Hayat kendini bilmez bencil megoloman insanlarla dolu... Hayatımda hiç bir zaman kendimi beğenmişlik gibi bir davranış içerisine girmedim... Bazı İnsanlar o kadar ukala ki sanarsınız dünya onlarsız yapamaz...
Böyle insanlarla karşılaştığımda içimden gelen tek şey geçip karşılarına iki çift laf etmek...
"Etrafınızda döndüğünü düşündüğünüz o dünya döne döne g.... Girsin hiç kimsenin umrunda değilsiniz."
Tabiiiii benim gibi sempatik, tatlı diksiyonu düzgün argo kelimelerden hiç haz etmeyen şekermi şeker bi bayan asla böyle konuşmamalı, bu yüzden susuyorum....
İnşallah canım ya kimi kandırıyorum... Ne sempatiğim nede tatlı sıcarım diksiyonuna yeri geldimi hanımefendiliğimi korurum ama yeri geldimi de karşımdakinin ağzına etmesinide bilirim böylede bir yapım var :)) yetimhanede büyüdüğümden olsa gerek...
17 yaşındayım bir hafta sonra 18 imi doldurup bu yetimhanede ki hayatima veda edeceğim, nereye gideceğimi tabikide bilmiyorum...Duygusal bir yapıya sahibimdir, ama bunu ben dışında kimse bilmez, ne çok güzelim nede çok çirkin orta halli birşeyim işte...Genellikle lafımi kimseden esirgemem, ama bazen susmak en iyisidir.. Bunun dışında Kimsesiz değilim, bir ablam ve bir annem var babam ise ben çok küçükken vefat etmiş... neden yetimhanedesin dediğinizi duyar gibiyim, demiyorsanızda çaktırmayın şimdi bozmayın beni ;) şöyleki babam ölmeden önce annem ve babam ayrılmış ve velayetimiz babamda kalmıştı onunla gerçekten çok güzel zamanlar geçirmiştik ama kadere karşı gelemiyoruz onu ne kadar özlesemde zamanla her yokluğa alışıyor insan bende alıştım onun yokluğuna alışması acı versede... Babamdan sonra annem her ne kadar bizi yanına almak istesede, annemin ailesi ben ve ablamı kabul etmemiş kabul etmediği için annem el mecbur bizi yetimhaneye bırakmıştı, şanslı ki kimse bizi almadı. Neyse ablam 21 yaşında 18 inden sonra annem onu yanına aldı... Aslında dedem olacak o şahıs güya insafa geldi... Ama külliyen yalan... Ablam okuyordu ve güzel yerlere geleceği belliydi... Şuan tıp öğrencisi...ve dedemde ondan faydalanmak için yanına aldırdı... Bana gelince annem her ne kadar gelde dese ben ablam gibi değildim istenmediğim yerde durmazdım, durmadımda... Ablam ben buradan ayrıldıktan sonra bana destek çıkacağını söyledi, babamdan bize kalan şeylerde vardı, bir kaç ev falan 18 ime gelmeden bunları kullanamazdim, ablam kendi hakkını aldi ben ise payima düşenlere bir hafta sonra sahip olacağım... Dede müsfettesi bunu duyduktan sonra iki kez beni ziyarete geldi ama karşısına dahi çıkmadım, dedim ya beni istemeyenle işim olmaz... Ben Ata Atasoyun kızıyım, bu bana yakışmaz...
Bu arada kendimi uzun uzun anlattim ama ismimi söylemedim... Ben Azra Atasoy ben onunda dediği gibi bayan suratsız....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEHR-İ AŞK
Novela Juvenilİşte o burdaydı, tam karşımda, olabildiğine dikkatli bir şekilde izlediğimiz filmi takip ediyordu... Öyleki onu göz hapsi altına aldığımın farkında bile değildi, o zaten hiç farkında olmadıki ne benim nede ona karşı olan hislerimin... Filmin bitmesi...