the bitch, the rebel, and the war freak

A/N: 2nd short story ko po ito sana po magustuhan at basahin nyo. Sorry po sa mga grammatical error ha. :)) may part two po ito hindi ko po natatapos pa eh. Hehehe. Wait nyo na lang po ang part 2 tnx. Baka may part 3 pa. Hehehe.

------------------------------------------

"Anong pumasok sa kukote mo at nakipag away ka na naman?" -that's my mom. She's so pathetic.

She's always nagging me of being so war freak. Hindi na siya nasanay.

Ako naman wala akong ginagawa kapag nagsesermon niya poker face lang. Sanay na ko eh. At saka wala na akong pakealam kung palagi nya kong pagalitan. Minsan nga gusto ko na din siyang sigawan eh.

Nakakabadtrip ang ganitong magulang.

Kaya wag na lang pansinin. Kayo ganan din ba parents nyo? Isang nagger? Sarap ibalibag sa ibang planeta noh.

Alam ko na nasa isip nyo. Sasabihin nyo napakawalang kwenta kong anak. Napakapasaway ko. Lahat lahat na. All i can say is IDC. You dont know me

.... so don't judge me.

Wala pa nga kayo sa kalahati ng storya ko huhusgahan nyo na agad ako. At hindi nyo pa nga ako kilala eh.

Ako si Leila. Anak ni Loela ang Bungangera kong ina. Sooo much for that.

"Ibinibigay naman namin ng tito George mo sayo ang lahat eh. Bakit ginaganito mo pa din kami. Lalo na ako." -si mom pa din yan. Kung itatanong nyo kung sino si tito George eh yong second husband nya.

The hell I care. Magsama sila ng lalaking iyon.

"Oh tapos ka na o may kadugtong pa?" -tanong ko nung tumahimik siya.

"Napakabastos mo talaga. Kanino ka ba nagmana? Wala kang utang na loob. Matapos kitang palakihin ng mag-isa simula noong namatay ang daddy mo. Tapos ganyan pa ang igaganti mo sa akin. Napakawalangya mong anak." -galit na galit na si mom nyan. Naguslitan na ang mga litid niya sa leeg.

I just smirk and said.

"Ikaw na ang nagsabi na anak mo ako. So baka sayo lang ako nagmana." -i said.

Tumayo ako para umalis na sana ngunit pagtunghay ko ay isang ubod ng lakas na sampal ang natanggap ko na nakapagpabalik sa akin sa pag upo.

"Thanks for that wonderful slap mom. Ngayon natauhan na ako." -sabi ko habang hawak ang pisnging sinampal niya.

Buti na lang wala si tito George. Kung hindi isa pa iyong magbubunganga na parang tunay kong ama. Sarap talaga nilang pag-umpugin.

Nakita kong nanginginig ang mga kamay ni mommy na sumampal sa aking pisngi. Tiningnan ko siya ng masama ng magtama ang mga mata namin.

I think its my turn naman to tell her how I feel.

"Okay mom. From now on I dont have mother. Actually dati pa wala na kong ina." -nagulat siya sa tapang na ipinapakita ko. "Do you wanna know my reason why i'm doing fighting with my classmates? Coz I wanna show you how bad I am to get your attention. And to test you kung tatanungin mo ako na anak kumusta okay ka lang ba? Saan ang masakit anong ginawa nila sayo bakit ka nakipag away. Yan mom ang gusto kong marinig sayo. And kahit ba minsan tinanong mo sakin kung sinong nagsimula ng gulo?" -unti unti ng tumutulo ang aking mga luha at gumagaralgal na ang tinig ko kaya ako tumigil.

Nakita kong nagyuko ng ulo ang mom ko. Nagpatuloy ako ng pagsasalita.

"Hindi di ba? You never ask me those question. Buti pa nga si yaya eh." marahas kong pinahid ang luha ko. "Atleast she try to ask me what happened and make me calm. Eh ikaw? Wala you always jump into conclusion that I was the one who started the fight. And mom one more thing. Do you even know what's my favorite color? Or even favorite food or kung saan ako allergy? Hindi di ba?" mapait kong sabi at pinunasan ulit ang mga luhang naipon sa aking mga pisngi na hindi ko na kinayang pigilan.