Love Maze ✦ Kim TaeHyung

Her şey anına yaraşır.

Oylamadan ve yorum yapmadan geçmeyin 🥰

Yerle yeksan oluyordu akıl haznesi. Çalkalanmış asitli bir gazoz gibiydi.

Oğluna hasretle sarılan babaya bakıyordu. Ne dilini oynatacak mecali vardı, ne de idrak edecek bir aklı.

Çekilen hasret son bulmuştu. 36 Ay her ne kadar yorucu geçse de SuNi inanmıştı.

Her şeye rağmen inanmıştı ona. Çünkü inanmak akılla ve fiziksel yapılabilen bir eylem değildi, bu tamamen kalptendi.

Her cümlesine, her kelimesine sorgulamadan inandı. Güvenini kazanması en büyük zayıflığıydı. Fakat şu an bu zayıflığı ona aşk ve bir çocuk kazandırmıştı. En önemlisi ve değerlisi ise aile kavramının varlığını hissetmişti.

Oysa ki babası gittikten sonra kanatlarının yok olduğunu sanmıştı genç kadın. Böylelikle bir kanadının olduğunu ve her daim üzerine sıkıca basacağı bir çift ayağının olduğunu öğrenmişti. En  güzel tabiri ise şu olabilirdi; kendini ve gücünü tanımıştı.

Şimdi ne olacaktı. Ona koşup sarılmalı mıydı? Yoksa hâlâ durup onu incelemeye devam mı etmeliydi. Kendini bu gerçekliğe sorgusuz ve arsızca inandırıyordu. Tüm kemikleri kırılana, nefesi kesilene, bedeni uyuşana kadar sarılmalı mıydı? Sadece tek bir adım atabildi. Ufak ve mecalsiz bir adımdı. Şimdi ise kafasına koymuştu. Ona koşacaktı. Tümüyle onu sarmak için koşacaktı.

Tekrar bir adım daha attı, ve tekrar bir adım daha. Babasının kucağından inen Joon bu yapboz parçasının birleşmesini  gözlüyordu. Karmaşıklıktan uzak, çaresiz  kadının kasılan gözleri, artık tutamamıştı nehir misali akan göz yaşlarını. Karşısındaki adamın üzerinde hissettiği sevgi ve özlem dolu gözleri mıknatıs gibi onu daha da çekiyordu.

Genç kadının kolları adamın boynuna yerleşmiş, genç adamın kolları ise kadının beliyle bütünleşmişti. Yapbozun bir parçası da böylelikle tamamlanmıştı.

•••

Saatler sonra kutlanılan doğum günü sonunda Joon fazlasıyla yorgun düşmüştü. Kendini uykunun serin kollarına bırakmamak için zor tutsa da daha fazla dayanamamıştı. Uzun süre sonra babasından tek isteğiydi bu söyleyecekleri.

- Benim yanımda kalır mısın? En azından ben uyuyana kadar.

Onun yüzündeki edanın istekle dolu olduğunu görünce hızla yanına uzandı. Onun saç dalgalarını açıyor ve parmaklarını gezdirmekten hoşlandığı yerlerde dolandırıyordu. Joon'un zihninin açık olup olmadığı tartışılırdı. Bu sırada konuşmaktan kaçınmadı.

- İyi ki geldin baba. Buna ihtiyacımız vardı. Sana, sevgine...

Çok kısa süre sonra sarıldığı babasına daha da sığındı. Bir kuşun ebeveyninin kanatlarına saklanırca saklandı onun kollarına. Tüm kötülüklerden koruyan kanatlardı onun kolları. Kısık sesi ve buğlu tonuyla dudaklarından süzüldü kelimeleri.