Παράνομη αθωότητα

Κεφάλαιο 10 «Η αρχή του τέλους»

Μερικοί άνθρωποι απλά θέλουν να βλέπουν τον κόσμο να καίγεται, θέλουν να διαλέγουν θύματα και να ορίζουν τις ζωές τους μέσα από τα τερατώδη παιχνίδια τους, πιστεύουν ότι απλά θα κάθονται παθητικά και θα υπακούνε σε κάθε τους πράξη, όμως τι συμβαίνει όταν ο θύτης τελικά γίνεται το θύμα; Όταν εκείνοι που νόμιζαν ότι είναι πειραματόζωα τους ορθώνουν το ανάστημα τους και χτυπάνε με δύναμη τα κάγκελα στο κελί που τους κρατούσαν φυλακισμένους; Όλοι έχουν μια επικίνδυνη πλευρά μέσα τους, όλων τα μάτια από αθώα μπορούν να γίνουν παράνομα, όλοι είναι ικανοί να ρίξουν αιμα στους τοίχους αλλά.....όταν ξεσπάσει η φωτιά που κόπαζε μέσα τους τότε, αν η κόλαση είχε πρόσωπο, θα έμοιαζε με τα άγρια μάτια τους.

Η Ελένα είχε αρχίσει να νιώθει τη φωτιά να καίει στα κόκκαλα της, τα μάτια της πετούσαν σπίθες και οτιδήποτε την κρατούσε σε αυτό το μέρος είχε αρχίσει να αργοπεθαίνει όπως και το κορίτσι μέσα της, κατευθύνθηκε κάτω στις σκάλες, κοίταξε τον Ορφέα στα μάτια μα αυτήν την φορά όχι ως μια τρομοκρατημένη κοπέλα....αλλά σαν μια σκληροτράχηλη γυναίκα.

-Ελένα! Τι συμβαίνει εδώ;

-Φεύγω, νομίζω ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να υποκρινόμαστε δεν νομίζεις;

-Τι εννοείς; Δεν καταλαβαίνω!

-Άνοιξε τα μάτια σου Ορφέα! Δεν υπάρχει τίποτα πια πάνω στο σώμα μου που να σου ανήκει, δεν υπάρχει πια τίποτα εδώ να δεις, θυμάσαι;! Θυμάσαι που τόσα χρόνια προσπαθούσα να φωνάξω ότι θέλω να με αγαπήσεις αλλά εσύ έκανες πως δεν ακούς, ήξερες πως δεν θα τολμούσα να πω λέξη, ήξερες πως τα σημάδια μου θα μάτωναν ακόμα πιο πολύ αν τολμούσα να υψώσω την φωνή μου αλλά Κου-ρά-στη-κα! Έτσι πάει! Όταν δεν σου έχει μείνει τίποτα άλλο να χάσεις, τότε είναι που βρίσκεις τον εαυτό σου!

-Ελένα ακούς τι λες; Ξέρεις σε ποιον μιλάς!;

-Μην ανησυχείς σε έχω μάθει καλά! Όταν είμαστε έξω είσαι παθητικός, ήρεμος λες και μπορείς να αλλάξεις εαυτό με ένα χτύπημα του χεριού σου! Αλλά μέσα εδώ είσαι άγριος! Τόσα χρόνια προσπαθούσες να με πείσεις ότι μόνο εσύ ενδιαφέρεσαι για μένα, με απέκοψες από όλο τον κόσμο για να είμαι μόνο δικιά σου ιδιοκτησία! Αλλά δεν είναι έτσι ο έρωτας!

-Αλήθεια;! Και για πες μας εσύ πως είναι!

-Δεν πρόκειται να σου πω εγώ τι είναι έρωτας, δεν μπορώ να σου διδάξω πως να συμπεριφέρεσαι σαν άνδρας!