လြင့္ေမ်ာစရာေဆာင္းေလနဲ႔အတူလြမ္းစရာဇာတ္လမ္းတစ္ခုကေတာ့ ထင္ဟပ္လ်က္႐ွိသည္။
တစ္ခါတစ္ေလ.....ေမ့ခ်င္တဲ့အရာမွမေမ့တတ္ဘဲ......မေမ့ခ်င္တဲ့အရာေတြမွေမ့ေနတတ္တာေတ႐ွိခဲ့တယ္။ အဲ့ဒိလိုအရာေတြထဲမွာ သူ ပါသြားခဲ့ရင္ေရာဘယ္လိုလုပ္မလဲ.... ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနမိသည္။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ လြမ္းစရာလား... သိပ္မုန္းဖို့ေကာင္းတဲ့အရာလား .....နာက်င္ေစတဲ့အရာလား....ဆိုတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ဘဲ တစ္ေက်ာ့ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာပီေပါ့။
ဒီေတာ့ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္ပီး၍ ဘြဲ႔ရခဲ့သည္။ ဘြဲ႔ရေတာ့လည္း ေယာက္်ား သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို အေဖက လမ္းျပဆံုးမေနတာနဲ႔ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ company တစ္ခုမွာ အလုပ္ရခဲ့တယ္ company ရဲ႕ နာမည္ကေတာ့royal တဲ့။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ရပီးဝင္တဲ့ သူဆိုေတာ့ ဘြဲ႔မ်ားတဲ့သူေတြနဲ႔စာရင္ ရာထူးေတာ့ နိမ့္ပါတယ္။ ဟုတ္သားဘဲေမ့ေနတာ ကြၽန္ေတာ့နာမည္ ေတာင္မေျပာ ရေသးဘူး......ကြၽန္ေတာ့နာမည္ကထက္ေအာင္မင္းဖစ္ပါတယ္ အေဖနဲ႔အေမက ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲဘဲ႐ွိေတာ့ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေအာင္ လို႔ဘဲေခၚတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းက်ေတာ့လည္း ေအာင္ လို႔ဘဲေခၚတယ္။ ဆိုးတာကဗ်ကြၽန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားစားစား မ႐ွိဘူး.........
ဒါကေတာ့ထားလိုက္ပါေတာ့........ ကြၽန္ေတာ့စီကိုအလုပ္ခန္႔လိုက္ပီဆိုတဲ့ စာရြက္ေရာက္လာတယ္။ခ်က္ခ်င္းဘဲမနက္ဖန္ဆင္းခိုက္တယ္ အလုပ္ကို စစေတာ့ အလုပ္သင္ေပါ့။
ဆက္ရန္႐ွိေသးသည္။ thz for reading (အစဘဲ႐ွိေသးလို႔ မႀကိဳက္တာေတြ႔ရင္ sryပါ)
