His Warm Affection (On-going)

Kabanata 7

MUSIC CHAPTER: PERFECT By: ED SHEERAN

Choose

"A girl crying for a man to comeback. Tssss, pitty,"
My eyes widened as I heard that voice. Why is he here and why is he listening? Lumingon ako upang makumpirma na siya iyon. At hindi ako nagkamali, it was definitely him!

My cheeks immediately warmed up in shame. Did he hear everything? I wiped my wet cheek. Still don't care at all. Walang siyang pakialam at kahit na kailan hindi siya magkakaroon ng pake sa'kin. He's unrelenting.

"You don't care, Lucian." Sapilitan akong nilingon siya. "And, why are you here? Listening, huh?" mapakla kong tanong.

Just like his always expression, he remained stern and cold. Nakatayo lamang ito ng banayad at tinitigan ako ng mariin.

Matikas niyang sinuri ako ng tingin. "Why beg, Wynter? Kung ikaw ang girlfriend ko, you will not cry that way. You don't beg for me to comeback dahil kung ako lang ang naging boyfriend mo, I won't leave you. I won't hurt you." He nailed.

I just laughed a little. I don't want to accept the motives he shown... As I can still remember the first time I met him, alam kong may kakaiba sa mga titig niya na hindi ko makita sa iba, even with Lucas. He is deep, I found him very confusing...

"Hindi mo ako girlfriend. At, sa una lang naman kayo magaling. You will never get me with your words!" I snapped.

Gusto kong mag-martsa paalis ngunit bago ko pa siya malampasan ay hinigit na niya ang aking braso dahilan upang mapahinto ako at mapatingin ulit sa kaniya. His face grew more serious.

Sapilitan kong kinuha ang braso mula sa kaniya. "Bitiwan mo nga ako!"

His pissed cold eyes drifted on me. I took my arm away from him but he tightened his grip on it.

"Sa tingin mo hahayaan kitang maghabol sa lalaking iyon?" mariin niyang sabi.

Kita ko sa kaniyang mata ang pagpipigil niya sa namumuong galit. Nagulat ako sa kaniyang reaksyon. I never expect that he would react just like he know all of me, na tila kilalang-kilala niya ako at alam niya ang mga nakaraan ko.

"I don't care! Ano naman sa'yo kung ganoon? Wala kang alam sa buhay ko!" I shouted hard.

"You think, I'll let you comeback on that bastard?" umigting ang panga niya sa sinabi.

"Bakit? Kilala mo siya? Diba hindi? Wala kang alam tungkol sa'min, kaya pwede ba?"

Bumagsak naman ang balikat niya sa frustration. "Isang araw, mapupunta ka rin sa'kin." Sumilay ang ngisi sa kaniyang labi na tila nananantya. "Gigising ka na ako ang tinitibok niyan." Mariin niyang sabi sabay turo kung nasaan ang puso ko. "Tatanungin mo ang sarili kung bakit naging ako. Kung bakit ako na ang mahal mo." He added in assertion.

Hindi ko siya maintindihan. Hindi ko maintindihan kung bakit ito ang kaniyang mga sinasabi. Matagal na ba niya akong kilala upang sabihin iyan sa harapan ko? Matagal na noong una ko siyang nakita at nilimot ko na iyon.

"You're free from dreaming on, Lucian. Dahil kung darating man ang araw na mahuhulog ang loob ko sa'yo, I was the one who stop what I felt. I will never deserve you, asshole." Matigas kong sinabi.

My feet became rocky as he slowly approached me in his so much irritation. He looked at me sharply as if he were going to hurt me. I haven't done anything yet when we already close. His face was dark as he pressed his soft lips over my ear.

Tumindig ang lahat ng balahibo sa aking batok dahil sa kaniyang ginawa. Tila may dumaloy na kuryente sa loob ko. Ang mga paro-paro sa aking tiyan ay naramdaman kong lumilipad-lipad. Ang kaniyang malambot na labi na dumampi sa aking tainga ay tila kinikiliti ako. And I hate that feeling.