Tell Me Your Heartaches

Chapter 1

"Nak, sige na pumunta ka na dito. Diba pangarap mo ang pumuntang South Korea?" Kausap ko si mana sa phone at pinipilit niya akong pumunta sa South Korea para tulungan siya sa kanyang trabaho.

Tapos na ako sa kolehiyo at hindi ko alam kung ano ang malas sa akin at hindi pa ako matanggap tanggap sa trabaho. Nakapagtapos ako ng Bachelor's Degree in Elementary Education.

"Ma, alam mo naman na hindi ki maiwan iwan sina lola at tita dito diba?" Siya kasi at si Papa ay nandoon sa South Korea nagtatrabaho. Si mama hindi ko alam ano ang trabaho niya? Sa loob ng bahay ata? Iyon ang sabi niya sa akin, e. Si papa naman nagtatrabaho do'n bilang driver ng isnag mayamang pamilya.

"Nak, baka hindi pa para sa'yo ngayon? In the meantime magtrabaho ka muna dito. Sayang ang oras, saka malaki ang kita dito anak. Kaya hindi namin maiwan iwan ang trabaho ni papa mo." Pamimilit pa niya.

"Hindi naman sa ayaw ko magtrabaho doon pero ayaw ko talagang iwan sina lola dito. Sa tuwing may trabho kasi si tita mag isa lang si lola dito sa bahay.

"Kung diyan ako ma, ano ang magiging trabaho ko diyan?"

"Nak, meron akong pinagtatrabahuan noon, lukutuan mo lang sila tapos lilinisin mo lang anh bahay nila kasi parati naman silang wala sa dorm."

"Ano po? Isang dorm po?" Gulat kong sabi. Marunong akong magtrabaho at wala akong arte sa katawan pero isang dorm?

"Mababait magiging mga amo mo anak."

"Mga mama? So meaning marami sila ang pagsisilbihan ko?" Narinig ko ang pagbuntong hininga nito sa kabilang linya.

"Hindi ka naman matutulog do'n may mga goshiwon naman malapit sa location ng dorm na pagtatrabahuan mo." Hindi pa rin talaga natitinag si mama.

"Anak sayang, malaki ang sweldo saka malaking kompanyan ang pagsisilbihan mo."

"Sige na nga. Pero bakit sa goshiwon ko pa kailangan manirahan?" Hindi na alng sa nirerentahan niyong apartment?"

"Nak, medyo malayo na ang bagong pagtatrabahuan namin ng papa mo kaya wala na kami sa dati naming apartment. Saka iyong offer na 'yon ay good for 6 to 10 months lang naman hanggang sa makakita sila ng bagong pamalit. Kaya nga ikaw muna ang sinuggest ko sa agenct namin. Hindi ko nga kayang iwan ang mga batang 'yon e, masyado na silang napamahal sa akin. Kaso nahihirapan na akong mag stay out, nak. Matanda na ako at nakakapagod na para sa akon ang biyahe lala na tuwing winter dito."

"Sige ma, kailan ba ako kailangan diyan?" Wala na talaga akong pang kontra kay mama.

"Next week na sana, anak. Okay naman ang visa mo."

"Nextweek?!"

"Oo nak, kaya mag empake ka na at susunduin ka namin ng papa mo sa airport. Saka ang pera para sa palne ticket ipapadala ko na lang bukas."

Prepared na talaga si mama, wala na akong magagawa.

"Sige ma, see you." Walang kalakas lakas kong sabi.

Pagkatapos na pagkatapos kong tumawag may dunating kaagad sa akin na email.

'Thank you for choosing Saint Scholastica's Academy but your qualifications are quite short to be one of our Elementary Education Teachers, thank you for reaching out to us. Have a good day!'

Hay, kita mo nga naman 'di naman ako oumasa. Wala na akong magagawa diyan. Siguro hindi ko pa ata oras 'to. Dismayado man, nagsimula na akong mag empake ng mga dadalhin ko sa Korea ng pumasok sa loob ng kuwarto ko si lola.

"Apo ko."

"La."

"Narinig ko sa tita mo, susunod ka raw sa Korea." Saka siya naupo sa kama katabi ko.