Kıvılcım

-Birisine Güvenemem-

Umarım güzel bir bölüm olur arkadaşlaaar :))) sizi daha fazla bekletmek istemediim siz ne tatlısınız öyleee 5 günde 800 izlenim :) çoook mutluyum şuaan bunun heyecanından ufak bir bölüm yazayım dedim size :))) NEYSE UZATTIM GENE BEN BAŞLIYORUUM!

-HATIRLATMA- 

Kerem kıza acıyla karışık bir duyguyla bakar. ''Artık var benimle geliyorsun''

***

-Zeynep-

Duyduklarım karşısında şoka uğramıştım,kimdi bu adam ? Beni neden evine almak istiyorduki şimdi ? Ben en son külübede tinerciyle boğuşuyordum sonrasını hatırlamıyorum.Eve götürmek istediğine göre bana bir şey yapacak,korkuyla geri geri kendimi ittim.

''Hayır gelme istemiyorum''

Karşımdaki adamın şevkatli bakışları beni nedensizce etkilemişti,sanki acır gibi değilde aşka bakıyordu gözleri.Amaan ne saçmalıyorum ben ya aşkmış pehh...Aşk bende ne arasın! Adam hemen şevkatle yaklaştı yüzüme doğru.

''Sakin ol ben sana zarar vermek istemiyorum ki ben seni kurtardım.Tinercilerin eline yem oluyordun,aklıma geldikçe- Neyse ya boşver! Ben sadece sana yardım etmeye çalışıyorum,artniyet arama yani kesinlikle''

Duyduklarım beni dondurmaya yetmişti.Olduğum yerde kalakalmıştım,sadece etrafa boş boş bakıyordum.Bunu fark etmiş olacak ki elleriyle yüzümü kavradı ve konuştu. ''Nolur korkma benden ben kızlara asla zarar vermem ve de verdirtmem! Seni de böyle bırakamam evin yokken içim rahat etmez,o yüzden benimle gel en azından ev bulana kadar kalırsın.''

Ne kadar da iyi niyetli bir adamdı.Hakkında yanlış düşünmüşüm meğer.Ama yalan söylemediği ne malum.Belki de iyi adam ayağına beni kötü amaçlarına kullanıcak hemen güvenemem.Ama gözleri güvenilecek en büyük liman sanki.İnsanın sığınası geliyor baktıkça.Ne yapacağımı bilmiyorum ama tek bildiğim burdan gitmek zorunda olduğum. 

''Anlayışına teşekkür ederim ama ben gitsem iyi olucak arkadaşımda falan kalırım,ben yer bulurum yani sen rahat ol.'' Nerden arkadaşım varsa küçüklükten beri yurt köşelerinde hapsolmuş arkadaşın ne demek olduğunu,dostun omzunda ağlamanın huzurunu yaşamamış biri olarak arkadaş kavramından bahsetmekte hataydı ama nabalım oldu bir kere.Adamın yüzü düştü.Belli ki üzüldü.Bende istemem böyle olmasını ama güven kavramı kayboldu bende.Birisine kolayca güvenemem artık.

''Çok üzgünüm,teşekkür ederim bana yardım edip hastaneye getirdiğin için ama ben artık birisine güvenemem.Ben güven kavramını kaybettim birdaha kolayca kazanamam.Bu arada adım Zeynep''

Zeynep.Keremin gülümsemesi yüzüne yayıldı,adını söylemişti ya o yeterdi ona.

''Bende Kerem,tamam git ama ihtiyacın olduğunda beni ara olur mu?''

Yüzüm yine düştü benim bir telefonum bile yoktu ki.Ailem terkederken her şeyimi almışlardı benden.

''Telefonunda mı yok ? Tamam sorun değil gidip yeni bir telefon alırız sana :)''

''Ama Ke-''

diyemeden parmağıyla ağzıma doğru sus işareti yaptı.

''İtiraz yok Zeynep.İçim rahat etmez yoksa.''

Ne kadar da güven dolu bir adamsın sen içinde kaybolası geliyor insanın ama ben güvenemiyorum sana ya.

''T..tamam o zaman''

Kerem'in yüzü aydınlanır. ''Hadi hemen çıkalım o zaman sonrada seni arkadaşına bırakayım.''

Numaradan bir eve gitmek zorundaydım benim tanıdğım kimse yoktu dışarıda sadece yengemler var onlara da gidemem.Ama başka çarem de yok ki,mecburum.

*****

Telefonu alırlar Kerem numaraları kaydedip.Telefonu bana uzatıyor, ''Al bakalım bişi olursa hemen ara beni olur mu sakın çekinme içim rahat değil zaten ama''

Gülümsemeden edemiyorum.

''Tamam süperman,ararım :))''

Kerem de gülümsüyor. ''Peki ben gidiyim o zaman görüşürüz sonra''

''Görüşürüz'' Arkamda hüzünle karşık bir yüz bırakarak yengemlerle yaşayacağım o hayat doğru yürüyorum,Kerem'i ve arkamdaki her şeyi geride bırakarak.Ne olacağını kestiremesemde hayatımın değişeceğini seziyorum,Kerem'in hayatımı değiştireceğini...

Bu da böyle biter efeniiim :)) Yorum,vote,eleştiri eksik olmasın yorumlara bakarak da yazmaya çalışyorum çünküüüü :)) Umarım beğenmişsinizdir.Diğer bölümde görüşürüüüüz!!!