Kırıkların İzi

~5~

Hoşgeldiniz kırıldığı yerlerden çiçek açtıran güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Gitgelli ruh hallerimin beni sıkıştırdığı bir yerdeyim.
Etrafım o kadar gri, o kadar bilinmez ki kaybolduğum ve yalnız olduğum hissini çok iyi hissedebiliyorum.

Merak ediyorum.
Bazı şeyler en başta bu yola doğru gelmeyip diğer yoldan ilerleseydi ne olurdu?

Düşündükçe ağlamak istiyorum.
Kalbim duracak, nefesim kesilecekmiş gibi hissedene dek ağlamak..
Saklambaç oynayarak ağlamak ve ardından da ebelenmek üzere bulunmak istiyorum.*

Yalnız ağlamak istemiyorum.
Ağlarken birisi gelsin ve bana sarılsın istiyorum.

Bu sıralar Dünyadaki yerimi sorgulamaya başladım.
Bu büyük yerde ne işim var?
Ya da,
Neden bu kadar küçükken bu dünyaya karşı herşeyi düzeltebileceğime dair bir umutla yaşıyorum?

Değişecek hiç bir şey olmayacak çünkü, artık buna inanıyorum.

Yerinde duramayan o küçük ben, şimdi sessizce on sekizimi bekliyorum. Son dakikalarda on yedimi kutlayabilmek için..

130 kelime.

* : bu cümleyi yazarken aklımdaki seneryo şuydu. Ebelenmek üzere bulunduğunda ebenin onu ağlayarak gördüğünde oyunu boşver erek ona sarılması.. Ama tekrar Bi okuduğumda o kadar da anlaşılmamak olduğunu hissettim nedense.

Biliyorum, biliyorum sonu yazıya pek uymadı. Ama nedense onu yazmak istedim içimden o geçti ve durduramadı kendimi 🙈 bunla idare edeceksiniz artık xkdmsm

Umarım beğenmişsinizdir.

UYARI!!!
Kendinizi sevmeyi unutmayın.

Diğer yazılarda görüşmek dileğiyle.

194 kelime.