Viecalfo: The Rise of Exilius

Unedited. Maraming errors at wrong grammar.

—

“Hindi!”

Napasigaw sa gulat si Erida nang humandusay ang duguang katawan ni Geriopo sa harap nya. She covered her mouth, stiffling her sobs. Something's wrong... she knew it was again the Afije who attacked Geriopo.
Hindi nya alam ang gagawin habang nakatayo at nanatiling humihikbi sa isang sulok ng bahay ni Geriopo. Hindi sya maaring gumawa ng ingay.

Gulong gulo ang isipan nya dahil hindi nya maintindihan kung bakit sya natunton ng mga Afije. This is just too much for her. All she did was just to feel him loved at the first place. Hindi nya ineexpect na magbubunga ito. Dumako ang tingin nya sa kanyang tyan at hinimas himas ito.

Hindi maari... hindi ko hahayaang pati ikaw ay mawala pa

Naglakas loob si Erida na maglakad palabas ng bahay ni Geriopo. Wala syang magagawa sa patay na katawan nito, kahit na nahihilom naman ng mga Lithium ang kanilang mga sugat. But the Afije knows well what could make a Lithium stone to death. She ran out of the house, entering the woods. It was dark outside, silent.. All she could hear are her footsteps running away from the poor Geriopo's house. Iika ika pa ito dahil sa sugat na natamo sa paa noong mga nakaraang araw lang. Hindi rin sya pwedeng tumakbo at mapagod agad dahil baka mapano ang bata na nasa sinapupunan nya.

Her steps slowed down. She's in the middle of the forest, many paths to run to.. and many paths to die for. Isang kaluskos ang narinig nya, sa isang puno ilang metro lang ang layo mula sa kanya. Naging mga yapak ito. Naririnig nya ang mga yapak na tinatapakan ang mga dahon mula sa lupa. Naririnig... Nararamdaman... ngunit hindi nakikita.

Unti unting nanghina ang kanyang loob. Wala nang pag-asa... aatakihin sya dito mismo sa gitna ng gubat!

"W-wag.. please m-maawa kayo,” napahikbi si Erida habang yakap yakap ang sarili. All she did was to close her eyes and let the memories invade her mind at that moment.

The flashbacks settled in... the good days. Our good days.

She never regreted loving that guy— even the moment she layed her eyes on him. Even if he's far different from her...

“Ah.. I wonder why I haven't met you before Alessander does,” isang tinig ang nakapagpagising ng diwa ni Erida mula sa kanyang likod. Nakakapangilabot na tinig. Marahan rin nitong hinahaplos haplos ang kanyang balikat.

Pigil hininga si Erida habang hinihintay ang susunod na gagawin nito. Mahigpit syang napakapit sa laylayan ng kanyang damit habang tumatama ang paghinga ng lalaki sa kanyang batok.

Narinig nya ang paghangos ng lalaki mula sa kanyang likod, hudyat na handa na itong tumikim ng sariwang dugo ni Erida. She closed her eyes, waiting for its fangs to land on her neck perfectly.

But it didn't happened...

Isang malakas na pwersa ang nakapagtumba kay Erida sa lupa. Hindi natamaan ang kanyang tyan mula sa pagkakatumba kaya napaginhawa sya. Bumaling ang atensyon nya sa Afije na papaslangin na sana sya ang makita nya ang isang babae na may mahabang buhok. Nakatalikod ito sa kanya at nakita nyang nakahandusay ang Afije na papaslang sana sa kanya.

The woman darted her attention on Erida and picked her up from the ground. “Bilis! Hindi magtatagal ang lason na sinaboy ko sa kanya.” she gave Erida a small bottle with a sparkling blue and white liquid in it. It was a protection.

“Zaul's waiting right by the falls. Don't ever stop running.” bahagyang tinulak ng babae si Erida palayo upang makatakbo na ito. Hindi naman nagdalawang isip si Erida kaya sinubukan nyang tumakbo papalayo sa babae.

Nakita ng mga mata nya kung papaano tumayong muli ang Afije mula sa pagkakahandusay sa lupa. Hindi ito agad napansin ng babaeng tumulong kay Erida kaya agad na inatake sya ng Afije.

“H-hindi...” napatakip si Erida sa kanyang bibig at muling humagulgol. Her eyes witnessed how the Afije mercilessly dragged the woman's heart. Her eyes witnessed how the woman was covered in her own blood, with her hopeful eyes that Erida could be saved... could run away.

She was about to start running again when someone took her arms and made her face that person. Si Zaul...

“Kumapit ka sakin. 'Wag na wag kang bibitaw, Erida.”

Napatango si Erida sa kanya saka nito pinikit na lamang ang mga mata. Isang malakas na enerhiya ang unti unting dumaloy sa katawan nya, hanggang sa tuluyang tumahimik ang paligid.

Tahimik.. madilim... payapa

This is just the beginning... but close to my ending...

—

Viecalfo: The Rise of Exilius
©nacurry2020