take my hands now/taekook ✓

20-Final

🎶:Stray Kids-19
Blackpink-Stay
Do-That's okay
Day6-You Were Beautiful
Stray Kids-M.I.A.
Ateez-Star 1117
Got7-Thank You
Jus2-Drunk On You
The Rose-RED

Uyandığında o beyaz tavanı görmemeyi diledi Taehyung. Gözleri kapalıyken bir kere daha yalvardı Tanrı'ya yalnız olmamak için. Hayatının her günü dilediği gibi...

Ama Tanrı her dileği yerine getiremezdi.

Gözlerini korkarak açtığında karşısındaydı işte o tavan. Bembeyaz, üzerinde tek çizik bile olmayan. Soğuk yatakta onu ısıtacak kimse yoktu. Ayağa kalktı, odanın küçük penceresine yürüdü ve parmaklıklı pencereyi açtı. Odayı dolduran temiz havayı içine çekti. O arada kapı nazikçe tıklatıldı. Gelen kişinin kim olduğunu bilmese de kim olmadığını biliyordu.

C: ''Günaydın Taehyung. Bugün erkencisin galiba.''

T: ''Günaydın.''

C: ''Sana kahvaltı getirmemi ister misin ?''

T: ''Hayır dersem bu bir fark yaratır mı ?''

Kadın sinirle arkasını dönmüş ve homurdanarak odadan çıkmıştı. O sırada hastasını kontrole giden Junmyeon'a çarptı. Birkaç kez eğilerek özür diledikten sonra gitti. Junmyeon bugün farklıydı. Yalnız değildi. Yanındaki Koreli olmadığı aksanından ve biraz bozuk Korecesinden belli olan çocuğa hastaneyi gezdiriyordu.

Y: ''Neden o kadar sinirliydi ?''

J: ''Muhtemelen Taehyung'la tartışmıştır. Taehyung pek arkadaş canlısı biri değildir.''

Y: ''Peki, o neden burada ?''

J: ''Biraz uzun bir hikaye. Önce onunla tanışmaya ne dersin ?''

Zaten insanlarla tanışmayı çok seven Yixing bunu hemen kabul etti. İçeri girdiklerinde Taehyung hala pencerenin yanında duruyordu.

J: ''Günaydın Taehyung.''

T: ''Günaydın Junmyeon-shi.''

J: ''Seninle tanıştırmak istediğim biri var. Bu Zhang Yixing. Hastanemize Çin'den transfer oldu ve benimle birlikte çalışacak. Kendisi çok eski bir arkadaşım olur.''

T: ''Merhaba Yixing-shi.''

Y: ''Merhaba Taehyung. Bana Hyung diyebilirsin.''

T: ''Peki. ''

Y: ''Tanıştığıma memnun oldum.''

T: ''Ben de.''

J: ''Biz sonra yeniden geliriz seni görmeye zaten. Değil mi Yixing ?''

Y: ''Evet. Görüşürüz Taehyung.''

T: ''Görüşürüz Yixing Hyung ve Junmyeon-shi.''

Odadan çıktılar ve Junmyeon'un odasına girdiler. Hastane görevlisi onlara birer kahve getirdikten sonra Junmyeon anlatmaya başladı.

J: ''Taehyung çok küçükken ailesi ölmüş ve bir yetimhanede büyümek zorunda kalmış. Orada hiç arkadaşı olmamış. Yetimhaneden çıktığında kendine iki arkadaş bulmuş. İki arkadaşı sevgiliymiş. Bir gün baş başa yemeğe gitmek istemişler. Yıldönümleriymiş. Bir daha hiç dönememişler.''

Y: ''Bu gerçekten çok üzücü. Neden burada olduğunu anlayabiliyorum.''

J: ''Dahası var. Her şeyin bittiğini düşünürken birini bulmuş. Adı Jeongguk'muş. Birlikte çok az zaman geçirseler de ruh eşi olduklarını biliyorlarmış. Batan gemi Sewol'u biliyorsun değil mi ?''

Y: ''Evet, duymuştum.''

J: ''Jeongguk da o gemideymiş. Hayatını kaybetmiş o gemide. Taehyung buna asla inanmamış. Onun öldüğüne inanamamış. Hala da inanmıyor. Onu her gün onu gördüğünü söylüyor.''

Y: ''Bu- buna ne diyeceğimi bilemiyorum.''

J: ''O, onun hayat ışığıydı. O gidince karanlığın içinde hapsoldu ve ona yardım etmek için yapabileceğimiz hiçbir şey yok.''

Junmyeon bunları anlatırken ağlamaya başlamıştı. Yixing içgüdüyle ona sarıldı. Sarsılan bedeni kollarının arasında rahatlatmaya çalışırken elleri saçlarında dolaşıyordu. Junmyeon kafasını kaldırdığında cesareti tamdı. Onu öptü. O kadar nazik öptü ki onu. İncitmekten korkar gibi öptü. Tepkisini beklerken beklediği son şey Junmyeon'un bunu devam ettirmesiydi.

J: ''Teşekkür ederim.''

Çok yakınlarındaki odada Taehyung kendini sona hazırlıyordu. Kendini Jeongguk'a hazırlıyordu. Onunla gittikleri ilk piknikte giydiği yeşil kazağı giydi tekrar. Jeongguk'un en sevdiği parfümünü sıktı.

T: ''Seninle olmaya geliyorum Jeongguk. Hem de sonsuza kadar.''

Banyoya girdi, olabildiğince sessiz bir şekilde aynayı kırdı. Kimsenin fark etmemiş olmasını diledi. Eline aldığı parçadan son kez kendine baktı. Gitmeye hazırdı.

T: ''Geliyorum sevgilim. Seni asla bırakmamaya geliyorum.''

Birkaç saat sonra odaya gelen doktorlar gülümseyen bir ceset buldular.

Bu onun en içten gülümsemesiydi.

Ona kavuşmuştu. Onundu artık. Birlikte onlar sonsuzdu artık.

Umarım beğenmişsinizdir. İçeriye azıcık SuLay sıkıştırmak istedim çünkü bu çifti gerçekten çok seviyorum. Bu zamana kadar okuduysanız çok teşekkür ederim. Sonraki kitaplarda görüşmek üzere.