Beraber müzik dinledikten sonra apar topar eve gelmiştim. Kendimi banyoya atıp küvete su doldurmaya başladım. Ilık su vücuduma çok iyi geliyordu. Dizlerimi kendime doğru çekip gözlerimi kapattım. Ne çok olay vardı etrafımda. Herkesten her şeyden kaçmak için nelerimi vermezdim. Banyodan çıkıp aynanın karşısına geçtim. Kendime baktım. Kendimi çirkin bulduğum söylenemezdi güzel bir kızdım. Adım Gece olduğu için saçlarım doğuştan maviydi. Tabi ki şaka yapıyorum. Annem böyle şeylere karışmadığı için saçımı boyatmıştım. Mavi saçlarla tam bir bütün gibi hissediyordum kendimi. Saçlarımı taradıktan sonra hafiften uykum gelmeye başlamıştı. Odama gidip uyumak istiyordum ama karnımınguruldama sesi buna izin vermiyordu. Acıkmıştım.
Aşağı indim.Hafiften yağmurla karışık kar yağmaya başlamıştı.Sanırım birazdan da gök gürleyecekti ve ben çok korkuyordum. Pencereleri kapatmak için gidiyordum ki onu gördüm. Heyecanlanmış ve korkmuştum. Ne işi vardı bu saatte benim evimin bahçesinde?Gözlerimi kapatıp açtığımda yok olmuştu.Acaba hayal mi gördüm diye sordum kendime Hayır hayal değildi.Bu oydu.Kafama takmayıp tüm pencelereleri kapatıp kapıyı kilitlemiştim. 1 saat geçtikten sonra kapının kilidi oynamaya başladı. Korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım. Kim o ? bile diyemeyecek kadar dilim tutulmuştu. Neyse ki annemlermiş. Çok yorgun olduklarını hemen yatacaklarını söyleyip odalarına çıktılar. Bende odama çıktım. Uyumadan önce yazı yazmak istiyordum. O yüzden yazı defterimi çıkarıp yazmaya başladım.
'Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bi yere gidelim ."
Biraz yazı yazdıktan sonra uykum gelmişti ama sesten uykum geri kaçmıştı .Annemle babam bağırışıyolardı. Bunlar uyumamışmıydı? Ağlamaya başladım. Elimde olsa ağladığım her gece için kendimi biraz daha severdim. Ben kendimi sevemezken onlardan beni sevmelerini bekliyordum. Ah aptal kafam..
Ertesi sabah hiç birşey olmamış gibi uyandım.
Kahvaltımı yaptım ve okula gittim. Senayı görüp yanına gidip sarıldım. Ben Senaya sarılırken Karan bana bakıyordu. Acaba neden arkadaşlarıyla aynı sınıfta değillerdi? Hüzünlü görünüyordu. Sanki içine atıp kimseyle paylaşamadığı şeyler vardı .
Tıpkı benim gibi..
Senaya birazdan geleceğimi söyleyip yanından ayrıldım. Ağır adımlarla Karanın yanına gidip oturdum ve konuşmaya başladım.
-"Dün seni gördüm bizim evin bahçesinde Karan." dedim. Ve o inkar etti.
-"Ben değildim dedi." Emindim kesinlikle oydu.Hayır sendin Karan diyip üstelemeye başlamıştım ki bana ters ters bakıyordu. Bi anda yüzü düştü ve bakışları değişmişti. Ne olmuştu da o acımasız korkusuz bakışları gidip yerine hüzüne bırakmıştı. Bir derdinin olup olmadığını bu konuda ona yardımcı olabileceğimi söylemek istiyordum. Benimle paylaşabilidi. O yüzden ona İyi değilse onu dinleyeceğimi söyledim Onun buna karşılık bana söylediği cümle ise canımı acıtmaya yetmişti
-Taş diye nitelendirilen paramparça bir kalbim var mesela , bunu tamir edebilir misin
-Bölüm Sonu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vedalar Güzel Olur
RomanceÖğreneceği gerçekler karşısında ayakta kalmaya çalışan bir kız , Gece Hayatına bir anda yeni insanların dahil olmasıyla birlikte kendini bambaşka bir serüvene sürükleyecek. Acımasız ,karanlık ve karmakarışık olan biri ,Karan Bakalım yeni hayatları...
