Ben Fiore Bianch nam-ı diğer Ajan: Duygusuz. Dünya'nın en ünlü aynı zamanda da en gizli ajanlarından biriyim. Herkes beni Ajan: Duygusuz olarak tanır ama şimdiye kadar çalıştığım birlik dışında kimse beni görmemiştir. Türk olmama rağmen babam yüzünd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Ve ben belki de Sarp'a ilk kez doğruyu söyledim.*
—
'Senin burada ne işin var Çiçek?'
Evet? Benim burada ne işim vardı? Şu an mantıklı bir cevap vermem gerekiyordu. Ama Sarp'a bu kadar yakın olunca onun kokusunu farkettim. Beni hastaneye götürürken kucakladığında bundan daha yakındım ama o zaman nasıl farketmemiştim ben bu kokuyu. Farklı bir şeyler vardı, sanki tanıdık gibiydi. Hemen kafamı toparladım.
İlk olarak kolları arasından çıktım ve birkaç adım uzaklaştım. Sonra yüzüne bakarak konuşmaya başladım.
"Yemek yemeye geldim. Asıl senin ne işin var burada?"
"Burada yemek yemek için günler öncesinden rezervasyon yaptırman gerekiyor. Yani tek başına yemek yemek için mi rezervasyon yaptırdın?"
"Evet ne var bunda ben kendi kendime yemek yiyemez miyim?"
"Hayır tabii ki yiyebilirsin de, ne bileyim bir garip geldi."
"Senin ne işin var diye sormuştum?"
"Bir arkadaşımla yemek yemek için geldim."
"Güzel. Size iyi geceler o zaman."
Tam arabama binmek için hareketleniyordum ki, Sarp yine kolumdan tuttu. Suratına 'ne var' dercesine baktım.
"İstersen seni ben bırakayım."
"Gerek yok, ben zaten arabamla gelmiştim."
"Peki, iyi geceler."
Sonra arabama bindim ve eve hızla sürmeye başladım.
Bana ne olmuştu öyle? Ben hayatımda ilk kez ne diyeceğimi bilememiştim. Bu benim için çok garip bir şeydi. Eve gelir gelmez kendimi spor odasına attım. Kafam çok dolu olunca kendimi hep spora verirdim. Neredeyse sabaha kadar kum torbasını yumrukladım. Sonra da duş alıp her zamanki ilacımdan içtim. Saat daha yeni altı oluyordu.
Üzerime siyah pantolon, siyah bir tişört ve siyah deri ceketimi giydim. Saçıma da at kuyruğu yaptım. Bugün işe motorla gitmek istiyordum. Ben hazırlanana kadar saat yediye gelmeye başlamıştı. Motora atladım ve sahile doğru sürdüm.
Sahile gelince motoru kenara bir yere park ettim ve banklardan birisine oturdum. Denizi izlerken yanımda bir hareketlilik hissettim. Küçük bir kız çocuğu gelmişti. Elinde mendil vardı, sabahın bu saatinde mendil satıyordu. Bana gülümseyerek baktı ve konuşmaya başladı.
