Asla Vazgeçme

Bu benim hayatım

. Arkadaşlar biliyorum çok beklettim ama yazıp yazmamam konusunda kararsız kaldım.

Ben bu hikayeyi inanarak yaziyorum ve benim icin cok onemli . Beni desteklemenizi ve yorum ,voteleri eksik etmemenizi bekliyorum :* bu arada harflerde  degisiklikleri olabilir telefondan yaziyorum zor oluyo . Neyse kisa keseyim Sizi seviyoruumm ^^
~~~><~~~

Korkuyla arkama döndüm.Karşımda,yüzünü belli etmeyecek şekilde siyah şapka takmış iri yapılı adamı görünce irkilerek geri çekildim.Saniyeler geçmeden beni kendine çekerek kolumu sarsmaya başladı ve çantamı almaya  uğraştı.

Ne kadarda uğraşsam gücüm tükenince bırakmak zorunda kaldım.

Beni yere savurarak hızlıca koşmaya başladı.Olayı hâla idrak edememiş bir şekilde kaldırıma oturarak kollarımı dizlerimde birleştirdim ve ağlamaya başladım.

Güçsüzdüm işte bir o kadarda aciz.Ben tek başıma koca bir hiçtim ama yanımda olanda yoktu.

Boş düşüncelerle ağlamaya devam ederken yukarımda bir ses yükseldi.Göz yaşlarımı silmeye çabalayarak kafamı yukarı kaldırdım.Bu sınıftaki züppeydi.elinde çantamı görünce gözlerim açıldı ve kaldırımdan kalkarak hizzasında durdum.uzun bir süre konuşmayarak birbirimizi incelemeye başladik.Beni etkilemişti ,şaşırtacak kadar güzeldi.Biran sanki karanlığama eşlik edip bana ışık tutacakmış gibi hissettim ve sonra saçma düşüncemi bir tarafa ittim..Karşımdaki sessizliği bozarak ,kolunu yukarı kaldırdı ve çantayı bana uzatarak"İşte çantan.Bir çanta için ağlamaya devam mı edeceksin?"

İfadesiz bir şekilde çantamı elinden alarak"Yardımına ne kadar da gerek olmasada inceliğin için sağol,Benim şimdi gitmem lazım."dedim ve önünden geçerek ilerlemeye başladım.Eminim arkamdan uzaylı gidiyormuş gibi bakıyordur ama ben böyleydim.

Saate bakarak yürümemi hızlandırdım.Bugün yeni işimede başlayacaktım.

Ellerimi ceplerimden çıkartarak salonun kapısını açtım.Kapıyı kapatarak etrafı incelemeye başladım.

Salon oldukça büyüktü ve ikiye ayrılmıştı.

Giriş yeri dans odasıydı bitişiğindeki odayla arasında ayna vardı.dans odasından bakınca karşı odayı göremiyordun karşı odadan bakınca dans odasını görebiliyordun.Değişik mimariye sahip bir dans kursuydu.

Salonun dibindeki 'Temizlik odası' yazılı kapıyı açarak içeriye girdim ve temizlik için gerekli olan malzemeleri alarak koca aynanın önünde durdum .

Burası benim hayalimdi,ben ise sadece temizleyebilirdim.

Umutsuzca  su dolu kovayı yere koyarak  çömeldim ve toz bezini suya batırarak hayallerimi boğdum,çıkardığımda ise öldürdüm.

Temizliği bitirdiğimde yan odaya geçtim ve çıkmak için hazırlanmaya başladım.

Hazırlandığımda kafamı yan odaya çevirdim ve dersin başladığını gördüm.

Yerimden yukarı doğrularak aynanın önüne geçtim.karşı taraf beni göremediği için rahat hareket edebilirdim.

Elimi hafifçe aynaya sabitledim ve ritme uymaya başladım. Sanki şarkı beni takip ediyordu şuan o kadar mutluydum ki ...

Telefonum seslice çalmaya başladı.Telaşlı hareketlerle telefonumu aramaya başladım.Bulduğumda arayanın babam olduğunu gördüm , gözlerim isteksizce büyürken ne yapacağımı bilemeyerek reddet butonuna bastım.

Telefonu çantaya atarak çıkışa yöneldim.Hızlı adımlarla durağa doğru yürümeye başladım.

Zaman kazanmak için ayakbalarımı yavaşça çıkarmaya çalışırken içeriden yüksek ve kalın bir ses yükseldi.

"Güneş çabuk buraya gel!" Yerimden doğrularak içeriye geçtim ve başımı yere eğerek babamın bana kusacağı nefret dolu cümleleri bekledim.

"Saat kaç senin haberin var mı? Sırf zengin bir okula başladın diye ilk günden ...senin kurduğun hayaller adı üstünde hayal!"

Ummadığım bir anda yanağımın saniyeler içinde yandığını hissettim ve yere kapaklandım.Elimi yanağıma götürerek boş düşüncelerle olduğum yerde kaldım.Göz yaşlarım savaşı kazanarak yanaklarımdan süzülmeye başladı.

Adı üstünde sadece hayal...

Bu babamdan yediğim ilk dayak değildi ama herseferinde bir o kadarda acıtıyordu kalbimi..

İşte bu benim hayatım....

Hikayenin gidişatı için tavsiyeler verebilirsiniz.~~