Lead Me To You

Kabanata VI

Struggles

"Anong sinabi mo?" Gulat na tanong ko.

Malungkot lang ako ngunit nakakasigurado akong tumatakbo pa ng maayos ang utak ko.

Bakit niya ako bibigyan ng ganoong kondisyon?

"You heard me, Monica. That's your only escape in this situation." Sambit ni Francis na nasa aking harapan.

Hindi ko alam kung nakikita niya bang namumula ako dahil sa galit. Ramdam ko ang pag-iinit ng aking buong mukha at parang gusto nang sumabog sa inis.

"How can that be my only option? I am Monica Carluccio Marchetti, you can't have me as your secretary." Habang sinasabi ko ang mga salitang ito ay nagngingitngit ang aking mga ngipin.

"Inside the cell, you are not. You are just an ordinary prisoner with a theft offense." He leaned forward at the table between us.

"How dare you to accuse me of that? I did not steal anything." Pagmamatigas ko.

Gustong-gusto ko nang makaalis sa lugar na ito dahil malapit na akong sumabog. May lakas sila ng loob na dalhin ako dito at ang pinsan kong si Mateo ay walang ginagawa para tulungan ako. Kumukulo ang aking dugo at tumataas iyon sa akin ulo dahil sa galit.

"What is this, then? It's a file kept in my office that was found in your closet. Tell me that you didn't stole it." Binagsak ni Francis ang itim na folder sa aking harapan.

Kahit na anong mangyari ay hindi ako aamin.

Wala akong masamang ginawa.

At wala silang karapatang akusahan ako.

"I don't know!" Pagmamatigas ko.

Hindi ako pinakinggan ng mga taong kumausap sa akin sa loob ng kwartong ito. The room is freezing cold and I only my thin cloth sleepwear. I am shivering but no one notice.

"Hey! Am I not going home?! It's fucking cold in here! Che due palle!" Sigaw ko.

Iniwan nila akong mag-isa sa kwartong ito. They told me that this room was covered by surveillance cameras and I don't care. I can curse whatever I want. I can shout as loud as I can like a crazy woman. I can talk shit about them. I did nothing wrong.

"Stop yelling. You're just tiring yourself." I heard Francis' voice over the megaphone. He's watching me.

I feel so cold yet they didn't even provide some warmers?

"Then at least give me some blanket so that I can calm down!" Umiikot ng kusa ang aking mga mata sa inis.

Hindi ko magalaw ng maayos ang aking mga kamay dahil sa posas na aking suot. Ang aking roba ay lumandas na mula sa aking balikat at hindi ko iyon maayos dahil sa posas ko. Nakalabas ang balat sa aking balikat kaya ramdam ko ang lamig. Ang aking mga paa ay malamig na rin at bahagya ko nang hindi maramdaman.

Muling pumasok si Francis na may dala ngang kumot. Nagiwas ito ng tingin at nakita kong umigting ang kanyang panga habang sinasarado ang pintuan.

"Do you want to go home?" He asked.

"Of course! Who would want to stay here?" Pilosopo kong sagot.

"Then take my condition," he suddenly faced me. Blank faced.

"No," over my dead body.

"Then they will put in cell. You will stay there until you change your mind. You will not go home." Pananakot ni Francis.

Hindi ako nagpatinag. Hindi ko pinakita ang aking pagkadismaya. Tinapangan ko ang aking ekspresyon habang nakatingin ng diretso sa kanya. I want him to know that I am not happy in this situation.