i am a international secret?

hoofdstuk 5

ik krijg een app van melanie. 

wil je mee kerstjurkje kopen? 

tuurlijk, hoelaat? 

over een uur bij mij? 

is goed. 

snel kleed ik me om het is nog vroeg maar dan kunnen we lekker lang shoppen. 'wat ben jij vroeg' hoor ik als ik mijn kamer uit loop. 'ik ga shoppen voor morgen, nog iets nodig?' vraag ik en ik draai me om. mike komt naar me toe met twee bekers koffie. 'uhm, kun je deze dingen halen?' en hij geeft me een lijstje en de koffie. ik neem een slok en lees het. kerst krans, kerst versieringen, wat drinken voor ieder wat, wat snacks. 'oke, komt goed' zeg ik en ik loop weg.  

ik klop op de deur want ik weet dat iedereen nog slaapt. 'hey, zullen we meteen gaan?' vraagt melanie als ze open doet. ik knik. ik loop naar mijn fiets en wacht tot melanie haar poord uit loopt. snel fietsen we naar de stad. onderweg vertel ik over wat ik verder nog moet halen. 'ik weet waar je goedkoop alles voor kerst kan halen' zegt ze. 'top' zeg ik. 'maar eerst een jurk' zegt ze. ik knik.  

we lopen een winkeltje in. snel lopen we naar de kerstjurken die in de uitverkoop zijn. we kijken door het hele rek en opeens zie ik een rode jurk. snel pak ik hem en loop naar de pashokjes. zodra ik de jurk aan heb kijk ik in de spiegel. de jurk is rood met een zilver witte band bij de heupen na de band gaat het in verschillende lagen stof verder ( zie foto). 'mel, ben jij al klaar?' vraag ik. 'ja' zegt ze en ze loopt uit het pashokje. ze heeft een jurkje aan dat los is in goud aan de bovenkant. bij de heupen zit een bruine riem met edelstenen en onder gaat het door met een strake zwarte rok. 'mel, hij staat je zo goed!' roep ik. 'die van jou ook' roept ze. meteen kopen we ze en gaan op zoek naar de andere spullen. als we net het laatste hebben betaald krijg ik een sms van mike 

feest is verplaatst naar 2e kerstdag 

ik laat het bericht aan melanie zien. ze knikt. 'ik kreeg in het pashokje van mijn ouders ook een sms' zegt ze. we lopen de winkel uit en fietsen naar huis.

