Summer ( Season Series 1)

Chapter 13

Chapter 13

Ala sais na ng umaga ako nakauwi sa bahay. Sabado naman ngayon kaya ayos lang kahit malate ako ng uwi. Isa pa ay nagsabi naman ako kay mama nab aka kinabukasan na ako makauwi sa bahay. She knows me. Alam niya kapag nag-eenjoy ako sa panonood ay uumagahin na ako sa pag-uwi.

Minsan ko lamang ito gawin at alam ko ang limit ko pagdating sa mga ganito. Hindi naman ako nakipagrace kagabi dahil wala ako sa mood kahit na marami ang nanghahamon sa'kin. Kahit na magaganda ang offer nila ay tinanggihan ko ito.

Agad akong humiga sa kama pagkapasok ko ng kwarto ko. Dala ng pagod ay nakatulog naman kaagad ako. Nagising ako dahil pagtunog ng tiyan ko. hindi pala ako kumain ng umagahan dahil dito agad ang diretso ko at napahaba naman ang tulog ko.

Pagkatingin ko sa orasan ay maga-alas kwatro na pala ng hapon kaya naghilamos muna saka na ako bumaba upang kumain.

"Gising ka na pala, Ate."

Napatingin ako kay Asher na kapapasok lang dito sa kusina. "Hindi. Tulog pa ako. Kumakain lang ako ng tulog," pamimilosopo ko. Inirapan lang niya ako saka niya hinagis ang fresh milk sa'kin.

"Salamat ah!" Naglakad ito palabas nggunit may naalala ako kaya agad ko siyang tinawag. "Ash!" tumigil ito sa paglalakad saka taas kilay na tiningnan ako.

"May balita na ba sa pinapagawa ko?" I saw how his face changed. Lumapit ito saka umupo sa katapat na stool.

"It's hard to do it, Ate. Mabigat ang pinapagawa mo but I'm finding a way to find it out as soon as possible." Napatango naman ako.

May tiwala naman ako kay Asher na matatapos niya pinapagawa ko. Sakanya ko 'to pinagawa dahil alam kong hindi niya ako bibiguin. Isa siya sa mga taong maalam pagdating sa mga computer at sa pagha-hack kaya hindi na ako nagdalawang isip na lumapit sakanya.

Alam kong labag sa kalooban niya ang pinagawa ko but I don't have any choice. Bukod kay Clyde, si Asher ang mas bihasa. Kaya niyang i-hack ang mga mahihirap hindi katulad ni Clyde ay sa mga basics basics lang. Hindi naman sa minamaliit ko ang kakayahan ni Clyde, isa siya sa mga taong maasahan ko lalo na kapag nagkagipitan.But as for Asher, mas maingat ito.

"Can I ask, Ate?" napalingon naman ako sakanya habang kumagat ng dalawang tinapay na ang palaman ay Nutella. Tumango lang ako sakanya.

"For three years, bakit ngayon lang?" napatigil ako sa pagnguya at tingnan siya sa mata. Waiting to answer his question.

"Just because..." I gave him a weak smile and looked away. Namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Hindi ko rin naman alam kung anong sasabihin ko o kung ano ang idadahilan ko sakanya.

Maski ako ay napapatanong sa sarili. Sa loob ng tatlong taon, bakit ngayon lang? I have so many chances before, but I ignore it. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak at nagtulak sa'kin na gawin ang mga bagay na 'to.

Napabuntong hininga ako. "Ate, if ever..." nginitian ko lamang siya.

"I can handle myself. Don't worry." I smiled, assuring him that I can handle it.

Sana.

NAKATITIG lamang ako sa kalangitan habang nakapatong sa guard railing. Malalim ang iniisip kasabay no'n ang malalim na pagbuntong-hininga. Pinikit ang mata habang dinadama ang sariwang hangin.

Pumasok ako sa loob ng kwarto saka kinuha ang gitara at muling lumabas at umupo sa hammock chair na ako ang nagdisenyo. I started to strum the guitar as I started to sing.

"There's something in your eyes

Is everything alright?

You look up to the sky