Dedemden ilk ve son isteğim orada kalmaktı ama zaten beni hiç sevmiyorlardı ısrar etmem çare degil bunu İstanbul'a gelince anladım... Bazen şunu hep düşünür dururum acaba ben çok kötüyüm de insanlar beni o yüzden mi sevmiyorlardı? İçimde onlara hep sevgiyle davranmıştım, ama onlar ise bana hep kötü davranmaya devam ediyor, hata bana benim insan olduğunu hissetmek bir yana dursun bana hiç konuşmuyorlardı, bu duruma hep boşver buda gelir geçer diye avutuyordum ama bunun çok ama çok yanlış olduğunu annemi kaybettiğim gün anladım benim ve annemin hiç değeri yokmuş bunu anladığımda kaynar sular dokülmüştü işte böyle böyle büyüdüm!!!
...
Aslında buraya gelmem guzel olmuştu beni yatılı okula vermiştir yani çocuk esirgeme kurumuna evet ilk başta çok aglamıştım ama gerçekten çok aptallık yapmışım beni bir kez dahi düşünmeyen insanlara yalvarmıştım annemin katillerine kendime çok kızıyorum ama ben annemin kanını yerde bırakmayacağım İstanbul Bahçelievler çocuk esirgeme kurumuna vermişler burada gerçek dostluğun ne demek olduğunu anladım ve artık neden beni sevmeyen insanlar için kendimi üzdüğüm anlamıştım cevabı saftım bu yüzden başıma gelmeyen kalmamıştı...
Yurt benim için artık gerçek bir yurt haline yani evim olmuştu orada arkadaşım olmuş ve
Çok eğleniyordum tıpkı bir bulut kadar özgür hissediyordum...
En çok annemi özledim ama artık annemin öldüğünü anlamıştım bunu tam 8 yaşımda meltemin anne ve babası trafik kazası sonucu hayatını kaybetmişti bizim sosyal hizmet uzmanı zeynep abla o aglamasın diye konuşuyordu ve ölüm ne kadar sade anlatmıştı ki meltem bunu duyunca iyice agladı onunla birlikte bende ağladım ama orada bizi gördüğünü söyledi ve ben anneme yemin etmiştim intikam yemini .
Yurt zaman hızla akıp gidiyor ve ben liseden
Mezun olmuştum yarıın mezuniyet töreni vardı 💠 ama ben mezuniyet törenine katılmak istemiyordum Annemin intikamını almadan bana güneş yüzü yoktu olmayacaktı...
UNUTTUM DEME OYLA VE KÜTÜPHANE EKLE 🤗🤗🤗