~2e kerstdag~

ik heb gehoord dat er al veel mensen zijn, wat logisch is omdat de meeste hier wonen. ik ben nog bezig met mijn make-up. 'miki, ik ga alvast, het is in de grote zaal' roept mike. 'oke' roep ik. snel doe ik gouden oogschaduw op. dan spuit ik wat glitterpoeder over me heen en doe zacht rode lippenstift op. ik kijk naar mezelf. oke, als ze vragen waar mijn moeder is en zo dan vertel ik de waarheid anders wacht ik nog maximaal een week. zodra alles peerfect is loop ik naar de zaal. het is al erg druk maar de decoraties vallen mij meteen op. de altijd zo saaie grote zaal is nu knus, volop versierd met lichtjes, een hele grote kerstboom, en een echt kerst tapijt. iedereen die er loopt heeft nette kleding aan. hier werken vooral mannen en die zijn allemaal in pak. de vrouwen die hier werken zijn in mooie lange jurken. ik zie dat ruben, sophie en hun ouders er al zijn. 'heey' roep ik. 'hey' zeggen ruben en sophie. sophie heeft een goud cocktail jurkje aan dat bij het bovenstuk vol glitters zit. ruben heeft een blouse met overhemd en een nette broek. opeens legt iemand zijn armen op mijn hoofd en legt zijn hoofd er op. 'en wie zijn dit?' hoor ik mike vragen. hij is een kop groter dan mij en is de enige die dit vaak bij me doet. 'mike, mijn haar!' roep ik en ik ren onder zijn armen weg en draai me om. 'dit zijn mijn vrienden sophie en ruben' zeg ik terwijl ik mijn haar weer goed doe. 'hey, ik ben mike' zegt mike. 'hey' zeggen ze. 'miki!!' hoor ik en voor ik het weet wordt ik "aangevallen" door zero. 'heey, moet dit?' vraag ik lachend. 'ja' zegt hij. ook zijn ouders komen aanlopen. 'heey miki, tijd niet gezien, hoe is het nu met je?' vraagt de moeder van zero. 'goed' zeg ik en ik zeg de waarheid ondanks alle problemen. ik loop naar mike toe en druk hem een beetje naar beneden via zijn schouder zodat mijn mond en zijn oor op een hoogte zitten. 'oke, ik geef toe, ik ben dankbaar' fluister ik. 'he, geen gesmoes' zegt melanie die met haar ouders en broertje aan komt lopen. 'heey' zeg ik. 'hey jason' zeg ik en geef mel d'r broertje een aai over zijn bol. 'wauw, het is hier echt groot' zegt haar moeder. '2vierkante hacktometer' zegt mike. 'das niet niks' zegt haar vader. ik rol met mijn ogen. ik zie dat de ouders van de andere ook met onderzoekers aam het praten zijn. ergens maakt dat me nerveus. 'geen zorgen, iedereen weet dat ze niet over jou situatie mogen praten' zegt max die opeens achter me staat. ik zucht. 'mooi' zeg ik. 'miki' hoor ik iemand zeggen en mark komt zwaaiend aanlopen. 'hey, waar zijn je ouders?' vraag ik. 'die zagen een bekende en zijn daar blijven haken' zegt hij. 'aah' zeg ik. 'trouwens, miki, waar is jou moeder?' vraagt melanie's moeder terwijl ze rondkijkt. max en mike kijken meteen mijn kant op. ik sluit mijn ogen en haal diep adem door mijn neus. 'die is er niet' zeg ik. 'ow, waarom niet?' vraagt rubens en sophie's vader. mike kijkt me aan met een "wil je dit wel doen?" blik. ik knik ongemerkt. maar hij ziet het wel. 'kom max, wij gaan even bij jordin en eduard kijken' zegt mike en trekt max mee. thnx mike. 'ik was toch een week niet op school en de laatste dag dat ik op school was, kwam mijn moeder naar school?' vraag ik. 'ja' zeggen ze allemaal zacht. 'die dag, is mijn moeder vermoord' zeg ik. het blijft stil. 'm-maar waarom dan?' vraagt zero's moeder uiteindelijk. 'omdat...ik een project in me heb en de baas van mijn moeder dacht dat mijn moeder dat al een tijd voor hun had verzwegen' zeg ik. 'hoe bedoel je project?' vraagt melanie. 'nou, ik viel en in een van mijn wonden is een project waar ze hier mee expirimenteren in mijn bloed gekomen' leg ik uit. 'en dat is niet gevaarlijk?' vraagt ruben. 'nee, niet zo lang ik deze ketting om heb' zeg ik en ik laat de ketting zien. 'en als hij af is?' vraagt sophie. 'dan gebeurt er dit' zeg ik en ik doe de ketting af maar hou hem zo dat ik hem zo weer om kan doen. ik begin te hijgen en alles wordt al weer wazig. ik wil snel mijn ketting weer om doen, maar net als ik hem om wil doen verdwijnt de waas en wordt mijn ademhaling weer normaal. verbaast kijk ik op. 'wat gebeurde er net?' vraagt zero. 'mijn lichaam is nog niet gewend aan de veranderingen in mijn lichaam en dus als ik de ketting af doe dan stort mijn lichaam zeg maar in' zeg ik. 'maar je hebt hem nu niet om' zegt mark. 'nee, ik weet ook niet wat dat is, kan iemand mike halen?' vraag ik. meteen rent ruben weg. ondertussen haal ik de ketting verder bij me weg maar er gebeurt niks. 'miki, wat is er?' vraagt mike, gevolgt door ruben, max en hun vader. 'uhm, de ketting is denk ik niet meer nodig, ik denk dat mijn lichaam gewent is aan het project' zeg ik. 'wat?' vraagt hij. 'kijk' zeg ik en ik hou de ketting omhoog. 'lijkt er op dat we moeten werken op kerst dag' zegt hun pa. 'kom miki, we hebben bloed nodig om te zien wat er aan de hand is. ik knik. 'wij gaan mee' zegt melanie. 'nee, jullie zijn met te veel, geen zorgen, dit is goed' zegt max. de rest knikt en wij rennen weg. 'je hebt ze alles verteld of niet soms?' vraagt mike. ik knik. 'tja, als jij dat het beste vind, is het niet erg' zegt hij. 'ik wilde het niet langer verzwijgen' zeg ik. mike knikt. snel nemen we bloed af in het lab, sinds 2 dagen kunnen we dat hier. zodra het bloed is afgenomen bekijken we het via het grote scherm. 'niks lijkt anders' zegt mike. 'jawel, kijk' zegt max en wijst naar mijn witte bloedcellen ze zijn anders dan eerst. 'wat betekend dat?' vraag ik. 'weet ik niet, maar ik weet zeker dat je de ketting niet meer nodig hebt' zegt hij. 'toch hou ik hem om, ikvind hem leuk en dan weet ik zeker dat alles goed gaat. 'oke, nou ga maar terug naar je vrienden, wij komen zo' zegt max. ik knik en ren terug naar de grote zaal. 'en?' vraagt melanie meteen. 'niks aan de hand' zeg ik. 'trouwens, waar slaap je?' vraagt zero. 'hier, ik ben nu lid van POC' zeg ik. 'als wat?' vraagt sophie. 'een onderzoekster, ik heb nog maar een ding gemaakt maar het is wel cool' zeg ik. 'wat dan?' vraagt ruben. 'zie je de piek van de kerstboom die van wit naar rood naar groen kleurt?' vraag ik. 'ja' zeggen ze. 'ik heb verg gemaakt dat van kleur veranderd' zeg ik. 'vet' zeggen ze. ik knik. 
het feest gaat lang door en zodra iedereen weg is val ik vermoeid op mijn bed en binnen 1 minuut lig ik te slapen, beste kerst ooit. eindelijk weten ze alles

heey, op het  laatste moment maar nog op 2e kerstdag, ik wens iedereen nog een fijne kerst en alvast een gelukkig nieuw jaar♥