malalaman ko na hindi naman pala siya tunay na anak ni Papa. At imbes na malungkot dahil hindi ko siya tunay na kapatid. Kalaunan ay may bahagi ng isip ko ang naguudyok na matuwa ako sa paraan hindi ko maintindihan.

Like a part of my mind keep on saying that I should be happy for Agapius, that I should be thankful that he got a better father than mine. Pero paano ko gagawin iyon kung ultimo siya ay hindi ko lubusan kilala? Ang totoong ama pa kaya niya?

Kinabukasan, hindi ko alam kung magiging magaan ba ang araw na iyon o mas tumindi dahil sa pagdating ni Agapius. I thought, seeing him will make less all the things that I can't stop thinking about him for the past three years. I thought it will be easy to live from now on. Kasi kahit paano ay naging magkapatid naman kami. That maybe, he still treat me like before. But then, I suddenly remember. When did he treat me like his sister? Kung palaging poker face at tahimik siya. Pakiramdam ko ay mas lumala siya ngayon.

Time flies so fast until I didn't realize that Agapius live here for almost a month now. Dahil palagi akong busy sa trabaho at minsan ay nagkakasalisi talaga kami. Minsan ay nabanggit lang niya na may itinatayo silang building sa loob ng clark. Hindi ko man naitanong kung ano ba talaga ang business ng real dad niya. Halata naman na mayaman talaga sila at may posibilidad na hotel o restaurant ang business nila. Dahil iyon naman ang halos makikita sa Clark maliban sa mga BPO company at iba't ibabg factory. Wala akong ibang maisip pa.

Hindi man kami nagkakaroon ng matinong pag-uusap. Feel ko ay wala din naman siyang panahon dahil halata na busy siya at tutok sa kung ano man business na hinahawakan niya. Or maybe that was I thought?