My Secret Life (ON-GOING)

Chapter 18

Sam P.O.V

"Yes, sir..." sabi ko at pinatay na ni sir Francis ang call. Tinawagan ko siya para ereport ang mga nalaman ko sa nakaraang tatlong araw.

"Sam are you okay?" tanong ni Trisha. "Kahapon ka pa ganyan. Para kang babarilin sa ano mang oras sa ginagawa mong 'yan."

"Trisha, hindi natin alam kung kailan tayo babarilin dahil sa trabaho natin kaya normal lang 'to." sagot ko sa kaniyang tanong.

"Oo nga, pero, hindi ganyan ang Sam na kilala namin. Sam na kilala namin ay kalmado sa ano mang kalagayan. Hindi ito. Your always in tense." sabi ni Brianna.

"Yeah, what is your reason for this, Sam." pagsangayon ni Iane sa sinabi ni Brianna. "This is not you at all."

"Mind you tell us the reason is?" tanong ni Trisha.

Tumahimik muna ako bago bumuntong hininga. "Its..." tumingin ako sa kabilang direksyon dahil hindi ko kayang tumingin sa mga mata na nagsasabi na dapat akong magsabi ng totoo. "Its... its just a family problem. No need to worry." ngumiti ako para mas mapaniwalaan nila na ayos lang talaga ako.

Pero kahit ganun, hindi nila basta basta lang tatanggapin 'yun. Iba sila. Iba sila sa mga tao na nakilala ko, iba sa mga nakilala ko sa mansyon, iba sa mga nakilala ko sa paaralan. Iba silang lahat.

Pero kahit ganun, ngumiti parin sila. Ngiti nagsasabing 'okay lang', 'alam namin kung bakit hindi mo pa kaya magsabi ng totoo', 'tatanggapin namin ang dahilan mo', 'mga kaibigan mo kami kaya okay lang'. Kahit sa simpleng ngiti, maraming salita na 'yun para sa mga taong katulad ko.

"Kapag sinabi mong ayos ka lang... sige, tatanggapin namin ang dahilan mo." sabi ni Iane.

"Alam naming hindi ka pa handa. Kaya okay lang." sabi ni Brianna.

"We're friends, and friends always understand it's friend's tough times." sabi ni Trisha.

"Friends stick together." sabi ni Iane at nilahad ang kaniyang palad sa gitna.

"Friends always understand each other." sabi ni Trisha at nilagay sa ibabaw ang kaniyang palad sa palad ni Iane.

"Friends are forever's friends. Always." sabi ni Brianna at ginaya rin si Trisha. Tumingin silang tatlo sa akin na may ngiting kumikislap sa mga mata nila.

Ngumiti ako. "Friend is a second family." sabi ko at ginaya sila at tinaas namin ang mga kamay at nagsitawanan.

"See? You feel better now?" tanong ni Trisha.

Tumango ako. "Yeah, so much better. Thanks to you guys. These past few days was a torture but today. Today is really a gift, it's because of you guys."

"Aww." sabi nilang lahat bago kami nagsiyakapan.

Pero kahit ganun. May matandang kasabihan na hindi palagi happy ending ang makukuha mo. May hangganan ang lahat ng bagay.

Bigla kaming napatigil nang tumunog ang laptop ni Iane. "Wait lang." sabi niya.

Tinignan niya ang kaniyang laptop para malaman kung bakit nag alarm ang laptop niya, habang kami nakatitig lang. "Guys... code B."

"Bakit? Paano tayo nahanap. Ito na ang pinaka tagong bahay dito, parang nasa loob ng liblib ang liblib na bahay na 'to." sabi ni Trisha.

"Paano tayo nahanap?" tanong ko kay Iane sa mahinahon na boses. These past few days ay palagi ko na lang silang pinagsisigawan dahil sa nalaman ko.

Dapat lang na ayusin ko ang sariling kong gulo.

"I think it's because of that, boy's body. It somehow got a distress signal sending to their main base nung napatay natin siya. And it got activated yesterday." sabi ni Iane.