ดราวิเรียส [BL]

LUST 13

LUST : 13

  ได้กลิ่นเจ้าตัวซีดนั่นบนตัวลัซท์ 

  นั่นคือสิ่งแรกที่เควินคิดหลังจากเข้าห้องมา จมูกของมนุษย์หมาป่าไวต่อกลิ่นอยู่แล้ว แค่เปิดประตูเข้ามาเขาก็รู้ว่าอลันกับลัซท์ต้องมีเหตุการณ์ใกล้ชิดบางอย่าง ยิ่งเห็นปากบวมแดงของลัซท์ ตัวเควินยิ่งแน่ใจว่าเจ้าอลันแอบชิมลัซท์ของเขาไปแล้ว

บัดซบ แค่เขากับลูซิสไม่อยู่แค่ครึ่งวัน ทำไมลัซท์ถึงถูกจับกินได้ เขาสาวเท้าไปตรงหน้าอลัน กระชากคอเสื้ออลันที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ขึ้นมา

"เจ้าทำอะไรลัซท์"

  มีเพียงสายตาเย็นชามองกลับมา มือขาวซีดดึงมือเควินออกไปอย่างรังเกียจ แรงของแวมไพร์ก็ไม่ได้มีน้อยกว่ามนุษย์หมาป่าสักเท่าไหร่ ตัวอลันเองลืมนึกไปเลยว่าจมูกสุนัขของคนตรงหน้าดีเพียงใด  เขาเพิ่งเคยลิ้มชิมรสหวานครั้งแรกเลยลืมระวังข้อนี้ไปหน่อย

"เควินเจ้าจะทำอะไรอลันนะ!" 

  หน้าอลันไร้อารมณ์ไม่แยแสสิ่งใดกลับเป็นลัซท์ที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจเสียมากกว่า

  หลังจากที่เขากับอลันแลกเปลี่ยนอาหารได้ไม่นาน เควินก็มาถึง เข้ามาปุ๊ปเจ้านั่นก็พุ่งมาหาอลัน สีหน้าเกรี้ยวกราดจนลัซท์อดตกใจไม่ได้  ไม่คิดเลยว่าคนที่ดูอารมณ์ดีแบบนี้เวลาโมโหจะน่ากลัวขนาดนี้

"ลัซท์ เจ้าอลันมันดูดเลือดเจ้าไปใช่ไหม" กลิ่นเลือดเจือจางในอากาศเป็นตัวบอกได้อย่างดี แต่เควินยังคงถามลัซท์เพื่อความมั่นใจ

"ปะ เปล่า ไม่ได้ทำสักหน่อย" ลัซท์ปฏิเสธแต่สีหน้าเลิกลั่กนั้นไม่รอดพ้นสายตาเควิน เจ้าตัวจะรู้ไหมว่าโกหกคนไม่เก่งเอาซะเลย 

อลันบอกลัซท์ว่าข้อตกลงแลกเปลี่ยนอาหารต้องเก็บเป็นความลับ เขาไม่มีทางเลือกเลยต้องเอ่ยปฏิเสธไป แต่เหมือนเควินจะไม่เชื่อลัซท์ เขาเลยเหลือบมองอลันอย่างทำตัวไม่ถูก