RUH HASTASI (Tamamlandı)

18.BÖLÜM(TERKEDİLMİŞ)

⭐ Tam yazmaktan vazgeçtiğim zaman sizin o kadar moral verici yorumlarınızı gördükçe kendimce diyorum ki seni her koşulda seven insanlar için bile yazmalısın. Herkesin fikrine saygı duyuyorum. Beni destekleyen ve bu kitabı devam etmek için sebep olan herkese çok seviyorum.

⭐ Çoğunluğa uyarak eski yazma stilim'de devam edeceğim. Sizi çok seviyorum ve desteğinizi bekliyorum.

⭐ Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

***YENİ BÖLÜM***

Elif'e baktığımda peçete ile karnına siliyordu. Biri söylese asla inanmayacağım şeyi yaparak kapının yanına koyduğum daha önce adamlarımdan istettiğim kıyafetleri olarak Elif'e yaklaştım ve onun itiraz etmesine bile fırsat tanımadan hastaneye kıyafetini üzerinden çıkartarak yeni kıyafetleri üzerine giydirdim.

********
Arabada giderken Kenan'ın hastaneden çıkmadan önce elleri ile beni giydirmesi düşünmeden edemiyordum. Onun yaptığı bu hareket beni oldukça şaşırtmıştı.

Ultrason da bebeğimizin kalp atışı sesini duyduktan sonra hal ve hareketlerinde değişim olmaya başlamıştı. Çok tutarsız bir adam olduğu için onun bu değişiminin ne kadar süreceğini kestiremiyordum.

Hastanede yaşanan o olay beni oldukça utandırmıştı. O olayı yaşadıktan sonra bir daha Kenan'ın yüzüne bakamamıştım. Kenan beni daha açık bir durumda defalarca görmüş olsa bile beni hala utandırıyordu.

Benim ve bebeğim durumu gayet iyiydi. Benim küçüğümüm morali gayet iyiydi. Yine elim karnımı bulmuştu ve küçüğünü hissetmek istercesine karnım okşadım. Biliyordum oradaydı ve beni asla yalnız bırakmazdı. Bir an olsun onu kaybettiğimi düşünmüştüm. Ve bu his o kadar kötü bir histi ki daha önce bu kadar kötü bir hissi tatmamıştım.

Uzun sayılabilecek bir yolculuğun ardından araba durmuştu. Arabanın durmasıyla aklımdaki düşünceler bir bir uçuştu. Benim oturduğum taraftaki kapının açılmasıyla arabadan indim.

Kenan çoktan inmiş kapının önündeki güvenliklerle hararetli bir şekilde konuşuyordu. Benim in arabadan inmiş olduğumu görmüş olmalı ki yanına doğru gelmeye başladı. Ben daha ne olduğunu anlamadım beni kolundan tutarak içeriye doğru sürüklemeye başladı. Biz birkaç adım atmıştık ki etrafta silah sesleri duyulmaya başladı.

Etrafta ki silah sesleri duyulur duyulmaz Kenan hareketlerinin daha fazla hızlandırarak beni hızla evin içine soktu. Ben evin içine geldiğimiz için tam rahatlayacaken Kenan evdeki bir camın kırılma sesini duyar duymaz beni tekrar kolumdan tutarak salondan aşağı doğru giden bir merdivenden indirmeye başladı.

Geldiğimiz küçük bir odaydı odada bir kaç eşya bulunsa da benim dikkatimi içi kitaplarla dolu olan dolap çekmişti ki. Kemam dolabın üst rafındaki kitapları itenek ortaya çıkan tablet benzeri bir alete parmaklarını okuttuktan sonra dolap birden öne geldi ve arkasından bir kapı kapı açıldıktan sonra da gizli bir oda çıktı.

Beni hızla odadan içeri soktu. Bana bakarak hızla konuşmaya başladı. "Elif korkma burası gizli bir yer ve bu kapı parmak okutma ile açılıyor. Benden başka kimse bu kapıyı açamaz. Kapıyı açmayı bırak birkaç has adamımdan başka burayı bilen yok. Sakin ol biliyorsun doktor bebek için stresten uzak kalmanı söyledi. Bu durum san korkutucu gelebilir ama bu benim için normal bir şey. Sen de benimle olduğun sürede bu durumları alışacaksın. Merak etme bu evime yapılan ne ilk ne de son saldırı. Sen sakin ol ben bu işin üstesinden gelebilirim. Sen sadece sakin ol gerisini bana bırak."