Ik zit op het dak van mijn huis naar de slapende stad te kijken. Wachtend op Niall. Niall is mijn beste vriend. Al jaren zijn we vrienden. We zijn gewoon samen opgevoed. Ik werd bij hem in de wieg te gelegd toen hij drie maanden oud was. We zaten op de zelfde basisschool en we zijn al jaren buren. Maar sinds kort wil ik meer zijn dan gewoon vrienden. Maar ik kan het wel vergeten. Want Niall ziet mij niet eens staan en omdat we morgen verhuizen. Maar dat moet ik ook nog vertellen. "Hoi Nila." "Hoi Niall." Niall gaat naast me zitten. "Niall." "Ja." Ik zucht. Nu moet ik het wel vertellen. Kom op Nila. Je kunt het."We gaan verhuizen." Niall kijkt geschrokken voor zich uit. "Wanneer gaan jullie?" "Morgenvroeg." Het blijft lang stil. Ik ril. "heb je het koud?" Ik knik en Niall slaat zijn jas om mij heen. We zitten heel dicht bij elkaar. "He, We hebben de nacht nog." "Maar daarna zie ik je waarschijnlijk nooit meer." " Waar ga je dan heen?" "Naar Ermelo. Dat ligt ergens in Nederland." "Ooh. Ja, Dan kunnen we moeilijk bij elkaar op bezoek. Aangezien ik nog steeds in Ierland woon dan..." "Maar we kunnen bellen, sms'en en elke vakantie samen zijn." "Maar ik kan niet leven zonder jou." Niall kijkt me aan. "Hoe bedoel je?" "Ik hou van je." Niall komt naar me toe en drukt zijn lippen op de mijne. En net toen ik dacht dat deze kus niet beter kon voelde ik zijn tong om toestemming vragen. En dat geef ik hem gelijk. Onze tongen spelen een spelletje. Pas als we beide geen adem meer hebben halen we onze lippen van elkaar. "Dit had ik al veel eerder moeten doen." Ik kijk naar Niall's gezicht."Niall?" "Ja?" Hij kijkt me nu ook aan. "Will you be mine boyfriend?" Hij geeft geen antwoord. Hij komt met zijn gezicht naar de mijne en drukt zijn lippen weer op die van mij. Na een tijdje haalt hij zijn lippen van die van mij. "Had Zayn toch gelijk." "Hoe bedoel je?" "Zayn zij: Zoen haar gewoon gast. Dan komt het goed."We lachen samen om het rare accent dat Niall na deed. Zo klonk Zayn bijna. Niet dus. Als we uitgelachen zijn gaat Niall liggen."Weet je wat raar is?" Ik kijk Niall raar aan en ga ook liggen. "Nee." "Ik heb nooit een vriendin. Heb ik er een moet zij verhuizen naar Timboektoe of ik weet niet waar en..." Niall zucht. "Ik ben bang dat ik haar kwijtraak." "Niall, Je raakt me niet kwijt. Daarvoor ben je veel te lief." Veel meer hebben ons die avond niet gezegd. We hebben daar uren gelegen. Samen. Om te kijken wat de morgenzon ons gaat brengen. Maar dat zullen we samen ontdekken. Vanaf nu, voor altijd. Wij samen.
