Vedalar Güzel Olur

Bölüm 10

-" Sen babamın düşmanın kızısın." demişti bana.
Hayır, ben onun kızı değildim. Ben onun hiç birşeyi değildim. Ne kızı ne de başka birşeyi..
-" Sana bir daha karşıma çıkma demiştim çünkü seni böyle birşeyin içine sürüklemek istemiyordum ama tekrar çıktım karşına çünkü babam seni bulmamı istedi." dedi.
Ben hiç birşey söylemeden Karan konuşmaya başladı ;
-" Senin dışarı çıktığın gün bende seni gözlemek için geliyordum ki bir adam senin peşindeydi. Babam evinin adresini vermişti.O olaydan sonra da zaten babamın ısrarıyla senin okuluna kayıt oldum.Her neyse Lafı uzatmama gerek yok.Baban Erhan Şerefsizi ve babam yıllar önce beraber çalışıyorlarmış. Annen ve annem de çok yakın dostlarmış. Tabi o sıralar ikimizde 2 3 yaşlarındayız. "

Demek o yüzden Karan'ın gözleri beni geçmişe götürüyordu. Ve karan sözlerine devam etti;
-" Senin baban hainlik yapmış ve şirketin tüm parasını kendi üstüne geçirmiş. Babam da bunu anlayınca babanla kavgaya tutuşmuşlar. Babam sizin eve gitmiş. Kapıyı annen açmış. Senin baban olacak o herif silah çekmiş ve silahtan çıkan kurşun babam yerine anneni hedef almış ."

Başım dönmeye başlamıştı. Ben nasıl birşeyin içine düşmüştüm böyle.Annemin nasıl öldüğünü bilmeden mezarına bile gitmiştim. Ah zavallı annem..Demek katili öz babamdı ve yıllarca herkesten saklamıştı. Nefret ediyordum ondan. Ayakta kalamayacak hale geldiğimde Karan elimden tutup banka otutturdu. Çekinerek elini bırakıp ;

-" Senin baban neden hiç birşeyi itiraf etmedi " diye sordum. Onun cevabı ise ;

-" Baban oğluna ve karına dünyayı dar ederim diye tehditler savurmuş. Babam önce ciddiye almayıp polise gitmiş. Tam polise her şeyi itiraf edecekken annemin haberini almış. Maskeli biri omzumdan vurup kaçmış. Babam da bu iş polisle olacak gibi değil diyip ordan uzaklaşmış. Ben bunları öğrendiğimde babamdan nefret etmiştim. Söz konusu bir kadının hayatıydı ve ölüm nedeni kaza diyip işin içinden kurtulmuşlar" dedi.
Resmen Kendi oğlu ve karısına karşı annemi kullanmıştı. Annemin suçu neydi peki? Babamdan da Karan'ın Babasından da Karandan da nefret ediyordum.Beni bu hale getiren herkesten bir gün intikamı alıcaktım. Duyduğum şeyin beni güçsüz kılması gerekirken beni güçlü hale getirmişti. Karşısına çıkıp hesap soracaktım. Ayağa kalkıp gidecekken Karan kolumdan tutup ;

-" Bugün değil " dedi. Ağlıyordum. Ona bağırıp peşimi bırakmasını söyledim. Israrla kolumu bırakmıyordu. En sonunda pes ettim ve arabasına bindirdi. Bugün olmasa bile senden de kurtulaccağım Karan."

Yine ormanlık evine geldiğimizde Karan kapıyı çaldı. Açan Emre oldu. Hoşgeldiniz diyip bizi salona geçirdi. Burda olmak istemiyordum .
Babama hesap sormak annemi görmek istiyordum. Zar zor koltuğa oturduğumda Çağla;
-" Her şeyi biliyor mu " diye sordu.
-" Evet biliyorum." diye öne atıldım.

Gerçekleri bilipte elinden hiç birşey gelmemesi o kadar kötü ki . Mehir ayağa kalkıp bize birşeyler hazırlayacağını söyleyip mutfağa gitti. Ardından Çağla da yardım edeceğini söyleyerek kalktı. Bende daha fazla erkeklerin arasında kalkmamak için kızların peşinden gittim. Mehir ve Çağla , Burak'ın getirdiği meyvelerden hazırlıyorlardı.
-"Siz kaç yaşındasınız? diye sordum.
İkisi de aynı anda ;
-18 dedi.
Aramızdaki yaş farkı 1 'di. Oldukça cana yakın kızlara benziyorlardı.
-" Siz hepiniz nerden tanışıyorsunuz " diye bir soru daha sordum. Bu sefer Çağla cevap verdi Ve ;
-" Emre hariç hepimiz çocukluk arkadaşıyız. Emre aramıza katılalı 3 yıl oldu."dedi.

Daha fazla soru sormadım. Meyveleri tabağa koyduktan sonra hep birlikte salona geçtik.
Aklımda binbir türlü soru vardı. Gidecek bir evim yoktu.Okulum nasıl olacaktı ? Nerede kalacaktım?
Buradaki insanlara yabancıydım. Ve biri annemin ölmesine sebep olan adamın oğluydu. Ben bunlarla nasıl başa çıkacaktım. Hayatım mahvolmuştu. Nasıl geri toparlanacaktım bilmiyordum.

                                          - Bölüm sonu