#2gether (Roommate Edition) [Completed] ✔

Chapter 28 : Reminiscing

Sarawat's POV

          "Alam mo ang problema sa iyo! You're scared to admit it" mahinahon na sabi ni Kent. Magkausap kami ngayon ni kent after lumabas si Tine ng ilang minuto. Tinawagan niya ako kung pwede niya akong kausapin at magkita kami malapit dito sa apartment. Hindi ko alam kung bakit nandito siya, maybe some bussiness with dad or tin-. Mukha namang kalmado ang mukha niya sa pakikipag-usap namin ngayon, syempre sinusubukan ko rin ang sarili ko na pakalmahin at baka masuntok ko siya bigla.

          "Admit what?" I said, gaining myself some peace of mind as I watch him closely.

          "Na takot ka! Hindi mo siya pinagkakatiwalaan. Iniisip mo lagi na baka iwanan ka niya anytime! Admit it, tine still has a feeling for me".

          I laughed. "He did came back for me and you know it. Nandoon ka" sabi ko. "You don't even wanna know what happened to the rest of the night" I smile to myself, iniisip ang mga bagay na nangyari sa amin kagabi. I saw Kent's  face hardened a little bit but still, my words aren't enough.

          "Fun right. Yung feeling na mahal ka rin ng mahal mo. That's the most wonderful feeling. But too much is bad. Limit it Sarawat. Baka pagising mo, wala ng spark na bigla nalang nawala" he said  and took a sip of the milk tea na dala-dala niya kanina. I wish na sana may lason ang sinisipsip niya.

          "What are you in his life anyway?" tanong ko dahil nababadtrip na ako sa mukha niya.

           "That's not the right question for me. Let's turn this thing another way round, ako nga dapat ang magtanong niyan sa iyo. Sino ka ba at ano ka ba sa buhay niya? Because we have a history. You don't. I know him better than himself. You're nothing compare to us. Hindi mo ito lovestory sarawat at alam kong alam mo yun dahil sa amin itong storyang ito. And you're ruining it. You're the bad guy here! Hindi mo ba nakikita?" With those words, I feel hurt. UMIIKOT NGAYON ANG SELOS SA BUONG KATAWA KO!. Dahil sa part na meron silang past, yung mga bagay na ginawa nilang magkasama lalo na ang masasayang araw at mga matatamis na salita na batuhan nilang dalawa. Ngayon, bigla akong napaisip!

          Ako ba talaga ang sumira sa naudlot nilang story?

          Kent made me feel like I was not belong. Self pity for short. And that's the last thing that I will feel, I'm not for it ready. Tinignan ako ni Kent ng masinsinan at hindi ko alam ang sasabihin sa kanya pabalik. I feel like I'm nothing. I feel lost. And I hated it. My pride is too much and I can't accept it.

          Kaya tumayo ako sa pagkakaupo sa motor at ang tangi ko lang nasabi ay "It was over. Maybe you're not suppost to be with him anymore!".

          "We have reasons! Sinabi ko naman sa iyo. We're growns ups Sarawat, and you know that too. But for some reasons, hindi ko yun nakikita sa iyo. Grow up! You have to trust him more. Wag mo sanang isipin na advice ko to bilang isang kaibigan dahil hindi hindi kita tinutulungan. At kapag makita ko lang siyang umiiyak na mag-isa sa kalsada. Lahat gagawin ko para makuha siya ulit. Remember, this is not your story" sabi niya bago tumayo rin bago umalis. "And one more thing, If you ever had a plan of announcing that you and him are together later at the party, please don't do it. That's the most cliché thing you will do" dagdag niya bago tuluyang maglakad. 

          "Wala akong pakialam" sigaw ko dahil gusto kong iparinig sa kanya na wala talaga akong pakialam kung anong iisipin nila kapag ginawa ko yun.

          Naramdaman ko naman na bumigat ang pakiramdam ko at bigla akong nakaramdam ng kirot sa puso ko. Pakiramdam ko kasi isa lang akong extra sa buhay niya, kagaya ng parang supporting role ang ganap ko sa palabas niya. Siguro, I'm ruining their story.....