Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Κάνουμε μάχη, με λίγη βοήθεια

Έτρεχα για να πάω στο γραφείο της αρχισοφού, γιατί κατάλαβα τι σήμαινε η προειδοποίηση της Αράνια.

Έφτασα μπροστά από την πόρτα της και άρχισα να την χτυπάω σαν τρελός.

Ξαφνικά ένα ρεύμα αέρα ανοίγει την πόρτα από μέσα και εγώ παραπατάω.

" Κύριε Νέβιελντ, τι είναι τόσο σημαντικό που χτυπάτε την πόρτα μου τα ξημερώματα;"

Λέει κάπως ενοχλημένη, προφανώς κοιμόταν αν κρίνω από τα μαλλιά της.

" Έρχονται, δεν το αισθάνεστε;"

Κλείνει για λίγο τα μάτια της και για λίγη ώρα δεν μιλάει κανείς μας.

Ανοίγει ξαφνικά τα μάτια της και κοιτάει γύρω της ανήσυχη.

" Ντιεράις" λέει στο κιμέιν της( που είναι λευκή γλαύκα) και ψιθυρίζει κάτι στο κιμέιν.

Αμέσως η Ντιεράις απελευθέρωσε ένα χουχούτισμα που μάλλον θα πρέπει να ξύπνησε ολόκληρο το ημισφαίριο.

Άρχισαν να ξυπνάνε όλοι, το ένιωθα.

Μετά από λίγη ώρα όλοι οι σοφοί ήρθαν και μας κοιτούσαν σαν μόλις εγώ και η αρχισοφός να κάναμε ένα αποτρόπαιο έγκλημα.

" Προτού αρχίσετε να γκρινιάζετε αγαπητοί θα σας παρακαλούσα να συγκεντρωθείτε λίγο στο σήμα που αισθάνεστε".

Όλοι το έκαναν, και μετά από λίγο φυσικά άνοιξαν τα μάτια τους αγχωμένοι.

" Ειδοποιήστε τους φύλακες στα τείχη του Ναού, και τους μαθητευόμενους, θα χρειαστούμε όση βοήθεια γίνεται για να αποκρούσουμε απο εδώ τον Ραΐντο και το τάγμα του".

Οι υπεύθυνοι του κάθε κοιτώνα έτρεξαν ή πέταξαν για να ειδοποιήσουν τους μαθητευόμενους κάθε κοιτώνα, ενώ οι υπόλοιποι πήραν τους δρόμους για τα τείχη, για να ειδοποιήσουν τους υπάρχοντες φύλακες για τον επερχόμενο κίνδυνο.

***

Μιάμιση ώρα αργότερα ήμασταν έτοιμοι πάνω στα τείχη που ήταν χτισμένα πάνω στα βουνά που περιέκλειαν τον Ναό, βέβαια όσοι μαθητευόμενοι ήταν φοβισμένοι ήταν κάτω, στις υπόγειες σήραγγες του Ναού, και εδώ που τα λέμε κανείς δεν τους αδικούσε.

Αρκετοί από εδώ μέσα είχαν χάσει το σπίτι τους εξαιτίας αυτού του δαίμονα.

Εγώ είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτό που μου είχε πει η Αράνια, ότι στην μάχη θα μου έδινε την δύναμη της.