"CONGRATULATIONS TOO US HON! WEE DID IT! WE PAST THE COLLEGE LIFE!" Sabi niya sakin sabay yakap"Ofcourse hon… basta mag kasama tayo kakayanin natin ito" sabi kopa sakanya at nag umpisa na kaming mag lakad papuntang sasaknyan
After a months naging masaya kame ni Riztan. Sabay namin hinaharap ang mga problema, parehas kame ng gusto kaya sabay kaming nag aapply ng trabaho. Hindi kuna papakawalan to hanggang dulo nato
"Hon sa PGH tayo mag apply maganda daw dun" sabi ko kay riztan habang kumakain kame "kahit saan naman hom maganda kase iisa lang ang gagawin mo dun, tumulung at mag ligtas ng buhay pero sige subukan natin doon mag apply" sabi neto at bukas kami mag babakasakali
Nag hihintay kami ngayon kung tatawagin ba kami ng hospital na inapplyan namin. Doctor parehas ang kinuha namin ngunit isa samin ay nag iba dahil si riz ay hindi sa PGH nag apply… dun sa hospital ng papa niya dun ang bagsak niya kase kaylangan daw siya dun
"Kahit mag kahiwalay tayo ng hospital hon ayus Lang yan" sabi ko dito "hayaan mo hon pupuntahan kita araw araw" sabi niya taleleng~ teleleleng~ tunog ng telepono, sinagot ni riz ito "yes po than you po, yes sasabihin konalang po sige po" sabi pa neto
"Honnn!!! " sigaw neto papunta sakin "honnnn nataggap kaa" sabi nito sabay kusug kusug saakin
Hanggang ngayun hindi ako maka paniwala na natanggap ako. Eto ako ngayun suot suot kona ang damit na pinapangarap ko "niana?" Tawag saakin ni riz "po hon?"
"Ohhh goodluck charm lagi mong dalhin yan huh"sabay taas sa isang napaka cute na charm kulay white and blue "sayo ang puti hon" sabi pa nito "thankyouuu hon ang ganda"
"Pag namimiss moko titigan molang yan. Hindi man tayo mag kasama sa hospital, tayo ang mag sasama pang habang buhay"sabi nito "ingatan mo yan dahil pag bumabalik ako sayo hahanapin ko yan at pag wala sayo ibig sabihin isinuko muna ako"sabi pa nito "ihh tara na nga kauma umagaa pinapaiyak moko sa saya"sabi ko nag tawanan kami sa sasakyan pupunta sa hospitan na pinag tratrabahuhan ko. Hahatid niya muna ako bago siya pumunta dun sa hospital nila
"Kita tayo mamayaa hon, may sasabihin ako sayo" at bumaba na ako ng sasakyan " sige sabay natayong kumain maya" sabi ko dito at umalis na siya habang kinakawayan ako. This is our 10th anniversary biruin mo sing sing nalang ang kulang kasalan na. I cant wait to see him later, hindi ako nag eexpect huh? Di lang talaga mawala sa isip ko na baka eto na talaga
