𝐒𝐓𝐔𝐏𝐈𝐃 𝐂𝐔𝐏𝐈𝐃 [𝐇𝐡𝐣]

°12°

"Που παμε;" ρωτησα με δυσκολία τον Hyunjin, ο ήχος του αέρα όσο βρισκόμασταν πάνω στην μηχανή δεν βοηθούσε και τόσο πολύ την κατάσταση. Είχε στρίψει στην λάθος γωνία για το σπίτι μας, και είχα μπερδευτεί για το αν πηγαίναμε όντως εκεί, ή κάπου αλλού.

"Θα σε βγάλω να φάμε έξω σήμερα." είπε, και παρόλο που δεν είχα πλήρη θέα του προσώπου του γιατί κοιτούσε μπροστά, μπορούσα να καταλάβω πως χαμογελούσε στραβά.

Χαμογέλασα και εγώ, και απλά κρατήθηκα καλύτερα πάνω του.

Μετά από λίγα λεπτά, είχαμε βρεθεί έξω από ένα καθημερινό και άλλο εστιατόριο. Σταμάτησε την μηχανή, και κατέβηκα πρώτη, καθώς είχα βγάλει ήδη το κράνος μου λίγο πριν φτάσουμε. Ύστερα τον παρατηρούσα να βγάζει το δικός του κράνος, έπειτα να μπλέκει τα δάχτυλα του στα μαύρα μαλλιά του και να τα τραβάει προς τα πίσω.

Ειναι πολύ, πολύ, πολύ όμορφος.

"Κοκκινίζω έτσι όπως με κοιτάς..." με κορόιδεψε γιατί τον είχα καρφώσει με το βλέμμα μου. "Σωπα ρε γόη." προσπάθησα να κρύψω το κατακόκκινα μάγουλα μου.

"Παμε;" μου είπε μόλις πλησίασε, και μου προσέφερε τον αγκώνα του, για να τύλιξω γύρω του τον δικό μου. Το έκανα, και του χαμογέλασα. Ξεκινήσαμε να προχωραμε.

Σε αυτό το εστιατόριο, μπορούσα να δω πολλούς γνωστούς, παιδιά από το σχολείο. Φαίνεται να είναι κάτι σαν το στέκι τους. "Έρχεσαι συχνά εδώ με τα παιδιά;" τον ρώτησα, και εκείνος έγνεψε αρνητικά. "Το μέρος άνοιξε πριν λίγες μέρες. Φαινόταν όμορφο και είπα να έρθουμε και να φάμε εδώ σήμερα." μου εξήγησε. "Να έρθουμε και με τους υπόλοιπους μια μερα." πρότεινα και εκείνος μου χαμόγελασε.

Καθίσαμε στην άκρη του χώρου, σε ένα γωνιακό μικρό τραπεζάκι. Ο Hyunjin κάθισε απέναντι μου, και περιμέναμε υπομονετικά να έρθουν να μας πάρουν παραγγελία.

"Σου αρέσει καποιος;" με ρώτησε στα ξαφνικά, και ανασηκωσε το ένα του φρύδι περιμένοντας με ανυπομονησία την απάντηση που θα του έδινα.

Το κακό είναι πως μέσα σε όλα τα αγόρια του σχολείου μας, αυτός που μου πέρασε πρώτος από το μυαλό είναι ο Hyunjin.

Α ρε Minjoo σε μπελάδες που με έβαλες.

"Εμ, όχι. Εννοώ...κάποιος ίσως να με ελκύει λίγο, αλλά δεν είμαι σίγουρη..." είπα. Εκείνος, κοίταξε νευρικά χαμηλά, και έπειτα τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου ξανά. "Εσενα;" ρωτησα δαγκωνοντας το χείλος μου αγχωμένη.