*ELİF KOKULU HİKAYELER*

Bölüm Bölüm Hikayeler :)

Bir sonbahar sabahıydı.Her zamanki gibi okula gitmek istemiyordu Elif.Bıkkın bıkkın yataktan kalktı ve lavaboya gitti.Bir kendisine baktı,bir de kaybolan gülüşlerine.Çok sıkılmıştı artık.Babasının gittiği gün onun için dünyanın sonu gibiydi.Yüzünü yıkayıp mutfağa doğru ilerledi.Annesinin işe gitmeden önce hazırladığı o güzel poğaçalrdan bir kaç tane tabağa koydu.İştahla yemeğe başladı.Tam ağızına bir lokma daha atacakken kapı çaldı.Çok üşengeçti,ama yine de kapıyı açmak zorundaydı.Kapıya doğru ilerleyince yeşil kağıtta duran not ilgisini çekti.Notta ; "Günaydın kızım.Kapı çalarsa delikten bakmadan sakın açma ! Hadi iyi dersler.." yazıyordu.Önce delikten baktı.Mavi polarlı,mavi şapcaklı,elinde siyah çanta olan ve tebessüm eden birini gördü.Kapıyı açtı.

-Elif Poyraz mı ? 

-Buyrun benim.

-Mektubunuz var.Şurayı imzalamanız gerekiyor.

Mektubu imzaladı ve içeri geçti.Bir sandalye çekti ve oturdu.Üşeneç olduğu kadar da meraklıydı da.Meraktan çatlamamak için mektubu yavaşça açacaktı ki önce kimden geldiğini kontrol etti.Zarfın arkasına baktı bomboş ve üstünde sadece ev adresi ve "Elif Poyraz'a" yazıyordu.Merakı giderek artmıştı.Daha fazla dayanamadı ve mektubu okumaya başladı.

-Sevgili kızım.Ben baban.Yıllar önce seni terk ettim,çok pişmanım.Şuan Amerika'dayım.Ama çok yakında sizi görmeye gelicem.Sizi çok özledim..."yazıyordu.Elif okudukça ağlıyordu.Kendi kendine ; "Nasıl olurda babam geri döner ! Yıllar önce yaptıkları yetmedi şimdi birde..."diyerek sözünü bitirdi.Yüzünü yıkadı ve saate baktı.Çok geç olmuştu.Odasına gidip çantasını hazırladı ve giyindi."Dıt,dıt".Dervis gelmişti.Kapıyı çarparak servise bindi.Her zaman ki gibi en arkadan en köşeye geçti.Kulaklığını taktı ve dünyayla iletişimini bitirdi.Okula gidene kadar böyleydi.Aklından : "Acaba babam değişmiş midir ? Ne için buraya gelecekti ? " gibi bir dürü sorular geçirdi.Okula gelmişti.Nasıl olsa seveni pek fazla olmadığı için uğraşacak kimsesi de yoktu.Bu haberden sonra ders felan dinleyecek hali kalmamıştı.Hiç sıkılmadan taktı kulaklığını ve derse girdi.Arkadaşları ona bakıyordu.Öğretmenin de dikkatini çekmişti.Nalan Hoca bir kaç kere seslenince kendine geldi.

-Elif kızım.Neyin var ?

-Yok benim birşeyim.

-Anneni aramamı ister misin ? dedi nazikçe Nalan Hoca.Ama Elif cevap vermiyordu.Elifin her halinden belliydi birşey olduğu.Nalan Hoca Elif'İn annesini aradı,Nur Hanım'ı.Nur Hanım tüm işlerini bırakıp okula gelmişti.Elif'in bir kaç öğretmenleriyle konuşup sınıfa geçti.Kızının halini görünce o da şok olmuştu.Elif sakin biri olmasına rağmen yüzünde her zaman gülücükler olan bir kızdı çünkü.Bu sefer öyle değildi.Yüzünde hiç gülücük yoktu.Ne gülüyor ne de konuşuyordu.Nur Hanım izin alıp eve geldi.

-Ne oldu benim kızıma.Anlat bakayım annene.

Elif masada duran mektubu gösterdi."Al,al oku da kocanın ne yaptığını öğren." diyerek sinirli şekilde bağırdı.Nur Hanım masada duran mektubu aldı ve Elif'e baktı.Tekrar sinirli bir şekilde ; Ne bakıyorsun,okusana! diye bağırdı.Nur Hanım!a bir ürperti geldi.Açtı ve direk okudu.O yazıları görünce o da aynı tepkiyi verdi.Onun da gözleri dolmuştu.Anne kız birbirine sarılarak sabah ettiler...