Pauwi na kame at eto ako ngayun nag hihintay sa labas ng hospital. Hinihintay ko si riz susunduin niya daw ako kase hindi natuloy yung kainan namin kanina. Ilang oras pa ang lumipas na wala pa siya, 12am na kayaa napag disisyunan kong umuwii na tatawagan konalang siya na bukas nalang namin itoy…
Nakauwi nako at nag madali akong nagbihis para tawagan si riz
"hello" sabi ng babae sa linya kaya nabigla ako "hello sino to?"tanong kopa dito "ahh I'm riz mommy sino ka?" Sabi pa nito kaya nakahinga ako ng maluwag "ahh I'm riz girlfriend po tita ako to si niana andyan poba si riz?" Sabi ko "ahhh? Anak diba niya sinabi sayo? Hmm nasa hospital namin siya para mag trabaho kanina lang yung flight niya" sabi nito " po? Flight? Ano pong flight? " sabi ko dito "ohhh sa America ang hospital namin hiha dinyaba sinabi sayo?" Tumulu ang luha saaking mga mata
Bakit hindi niya sinabi sakin? Bakit niya nilihim
Maraming bakit ang pilit kong hindi pinapansin sa utak ko ngayun dahil gulong gulo ako… iniwan niya ako ng basta basta hindi manlang siya nag paalam… walang contact wala lahat… hinayaan ko nalang makatulog ako habang tumutulo ang mga luha ko at pano ng sakit ang dibdib ko
DINGG DONGGG~ DINGGG DONGGG~
Tunog ng doorbell ang nag pagising saakin… akala ko panaginip lang ang lahat, akala ko hindi totoo lahat ang kahapon. Pag bukas ko ng pinto ay tumabad sakin ang isang lalake na nag dedeliver at inabot saakin ang box pinirmahan ko ang papel at pumasok na ako
Pag bukas ko sa box ay nag lalaman ng isang kwintas na kung saan naka sulat ang aming pangalan at may sulat doon
"𝑰𝒉𝒂 𝒂𝒍𝒂𝒎 𝑲𝒐𝒏𝒈 𝑫𝒂𝒍𝒂𝒘𝒂𝒏𝒈 𝒕𝒂𝒐𝒏 𝒏𝒂 𝒂𝒏𝒈 𝒏𝒂𝒌𝒂𝒌𝒂𝒍𝒊𝒑𝒂𝒔 𝑴𝒂𝒈 𝒎𝒖𝒍𝒂 𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒎𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒂𝒏𝒈 𝒂𝒏𝒂𝒌 𝒌𝒐𝒏𝒈 𝒔𝒊 𝒓𝒊𝒛, 𝒔𝒊𝒈𝒖𝒓𝒐 𝒂𝒚 𝑲𝒂𝒚𝒍𝒂𝒏𝒈𝒂𝒏 𝒎𝒐𝒏𝒂𝒏𝒈 𝒑𝒂𝒍𝒂𝒚𝒂𝒊𝒏 𝒂𝒏𝒈 𝒔𝒂𝒓𝒊𝒍𝒊 𝒎𝒐 𝒔𝒂𝒌𝒂𝒏𝒚𝒂 𝒖𝒑𝒂𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒌𝒂𝒑𝒂𝒈 𝒖𝒎𝒑𝒊𝒔𝒂 𝒎𝒖𝒍𝒊… 𝒚𝒂𝒏𝒈 𝒌𝒘𝒊𝒏𝒕𝒂𝒔 𝒏𝒂 𝒚𝒂𝒏 𝒂𝒚 𝒕𝒊𝒏𝒂𝒈𝒐 𝒌𝒐 𝒏𝒈 𝒅𝒂𝒍𝒂𝒘𝒂𝒏𝒈 𝒕𝒂𝒐𝒏 𝒔𝒊𝒏𝒂𝒃𝒊 𝒏𝒊𝒚𝒂 𝒔𝒂𝒌𝒊𝒏 𝒃𝒂𝒈𝒐 𝒔𝒊𝒚𝒂 𝒎𝒂𝒎𝒂𝒕𝒂𝒚 𝒂𝒚 𝒎𝒂𝒈 𝒌𝒊𝒌𝒊𝒕𝒂 𝒅𝒂𝒘 𝑲𝒂𝒚𝒐 𝒑𝒂𝒓𝒂 𝒎𝒂𝒎𝒂𝒂𝒍𝒂𝒎 𝒔𝒊𝒚𝒂 𝒏𝒈𝒖𝒏𝒊𝒕 𝒉𝒊𝒏𝒅𝒊 𝒔𝒊𝒚𝒂 𝒑𝒊𝒏𝒂𝒚𝒂𝒈𝒂𝒏 𝒏𝒈 𝒌𝒂𝒏𝒚𝒂𝒏𝒈 𝒂𝒎𝒂 𝒔𝒂 𝒌𝒂𝒌𝒂𝒎𝒂𝒅𝒂𝒍𝒊.𝒌𝒖𝒏𝒈 𝒂𝒍𝒂𝒎 𝒌𝒐𝒍𝒂𝒏𝒈 𝒏𝒂 𝒎𝒂𝒏𝒈𝒚𝒂𝒚𝒂𝒓𝒊𝒏𝒈 𝒂𝒌𝒔𝒊𝒅𝒆𝒏𝒕𝒂 𝒂𝒕 𝒎𝒂𝒔𝒊𝒔𝒊𝒓𝒂 𝒂𝒏𝒈 𝒆𝒓𝒐𝒑𝒍𝒂𝒏𝒐𝒏𝒈 𝒔𝒊𝒏𝒂𝒔𝒂𝒌𝒚𝒂𝒏 𝒏𝒊𝒍𝒂 𝒂𝒚 𝒉𝒊𝒏𝒅𝒊 𝒏𝒂 𝒂𝒌𝒐 𝒑𝒖𝒎𝒂𝒚𝒂𝒈… 𝒑𝒂𝒔𝒆𝒏𝒔𝒚𝒂 𝒏𝒂 𝒔𝒂 𝒍𝒂𝒉𝒂𝒕 𝒉𝒊𝒉𝒂"
𝑵𝒂𝒈 𝒑𝒂𝒑𝒂𝒔𝒂𝒍𝒂𝒎𝒂𝒕
𝑯𝒊𝒍𝒅𝒂
Sana ay bangungut nalang ang lahat riz… ayus Lang saakin na umalis ka at hindi nag paalam basta sana bumalik kalang, napaka sakit, ang sakit sakit isipin na hindi kalang nag ibang bansa para mag trabaho kung hindi nag ibang daan kana dahil tapos na ang trabaho mo sa lupa… mahal na mahal kita hon hindi hindi kita makakalimutan. Patulugin mona ako ng walang luha sa mga mata ko.
𝓗𝓪𝓷𝓰𝓰𝓪𝓷𝓰 𝓼𝓪 𝓶𝓾𝓵𝓲 𝓷𝓪𝓽𝓲𝓷𝓰 𝓹𝓪𝓰𝓴𝓲𝓴𝓲𝓽𝓪 𝓡𝓲𝔃𝓽𝓪𝓷.
