Mardin miydi onları buluşturan yoksa kader mi?
Yerden aldığım taşı hava da sallayıp"Sana bunu ödeteceğim Pis Adam!"dedim bağırarak.
Beni takmayıp arabasına binen ağayla elimdeki büyük taşı attım arabanın arkasına. Anında tuzla buz olan camla birlikt...
Herkese merhaba ❣ Hüzünlüyüm,heyecanlıyım.. İçim tıpkı deniz'in ki gibi çok buruk. Buraya çok şey yazmak isterdim. Ama bir sonraki bölümde iyice dökeceğim içimi ❣ Daha fazla beklemeden final bölümümüzü okuyun en iyisi (;
İYİ OKUMALARKUM TANELERİ ❣
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emir&Deniz MEHDİZADE
~Deniz ❣
Kumların üzerine ayak bastığım an içime doğru çektim huzur kokulu havayı. Mutluluk beni kendine eser ederken, elimi karşımdaki adama doğru uzattım. Birbirimize doğru çekildiğimiz an birbirimiz için doğduğumuzu anladım. Kaderin oyunuyla beraber yanyana gelmiş, sonsuza dek beraber yaşamak adına yemin etmiştik. Başımdan boynuma doğru kayan yemenime rağmen gülümsedim. Deniz'in dalgalı sesi içimi huzura boğarken bana bakan bu adama bir kez daha aşık oldum. Hafiften araladığım ağzımla beraber baktım yüzüne. Her bir adımımızda ayağımızı dolayan kum tanelerine aldırış etmeden yürüdük. Elime değince kapkara olan kum taneleri , şimdi parlıyordu. Çünkü yanımda Emir vardı. Uzun beyaz elbisemle beraber emir'in beline sardım kollarımı. Daha sonra yanımıza duran bembeyaz ata aşkla baktım. İçim kıpır kıpırdı.
Emir hiç zorlanmadan belimden tutup taşıdı beni. Ata yan bindiğim sırada emir de serin bir ifadeyle hemen arkama oturdu. Bana yardımcı olmak adına uzun eteklerimi dizime kadar çekti. Böylelikle diğer bacağımı ata doğru koyabilmiştim. Emir ellerini belime sardı. Boynuma tüy kadar hafif bir öpücük bıraktı. Kasıklarımda hissettiğim bu güzel sızıyla beraber alt dudağımı ısırdım.
At yavaş yavaş ilerlediği sırada kahkahalar eşliğinde karşıya bakıyordum. Sahile vuran deniz suyunun üzerinde hızlı hızlı gidiyorduk. Bu..bu çok güzeldi. Tarifi zor, ama çok güzeldi. Hayallerimi süsleyen emir'e bir çok kez şükrettim. Bizi bir araya getiren kadere binlerce kez şükrettim. Kafamı gökyüzüne doğru çevirdiğim sırada dolan gözlerime mani olamadım. İçim içime sığmıyordu. Her şey işte şimdi bitmişti. Bütün kötülüklerin üstesinden zaferle geçmiştik. Kim durabilirdi karşımızda?
Kimse..
Şu saaten sonra ne yalanlara, ne de sahte insanlara ihtiyacımız vardı! Biz bize yeterdik. Biz bu güzel aileyle çok mutluyduk. Yavaşlayan atla beraber yandan bir bakış attım emir'e. Yanağıma derin bir öpücük bıraktı. Burnunu yanağıma değdirip kokumu içine çekti.
"Kokuun.."dedi zor çıkardığı sesiyle beraber.
Belimdeki eli ise yerini belli edercesine okşuyordu. Bu benim daha çok heyecanlanmama sebep oluyordu.
"Gülüşün..."dedi, Beni heyecanlandıran o müptelası olduğum sesiyle.
"Her bir zerrene hastayım kadın."
Mutlulukla gözümden firar eden gözyaşlarıma rağmen gülümsedim.
