ANKANIN HAYALLERİ

9.BÖLÜM:BARIŞTIRMA OPERASYONU

"Hoş geldiniz gelin buyurun içeriye" dedi Murat bey. İçeriye doğru ilerledik. Salonda bizi güzel yemekler bekliyordu. Kapıdan girdiğimiz andan beri o kadar güzel kokular geldi iki burnuma karnımın acıktığını hissettim.

"Acıkmışsınızdır buyurun masaya" dedi Murat bey. Masaya doğru ilerledik ve oturduk. Tek düşündüğüm yemekler olduğu için servis yapılmasını beklerken dalmış gitmiştim. Karanın bakışlarını kafamı kaldırınca fark ettim. Koluma bakıp

"Keyifler nasıl" dedi.

"İyiyim, sen nasılsın"

"iyiyim sanırım"

"Ankacım geçmiş olsun" dedi Murat bey

"Teşekkür ederim" dedim tebessüm ederek. Domates çorbası vardı. Bir mercimek kadar olmasa da severim. Çorbayı içmeye koyuldum. Kibarlığımdan ödün vermeden minik minik içerken. Karanın başka bir çorba içtiğini gördüm. MERCİMEK. Mercimek vardı ve ben burda domates içiyordum. Büyük bir olay. Sanırım domates çorbasını sevmiyordu. Tabağına sinirlice baktığımı içindir olacak ki

"bir sorun mu var" dedi.

"Yok hayır bir sorun yok" dedim afallamış bir şekilde

"Peki" dedi. Yemeğe devam ettikleri vee gönlümü almış oldular çünkü lazanya vardı ve ben bir lazanya aşığı olarak çok mutlu olmuş olabilirim. Yemeğimizi yedikten sonra bir lavobo arayışını girdim bulamadığımı gören karan

"Sağ tarafta 2. kapı" diye bir ses geldi. Karanı yanıma yürür şekilde gördüm ve kapıyı gösterdi gözleriyle

"teşekkür ederim"

"işin bittikten sonra balkona gelirsin" dedi sanki bir anne edasıyla. Ellerimi yıkadıktan sonra dediği gibi balkona doğru ilerledim. Balkonda ki toplantı duyduğum kadarıyla babam ve murat bey iş konuşuyor annem ve karan da sohbet ediyordu. Benim yaklaştığımı gören annem
"Gel yavrucum otur böyle, ben bir lavaboya gidip geliyorum" karanla beni yalnız bırakmak için gitmediyse adımı değiştiririm. Baktı suskunluk devam edecek
"Komşu olmuşuz" dedi.

"Evet"

"Ne zaman taşınacaksınız"

"10 gün sonra felan "

"Peki"

O sırada zil çaldı ve uzun boylu esmer biri içeriye girdi.

"Kardeşim aradım açmadın"

"Telefonum yukarıdaydı ne oldu kardeşim önemli bir şey yok ya"

"içeriye gelsene az kardeşim"

Karan ve esmer çocuk içeriye doğru girdiler. Esmer arkadaşı telaşlı gibiydi. Önemli bir şey olmuş gibiydi.

"Ankacım annen gelemedi bir bak bakalım gidelim artık geç oldu"

"Bakıyorum hemen" Allahım çok saol. Anneme bakmak niyetiyle ama başka şeylere kısmet içeriye doğru ilerledim. Onları dinlemeye geldiğimi felan düşünmesinler diye anneme seslendim "anne babam çağırıyor nerede kaldın"
Annem i görünce yavaşladım o sırada

"Kardeşim bir şekilde hallederiz sıkıntı yapma sen"

"Yok abi yok bu sefer biz halledemeyiz"

"Oğlum kim halledecek peki"

"Onun dilinden anlayan biri olsa keşke" dedikleri anlar bana döndü. Esmer olan karana sanki aradığımız kişi dercesine bir bakış attı . Karan kaşlarını kaldırarak olmaz dedi . Ben hala ne olduğunu anlamamış şekilde bakıyordum