TamAy

#4

Ayra başından geçen herşeyi anlatmıştı.

"Bak Yankı... Bana gerçekten herşeyi anlatmanı istiyorum. Yani şu damgalı olayını,dönüşüm olayını...  Bilmem gereken herşeyi.." diyerek gözlerini Yankı'nın gözlerine dikti.

Yankı güven verici bir şekilde Ayra'nın elini sıktı.

"Ayra şimdi sana anlatacaklarımın hepsi gerçek. Hani şu fantastik hikayeler olur ya vampirler, kurt insanlar vs. Bunların hepsi gerçek. Biliyorum inanması güç ama gerçek. Damgalı diye bir tür var. Bu pek fazla bilinen bir tür değil.Muhtemelen simdiye kadar kitaplarda bile okumamışsındır.Damgalılar insansı özelliklere sahiptirler..Onlar da yemek yer,birşeyler içerler.Şu elinde büyükten küçüğe sıralanmış  şeyler senin damgaların... Sadece damgalılarda olur ve hepsinin bi görevi var. En küçük damga dönüşümü durdurur. Ortadaki damga dönüşüm geçirmeden damganın özelliklerini kullanabilmeni sağlar. En büyük damga ise, dönüşüm geçirmeni sağlar..." deyip Ayra'ya baktı .Ayra duydukları karşısında şaşırmıştı.

"Şimdi.... bunlar aslında özel şeyler mi? Yani bu bileğimdekiler ...."deyip diğer eliyle bileğine uzandı ve hafifçe damgalarına dokundu. Sanki duydukları onu büyülemişti.Tüm bu olağanüstü şeylerin bir parçası olması onu hem şaşırtmış hem de germişti.

"Evet.. Bileğindekiler özel şeyler... Sen özelsin.." dedi ve en sıcak gülümsemesini gönderdi. Ayra ise küçük bir tebessümle sordu.

"Peki simdi ne olacak?" Yankı Ayra'nın içindeki çaresizliği,yalnızlığı görebiliyordu. Ve nedenini bilmiyordu ama ona karşı bir yakınlık hissediyordu. Onunla birlikte olup ona destek vermek istiyordu. Yanında kalıp birlikte zorluklarla savaşmak istiyordu.

Ayra'nın ellerini tutup gülümseyerek yanıtladı.

"Şimdi benimle birlikte yeni yaşantına başlayacaksın..."

   Ayra o konuşmanın ardından Yankı ile yaşamaya başladı. Yankı'dan hergün yeni yeni bilgiler öğreniyordu. Hergün kendini buluyordu, tanıyordu. Artık Yankı konusunda emindi. O gerçekten güvenilir biriydi ve aynı zamanda da bir vampirdi. Evet, Yankı damgalı değil vampirdi ve P.İ.E.S  Damgalılar Ve Vampirler Okulu'nda okuyordu.Ona bu okuldan bahsetmişti.Ve Ayra artık bu okulda okumaya karar vermişti..

Damgalı olmaya alışmıştı. İyiden iyiye kendini tanımaya başlıyordu. Fakat Yankı daha bilmediği birçok şey olduğunu söylüyordu.Bunlardan biri de kolunun iç tarafında oluşacak olan asıl damgasıydı. Bu damga herkeste farklı oluyordu ve her damganın ayrı ayrı özellikleri vardı ve bu özellikler sayesinde birbirinden üstün güçler elde ediyordu damgalılar. Ayra'nın kolundaki damga ise günden güne kendini belli ediyor her gece kanıyor ve biraz daha şişip kızarıyordu. Bu kızarıklık zamanla kararıp damgayı oluşturacaktı. Sadece beklemesi gerekiyordu.  Bekleyip damgasının ne olduğunu öğrenmesi gerekiyordu.Bunların hepsini Yankı'dan öğrenmişti..

Son zamanlarda yaşadıklarını düşünüyordu Ayra iyice yayılıp oturduğu koltukta. Son zamanlarda tüm hayatı değişmişti. Ailesi değişmişti... Okulu değişmişti... Çevresi değişmişti... En önemlisi de kendisi değişmişti.

"Ayra, hadi gitme vakti...." diye seslendi Yankı. Ayra'yı derin düşüncelerinden ayırarak.

Gidiyorlardı buralardan... Okula gitme vakti gelmişti. Yatılı bir okuldu. Yeni okulu için heyecan ve merak doluydu Ayra.

"Geldiiim... " Koltuktan kalktı ve aynanın karşısına geçip son kez kendine bakıp çeki düzen verdi. Valizleri Yankı önceden götürüp bırakmıştı. Vampir hızıyla bu uzun sürmemişti tabiki.

Ayra kapıya gelip ayakkabılarını giymeye başladı. "Gemi uzakta mı Yankı?" Aynadan kendine bakıp saçına şekil veren Yankı cevapladı."Uzakta değil. 5 dakika bile sürmez." Gülümsedi ve ayakkabılarını giymiş Ayra'nın elinden tutup dışarı çıkardı. Ardından kapıyı çekip kilitledi.

  "Hadi gidelim." deyip gülerek Ayra'yı omuzlarından tutup ilerletmeye başladı. Hızlı adımlarla gemiye doğru yol aldılar. Yol boyunca çevreyi gözledi Ayra. Artık bambaşka bakıyordu hayata... Daha farklıydı çevresi,geleceği..

Derin düşüncelere daldı. Ya  Yankı olmasaydı diye... Yankı olmasaydı büyük ihtimalle gidecek yeri olmazdı ve kendini çözemeden bu kötü dünyada kötülüklere karışarak ölmeyi beklerdi.... Gerçekleri öğrenemeden baştan kaybederdi hayattaki yarışını.... Yankı'ya minnettardı... Yanında olduğu için....

"Geldiik.." deyip elini uzattı Ayra'ya Yankı. Önce kendi gemiye bindi sonrada Ayra'nın elinden tutup onu gemiye doğru çekti. İkiside gemiye bindiğinde bir köşeye çekilip denizi seyretmeye başladılar. Ayra yüzüne çarpan serin rüzgarla gülümsedi ve kendisine bakan Yankı'ya döndü... "Teşekkür ederim.... Kendimi bulmama yardım ettiğin için...." Yankı gülümseyip Ayra'ya cevap verdi...

  "Teşekkür ederim. Hayatıma renk kattığın için..." Ansızın ikiside gülmeye başladı... Yankı devam etti.

" Peki hazır mısın yeni bir hayata?"

" Hazırım.. " diyerek kendinden emin bir şekilde cevapladı bu soruyu Ayra.