Anons | DÜZENLENİYOR

•Bölüm 4

Derya için çiçekli elbise ararken tam olarak hayalimdeki Deryayı buldum...Medyaya bırakıyorum. Sadece mayıs ayının sonunda falanlar o yüzden medyadaki ablamızın ayakkabılarını görmezden gelebilirsiniz o kadar dkdkkdkkekdk Bir de klasik şeyler oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim falan filan✌🏻✌🏻💕💕

-

Bir günlük güzel bir dinlenmenin ardından sonunda kendime gelebildiğime seviniyordum. Devriyeden sonraki günümüz boştu ve o gün kendimi de şaşırtarak on bir saat boyunca uyumuştum. Şimdiyse bir yandan çay ocağından yeni aldığım, ince belli bardaktaki çayımı yudumluyor bir yandan da devriyenin raporunu yazıyordum.

Ertuğrul abi yanımda, Kenan ve Ozan ise karşımda oturuyordu. Esma ise bilgisayarın başındaydı her zaman olduğu gibi. Bade abla Gamze'yi de yanına alarak ihbara gitmişti. Kafamı önümdeki kağıttan kaldırıp gözlerim Esma'yla buluşunca kararsız bir şekilde gözlerini Ozan'a diktiğini gördüm. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken Esma tereddüt ederek "Ozan boş musun bu hafta sonu?" diye sordu. Yüzünün her hâlinden, reddedilmekten korktuğu belli oluyordu. "Gamze de gelecek sinemaya gideceğiz. İster misin gelmek?" diye eklediğinde biraz daha rahatlamış görünüyordu. Onun çocuğa olan ilgisini anladığımdan, istemsizce sırıttım.

"Olur. Başka biri gelecek mi ekipten?" Esma'nın bu soruyu beklemediği oldukça aşikardı.

Ayaklarını masaya uzatmış, elindeki çubuk krakerden bir tanesini daha ağzına atarak "Ben gelirim, hangi filme gidiyoruz?" dedi Ertuğrul abi. Gülmemek için alt dudağımı ısırdığımda gözlerim karşımdaki Kenan'ı buldu. Benim aksime o gülüşünü gizlemeye çalışmamış, açık bir şekilde gülüyordu şimdi.

"Bi-bilmem ki Gamze ayarlayacaktı onu. Kenan komiserim, Baran siz de gelmek ister misiniz?" battı balık yan gider diyip bizi de davet ediyordu ama bozmak istemedim. "Yok Esmacığım ben almayayım, size iyi eğlenceler."

"Siz komiserim? Siz gelmek ister miydiniz?" Kenan'ın cevap vermediğini ve odada sessizlik oluştuğunu fark ederek kafamı kağıtlardan kaldırdım. Esma'nın baktığı yöne gözlerimi çevirdiğimde kapının önünde çiçekli, yeşil bir elbise giymiş kafasına güneş gözlüğü geçirmiş, uzun kahverengi saçlı bir kadın dikiliyordu. Kadın Esma'ya dönüp "Nereye gitmek ister mi?" diye sorduğunda Kenan Esma'nın kalakalmasına fırsat vermeden "Hiçbir yere. Çıkalım haydi." diyerek kadını kolundan tuttuğu gibi dışarı çıkarttı.

Bakışlarını şimdi benim üzerime diken Esma az önce Kenan ve Derya'nın çıktığı kapıyı işaret ederek "Bak işte bu, Derya." dedi. "Kenan'ın sevgilisi." Ertuğrul abi elindeki çubuk krakeri Esma'nın kucağına atıp "Bu konuda senin dışında kimse bir şey bilmek istemiyor Esmacığım." dedi sırıtarak.

"Ayıp ediyorsun Ertuğrul abi. Hem sen demiyor muydun Kenan bu kıza karşı bir şeyler hissediyorsa ben de Ertuğrul değilim diye?" Ertuğrul abi Esma daha cümlenin başındayken ne diyeceğini anlamış gibi bir çubuk kraker daha atmıştı kızın kucağına. "Kızım düşürsene volümünü. Hem öyle ulu orta söylenir mi böyle bir şey? Haydi Kenan neyse de, kadın birden içeri dalsa ne olacak?"

"Aman! Her karşılaşmamızda bana Kenan'ın kendisine ne kadar aşık olduğunu anlatıp duruyor. Duysa ne olacak bir masal daha uydurur en fazla. Kenan komiserin Derya'nın anlattığı romantiklikleri yaptığına inanmam için Kenan'ın aynılarını bir de gözümün önünde yapması lazım herhalde." birkaç saniye sessizlik olduğunda Esma tekrar ağzını açacaktı ki kapının önünde fark ettiğim hareketlilikle Esma'ya dönüp uyarıcı bir ses tonuyla "Şş." dedim.

Esma'nın gözleri yüzüme, daha sonra da kapıya kayarken Kenan ve Derya çoktan içeri girmişti bile. Derya bir eliyle Kenan'ın elini tutarken diğer eli de Kenan'ın kolundaydı. Gözlerim Ertuğrul abinin suratıyla buluştuğunda gülmemek için kendini zor tuttuğunu anlayabiliyordum. Eğer söyleyebilseydi 'Kaçmaz merak etme.' diyeceğinden neredeyse emindim ama bu düşünceyi hemen kafamdan attım yoksa her an gülmeye başlayabilirdim.