Everything I didn't say (one shot)

Everything I didn't say

I looked at my wristwatch to see if it's already time for her flight to arrived. Every second seems like forever as I patiently wait for her. Ganun naman talaga ang love di ba? You learn how to wait even if it takes time.

Nasa airport ako ngayon para salubungin ang pagbabalik niya. I'm excited and nervous at the same time. Excited on how she looks like after 5 years but nervous if I was too late. Ironic isn't it? I'm the one who's doing the chase now when in fact, she was there for me all those time that I needed somebody until she decided to chase her dream and move to Australia for good. And probably, all these years she learned to open her heart to someone who isn't a jerk on admitting his feelings.

True enough, you only learn to see someone's worth when they're already gone. It was too late that I realized that I love her when I let her go.

Just like any normal person or cliché love stories, I fall in love with her inside the bond of our friendship. I don't know how it started nor how it grows but one thing is for sure, I fall in love with my fangirl that ended as my bestfriend. After all these years without her, I'm ready to tell everything I didn't say to her when I still have a chance. A chance that I took for granted.

I really do hope and pray that I'm not too late to let you feel my love, Samantha Ysabel Co.

********

[Note: last few moments nina Kim at Samatha bago ito pumunta ng Australia. 5 years ago.]

"Oh? Ba't ang dami mong dala?" Sabi ko kay Sam habang kumakain ng cheesecake at nanunuod ng tv.

"Hoy kim kaizen lo! Galing to sa mga fangirls mo. I.ambush ba naman ako sa carpark at pinabigay ang lahat ng ito sayo. Paano ba naman M.I.A. ang birthday boy slash idol slash crush nila." sagot ni Sam habang padabog na nilapag ang mga dala niya.

Napakamot na lang ako ng ulo. Ang mga fans ko talaga, nag abala pa sa birthday ko at si Sam pa talaga ang inabala.

Tumayo na lang ako at tinulungan siya sa mga dala niya. Ang dami naman kasi eh. Yan tuloy haggard na haggard siya pero maganda parin ang bestfriend ko.

"Tinext mo sana ako para matulungan kita na bitbitin yan dito sa condo mo."

"Aba, malay ko ba na nandito ka na. Hindi ka kaya nag sabi na dito ka magtago sa condo ko ngayon at sa tingin mo may time pa ba ako na i.text ka kung halos na ako matambakan ng mga regalo mo. Pasalamat ka talaga malakas ka sa akin." Inis na inis na sabi niya bago dinampot at kinain ang last slice ng cheesecake ko.

"Uyy. Cheesecake ko yan ah. Patay gutom ka talaga pero syempre, joke lang. Halika nga dito, kawawa naman ang bestfriend ko. Salamat talaga sa pag kunsinti ng mga fans ko." I honestly told her before I pulled her into a tight hug. Ang sarap sa feeling kapag naka hug ako sa kanya. She stands 5'3 kaya medyo na oover power ko ang height niya sa height ko na 6'0. Para siyang pillow at china doll na gusto ko na yinayakap at iniingatan.

"Uhh. Kaizen. I can't breathe. Parang awa mo na. Mababalian ako ng buto nito."

Natawa na lang ako sa reaction niya. I pinched her nose like I usually do when I find her cute and I couldn't resist it.

"Teka, hindi ako magpapatalo sa FGs mo. May gift kaya ako sayo. Ito na oh. Buksan mo dali." Excited na inabot niya sa akin ang isang maliit na rectangle box.

Agad ko naman to binuksan at nakita ko ang isang wood carve na basketball player figure na suot ang jersey number ko at tila naka dribble ito. Para siyang action figure kumbaga.

Hindi ko ma explain ang saya na nadama ko. Kaya I hugged her ulit sabay karga sa kanya at inikot ikot ko siya. Di ko kasi inexpect na ginawa niya to. I know isa siyang talented na artist lalo na sa wood carving pero di ko akalain na gawan niya ako ng isang wood figure. I remembered na binibiro ko siya na mag model ako sa carvings niya katulad sa mga Romans noon kaya pala natatawa lang siya sa akin.