Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Warpaint - New Song Sigma - Changing
***
Hayattan öğrendiklerimin ne olduğu üzerine düşünmüyordum ben, ruhum bana her saniye hatırlatırdı zaten. Kendi içimden kaçamıyordum. Kendi ruhumdan kaçamıyordum. O yanıyordu, ben yanıyordum.Kalbim yanıyordu, zihnim yanıyordu. Gölgem bir duman gibi etrafımda dolanarak gökyüzüne süzülüyordu.
Tam 2 haftadır, ne Ayhan'a ne de İzem'e ulaşabiliyordum.
Ayhan aramalarıma cevap vermiyordu, İzem mesajlarıma bakmıyordu. Şura ona yaklaştığımda yüzüme bile bakmadan yolunu değiştiriyordu.
Beni ne kadar çabuk silmişlerdi hayatlarından. Onlara bu kadar kısa sürede alışmak beni şaşırtmıştı, şimdi ise onları kaybetmiş olduğumu düşünmek içime düşen bir ateş parçası gibi hissettiriyordu.
Havalar iyice soğumuş kasım ayına gelmiştik. Kafamı onlardan uzaklaştırıp derslere odaklamaya çalışsam da, kalbim bana onların beni görmezden gelen varlıklarını hatırlatmak ve beni üzmek peşindeydi.
"Gölge." Edebiyat hocasının sesi beni düşüncelerimin içinde kaldığım karmaşadan çıkartmaya zorladı.
Dalgalı koyu kestane saçları, uzun boyuyla karşımda durmuş bana bakıyordu. Aslında oldukça ters bir kadındı,insanları hemen tersler kızmaya başlardı ama beni nedense seviyordu ve hiç kızmıyordu.
"İyi misin güzelim?" Tek başıma oturduğum sıranın yanındaki boşluğa oturdu. Bugün sınıfı test çözmek için serbest bırakmıştı. Ama ben bir türlü dikkatimi toplayamadığım için önümdeki kitap, o günkü olanları her satırda bana hatırlatıyordu sanki.
"Kusura bakmayın hocam, bugün dikkatim biraz dağınıkta." Bende sessizce konuşmuş, diğerleri tarafından duyulmasını istemediğim bir tona ayarlamıştım.
"Onu anladım bir tanem ama bu yıl çok önemli biliyorsun, bir şeyler yapman lazım artık." Söylediklerinde çok haklıydı ama bir türlü toplayamadığım kafam, içi düşüncelerle dolu bir valizi taşıyamayıp önüme fırlatıyor, onunla ilgilenmemi istiyordu.
"Çözmeyi denerim." İlgili bakışlarına, cansız bir gülümseme ile karşılık verdim.
"Hangi bölümü istediğine karar verdin mi bari?" Sorusu hala cevaplanmayanlar arasından çıkıp önüme koyulmuştu. İnsanın bir hedefi olmadan bir şeyler yapmaya çalışması çok zordu. Sınıfımdakiler çoktan istedikleri bölüme karar vermiş, onun için çabalamaya başlamışlardı ama ben hala ne olmak yada yapmak istediğine bir türlü karar veremiyordum.
